Η οργή, ο πόνος και η αγανάκτηση των πολιτών για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη παραμένουν έντονα στην ελληνική κοινωνία και -εκφράζονται με κάθε πρόσφορο τρόπο. Αυτό το εθνικό ψυχοπλάκωμα και η αναζήτηση ευθυνών και απόδοσης δικαιοσύνης προφανώς και ρίχνει βαριά σκιά στην καθημερινότητα όλων μας. Όμως αλίμονο αν αφήσουμε ως κοινωνία αυτό το τραγικό συμβάν από τη μια να παραλύσει επί μακρόν τη χώρα και από την άλλη να μετατραπούμε όλοι σε εισαγγελείς που προτείνουν την εσχάτη των ποινών επί δικαίων και αδίκων. Άλλοι είναι επιφορτισμένοι με αυτά τα καθήκοντα και καλό είναι να τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια να τους κρίνουμε. Διαφορετικά, οδηγούμαστε σε οχλοκρατία και απολυταρχισμούς που δεν επιτρέπουν την έκφραση άποψης –αν αυτή δεν αρέσει- ή δεν συμβαδίζει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Ήδη τα φαινόμενα προγραφών δημοσιογράφων των οποίων η άποψη δεν αρέσει, στα γήπεδα με πανό ή από διασκεδαστές της τηλεόρασης, έχουν δημιουργήσει ένα διχαστικό και τοξικό κλίμα στην κοινωνία κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο στην παρούσα φάση.
Στο μεταξύ, κάτω από το ραντάρ της δημοσιότητας περνούν γεγονότα που σε πιο ήρεμες μέρες θα αποκτούσαν άλλη βαρύτητα καθώς αφορούν στις ζωές μας. Για παράδειγμα, προχθές ανακοινώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ η ανάπτυξη της οικονομίας στην περασμένη χρονιά η οποία έφθασε στο 5,9% κι είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Κι έχει μεγάλη σημασία αυτό γιατί έτσι δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος για την οικονομική στήριξη της κοινωνίας και κυρίως των ευάλωτων. Τα τραγικά γεγονότα όμως ανέβαλλαν προς το παρόν και την ανακοίνωση της αύξησης του κατώτατου μισθού που περιμένουν με αγωνία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που θέλουν να μάθουν πώς θα αμείβονται από την 1η Απριλίου. Αλλά και το γεγονός πως το Χρηματιστήριο πήρε την κατιούσα επί μια εβδομάδα προδικάζοντας πως οι οιωνοί για τη σταθερότητα στη χώρα, δεν είναι πλέον ευνοϊκοί, είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει και να προσπεράσει.
Θέλουμε, δεν θέλουμε, η τραγωδία στα Τέμπη ήρθε και ανέτρεψε πολλές σταθερές στη καθημερινότητα και δημιούργησε ένα γενικότερο αρνητικό κλίμα που ουδείς γνωρίζει που μπορεί να οδηγήσει. Καταλαβαίνω πως το να γυρίσουμε σελίδα και να ξεφύγουμε από το τραγικό γεγονός είναι δύσκολο και πολύ νωρίς.
Κάποια στιγμή βεβαίως θα συμβεί γιατί η ζωή, καλώς ή κακώς, συνεχίζεται κι αλίμονο στις οικογένειες των θυμάτων που καταδικάστηκαν ισόβια στον πόνο και το κλάμα.
Το θέμα είναι μέχρι τότε, να μην έχει γίνει κι άλλο κακό στην οικονομία και στην εικόνα της χώρας. Να μην αναβληθούν επενδύσεις, να μην παραλύσει το κράτος, να μη βρουν ευκαιρία οι κερδοσκόποι να αυξήσουν κι άλλο τις τιμές των προϊόντων, να μην παραδώσουμε τις πόλεις στους κουκουλοφόρους και τους «επαγγελματίες επαναστάτες» που σπάνε και καίνε πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο εκδικούνται για τις παραλείψεις και τα λάθη του κρατικού μηχανισμού. Και, φυσικά, να μη θυσιάσουμε στον βωμό των Τεμπών όλα όσα ως κοινωνία πετύχαμε στα τελευταία χρόνια, πριονίζοντας το κλαδί όπου καθόμαστε.