Είναι αλήθεια, πως οι φυσικές καταστροφές που έχουν πλήξει τη χώρα τους τελευταίους μήνες, απειλούν πλέον την επίτευξη των οικονομικών στόχων και κυρίως το πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο έχουμε δεσμευτεί ως χώρα. Γιατί πέραν των αποζημιώσεων και την αποκατάσταση των πληγέντων που πρέπει να γίνουν με λεπτούς και ευέλικτους χειρισμούς δεν θα πρέπει να επιβαρυνθεί μόνο ο φετινός προϋπολογισμός αλλά να περάσει το κόστος των ζημιών και στην επόμενη χρονιά. Οι εν θερμώ αποφάσεις κάτω από το βάρος των άμεσων αναγκών στις πληγείσες περιοχές, πέραν της αναγκαίας στήριξης για τα βασικά, μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας στα προηγούμενα χρόνια. Μελέτες πρώτα και όχι πεταμένα λεφτά σε έργα που δεν θα πληρούν τις νέες προδιαγραφές που πλέον επιβάλλονται από την αυξημένη δυναμική των ακραίων καιρικών φαινομένων και τα οποία μάλλον θα είναι συχνά εφεξής αφού η κλιματική κρίση τα πολλαπλασιάζει.
Γιατί ναι μεν, ακραία καιρικά φαινόμενα είχαμε και στο παρελθόν, πριν την κλιματική κρίση, αλλά όχι με αυτή τη συχνότητα. Κι είναι σαφές επίσης πως βασική επιδίωξη της κυβέρνησης πρέπει να είναι η εκμετάλλευση στο μέγιστο βαθμό των Ευρωπαϊκών κονδυλίων που είναι διαθέσιμα από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κ.λπ. και να αποφύγει την εύκολη αλλά επώδυνη λύση του δανεισμού. Υποχρέωση της χώρας σε κάθε περίπτωση είναι να μειώνει το δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος και επ’ ουδενί να το αυξάνει γιατί σε μια απευκταία τέτοια περίπτωση, υποθηκεύεται εκ νέου η τύχη όλης της χώρας και θα το βρούμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.
Ένα όμως ορατό και ανησυχητικό θέμα που βλέπουμε από τη νέα κυβέρνηση, είναι οι απανωτές αρρυθμίες με τους υπουργούς.
Από τη μια υπάρχουν πολλοί που έχουμε να τους δούμε και να τους ακούσουμε από την ορκωμοσία τους και άλλοι που καλύτερα να μην τους ακούγαμε γιατί οι παραφωνίες τους αδικούν τη συνολική εικόνα. Λες και χάθηκε η ενιαία και συμπαγής οντότητα, λες και ξεκουρδίστηκε η κυβέρνηση με την αλλαγή ρόλων και όλοι τρεις μήνες τώρα ψάχνουν ακόμα να βρουν έναν κοινό βηματισμό, προσαρμοσμένο στις οδηγίες και στις εντολές που πήραν από την πρώτη μέρα με το γνωστό μπλε φάκελο που τους έδωσε ο πρωθυπουργός.
Τελευταίο παράδειγμα ο υφυπουργός Θεοχάρης– ο οποίος δεν είναι χθεσινός αλλά έμπειρος- που βγήκε και μίλησε για αύξηση συντελεστών φορολογίας στους επαγγελματίες γιατί ο χώρος αυτός θεωρείται ως εστία μεγάλης φοροδιαφυγής. Όσο δίκιο και αν έχει επ΄ αυτού, είναι αδιανόητο να βγαίνει και να διαψεύδει τον ίδιο τον πρωθυπουργό που ποτέ δεν μίλησε για νέους φόρους αλλά το ακριβώς αντίθετο. Γι’ αυτό και το μεγαλοπρεπές άδειασμα και η άρον- άρον επανόρθωση των δηλώσεων του.
Μα καλά, πολιτικοί με πείρα και μεγάλη εξοικείωση με τα μέσα ενημέρωσης αφού η επικοινωνία είναι μέρος της δουλειάς τους, όπως ο Μηταράκης, ο Βαρβιτσιώτης, ο Θεοχάρης, ο Κικίλιας (ακόμα περιμένουμε τις συλλήψεις των αλιτήριων που έκαψαν τη Δαδιά!) και δεν θυμάμαι ποιοι άλλοι, ανοίγουν το στόμα τους και δεν καταλαβαίνουν τι λένε;
Όχι πως αυτοί που δεν μιλάνε καθόλου κι είναι στην κυριολεξία εξαφανισμένοι, όπως η Κεφαλογιάννη, νομίζουν αυτό είναι το σοφότερο. Αν τόσο καιρό και δεν έχουν κάτι να πουν, τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Είτε δεν έχουν κάνει τίποτα μέχρι τώρα και απλά ενημερώνονται, είτε όλα πάνε τέλεια ακόμα και χωρίς τη δική τους συμβολή οπότε δεν θέλουν να καπηλευτούν το έργο κάποιων άλλων. Όμως πρέπει να αντιληφθούν όλοι τους πως τις εκλογές τις κέρδισε σχεδόν μόνος του ο Μητσοτάκης που όργωσε στην κυριολεξία 2 και 3 φορές όλη τη χώρα από άκρου εις άκρον, επικοινώνησε το έργο της κυβέρνησης του, κέρδισε 158 έδρες στη Βουλή για να απολαμβάνουν τα προνόμια των Βουλευτών και πολλοί από αυτούς το κύρος των υπουργών και υφυπουργών.
Οι θέσεις αυτές όμως έχουν και υποχρεώσεις τις οποίες μέχρι τώρα μετρημένοι στα δάκτυλα τις έχουν αναλάβει και προσπαθούν να δικαιώσουν τις επιλογές του πρωθυπουργού. Και ναι μεν μπορεί ο Μητσοτάκης, να είναι αντίθετος με τους συνεχείς ανασχηματισμούς, αλλά όταν βλέπει αυτές τις καθημερινές αρρυθμίες και τα σολαρίσματα, μάλλον δεν θα αργήσει να αλλάξει τακτική.