Το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου καλοκαιριού ερμηνεύτηκε από πολλούς πως εφεξής, ο μοναδικός της αντίπαλος της κυβέρνησης θα είναι ο κακός της εαυτός.
Η μετέπειτα διαλυτικές εξελίξεις στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έρχονται προς επίρρωση του αρχικού συμπεράσματος. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της έναν ευρύ ορίζοντα, μια καθαρή πίστα για να τρέξει το πρόγραμμά της και τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να καλύψει το χαμένο έδαφος που μας κληροδότησε η κρίση και τα μνημόνια.
Είναι στο χέρι της επομένως, να αποδείξει πως δεν στέρεψε ούτε από ιδέες ούτε από όρεξη, να αλλάξει όσα μας κρατούν καθηλωμένους και να πάρει αποφάσεις που θα αναμορφώσουν την Ελλάδα τώρα και όσο η αντιπολίτευση θα ψάχνει ακόμα τον βηματισμό της.
Μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι, με τις απρόσμενες και πρωτοφανείς θεομηνίες, είναι ώρα να ξεδιπλωθούν οι πρωτοβουλίες σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής, μιας και οι καταστροφές είναι αντιμετωπίσιμες και δεν επηρέασαν σημαντικά τους δείκτες και τους στόχους της οικονομίας.
Και ναι μεν σε επίπεδο νομοθετικού έργου παρατηρείται μια έντονη δραστηριότητα, πλην όμως λείπουν μεταρρυθμιστικές ενέργειες που θα κάνουν τη διαφορά. Είναι αυτονόητες ρυθμίσεις και διεκπεραιώσεις όπως το φορολογικό νομοσχέδιο, το ασφαλιστικό, τα χωροταξικά και τόσα άλλα που όμως δεν είναι μεταρρυθμίσεις. Ούτε οι νέες εφαρμογές του υπουργείου ψηφιακής πολιτικής για ψηφιακά συμβόλαια μεταβιβάσεων ακινήτων. Όλα αυτά είναι αυτονόητες αποφάσεις εκσυγχρονισμού του κράτους και προσαρμογής σε αυτά που κάνουν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ εδώ και χρόνια.
Μεταρρυθμίσεις όμως είναι η απλοποίηση των διαδικασιών των νέων επενδύσεων με την εξάλειψη των δεκάδων όρων και προϋποθέσεων και έκδοση αδειών σε χρόνο ανάλογο με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Μεταρρύθμιση είναι η ίδρυση εταιρειών, μετά την κατάθεση των δικαιολογητικών, σε μια μέρα.
Μεταρρύθμιση είναι η διαρκής αξιολόγηση των δημοσίων οργανισμών και του ανθρώπινου δυναμικού ώστε να λαμβάνονται οι σωστές αποφάσεις για την καλύτερη αποτελεσματικότητα και παραγωγικότητα όλου του δημόσιου τομέα. Μεταρρύθμιση είναι η άμεση ίδρυση μη κερδοσκοπικών πανεπιστημιακών σχολών μέσω συνεργασιών των δημόσιων πανεπιστημίων με αντίστοιχα ξένα, παρακάμπτοντας έτσι το οπισθοδρομικό άρθρο 16 του Συντάγματος που κρατά όμηρο την παιδεία και την εμποδίζει να αναβαθμιστεί, να εκσυγχρονιστεί και να γίνει ανταγωνιστική.
Μεταρρύθμιση είναι να εξαλειφθεί το τραγικό φαινόμενο των αλληλοεπικαλύψεων αρμοδιοτήτων από πολλούς δημόσιους φορείς και οργανισμούς που έχουν σαν αποτέλεσμα να ρίχνει τις ευθύνες ο ένας στον άλλο, για την αναποτελεσματικότητα τους.
Μεταρρύθμιση είναι η θεσμοθέτηση ενός ανεξάρτητου εξειδικευμένου φορέα που θα συνεργάζεται με το ΑΣΕΠ και θα κρίνει αν ο κάθε υποψήφιος είναι ικανός και διαθέτει τα προσόντα για τη δουλειά που ενδιαφέρεται και όχι μόνο επειδή έγραψε καλή έκθεση ιδεών στο γραπτό διαγωνισμό!
Μεταρρύθμιση είναι να φεύγει από το Δημόσιο εκείνος που σε τρεις ετήσιες αξιολογήσεις αποδεικνύεται πως δεν έχει να προσφέρει κι είναι φύρα.
Το να αυξηθεί η αστυνόμευση και να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, το να προχωρήσουν τα έργα υποδομών, το να αυστηροποιηθούν οι έλεγχοι για την αισχροκέρδεια, είναι τα αυτονόητα και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο. Το να εφαρμόζονται οι νόμοι και οι διατάξεις της πολιτείας και να ελέγχονται οι παραβάτες δεν είναι ούτε εκσυγχρονισμός ούτε φυσικά και κάτι επαναστατικό. Είναι υποχρέωση εκ των ων ουκ άνευ μιας οργανωμένης πολιτείας.
Αυτό που θα κάνει τη διαφορά είναι το μεταρρυθμιστικό όραμα για μια άλλη Ελλάδα αποδεσμευμένης από μικροσυμφέροντα, ιδεολογικές αγκυλώσεις, συντεχνιακά κεκτημένα και παλαιολιθικές αντιλήψεις όταν όλος ο κόσμος τρέχει και εξελίσσεται με ψηφιακές ταχύτητες. Και αν όχι τώρα, τότε πότε;