Είναι η αγορά που έχει κλείσει θεόρατες τρύπες στους προϋπολογισμούς, όπως συνέβαινε διαρκώς την δεκαετία του 2000 με 2010. Όμως ήταν και η αγορά που όταν κάποιοι Υπουργοί Οικονομικών την έβλεπαν σαν την «κότα με τα χρυσά αβγά» εξοστράκισε προϋπολογισμούς, μη φέρνοντας τα προβλεπόμενα έσοδα, αφού έπεφταν οι πωλήσεις. Φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τη διαρκή στοχοποίηση της συγκεκριμένης αγοράς για λαϊκίστικους σκοπούς, ακόμα και από Υπουργούς Οικονομικών, που γνώριζαν καλά ότι πιθανή πτώση του αυτοκινήτου θα δημιουργούσε πρόβλημα στα δημοσιονομικά έσοδα δηλαδή σε χρήματα που προορίζονται για συντάξεις, μισθούς, νοσοκομεία, σχολεία κλπ. …
Με αγωνία λοιπόν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της αγοράς (και των αγορών-δορυφόρων της), ανέμεναν το πως θα συμπεριφερθεί η σημερινή Κυβέρνηση, η οποία όπως και να το κάνουμε έχει μια εντελώς διαφορετική πολιτική αλλά και κοινωνική λογική από όλες τις υπόλοιπες των τελευταίων 10 ετών τουλάχιστον. Και εξηγούμαι: πρόκειται για μία ισχυρή κοινοβουλευτικά Κυβέρνηση, που αποτελείται από Πολιτικούς που δε φέρονται ως… πολιτικοί αλλά ως τεχνοκράτες και από επαγγελματίες – μη πολιτικούς- που έχουν κάμποσες χιλιάδες ένσημα κολλημένα σε διάφορους κλάδους της οικονομία, αλλά και της κοινωνίας. Οι στόχοι είναι συγκεκριμένοι, ξεκάθαροι, οι τρόποι υλοποίησής τους έχουν ειπωθεί πριν τις εκλογές και έχουν εγκριθεί μετά από αυτές.
Η διαφορά -αλλά και ο φόβος των ανθρώπων του αυτοκινήτου, είναι ότι η συγκεκριμένη αγορά δεν «εκπροσωπείται» από κανέναν στην Βουλή, ούτε στην Κυβέρνηση, ενώ και προεκλογικά οι όποιες προγραμματικές δεσμεύσεις υπήρξαν, αφορούσαν την ηλεκτροκίνηση και το περιβάλλον.
Γιατί είναι διαφορετικό να έχεις κάποιον που να μπορεί και να καταλαβαίνει μια αγορά, δηλαδή μία κοινωνία εργαζομένων (όπως έχουν οι ιατροί, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, ηθοποιοί, τραγουδιστές, οικοδόμοι, εργάτες, καθηγητές, δημοσιογράφοι, κλπ.) και διαφορετικό να προσπαθείς να τους κάνεις να σε ακούσουν και -προπάντων- να σε καταλάβουν…
Λογικό λοιπόν είναι να υπάρχει μία επιφύλαξη προς τη νέα Κυβέρνησης από τους ανθρώπους της αγοράς.
Όμως σήμερα, σχεδόν τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές, πως συμπεριφέρεται η Κυβέρνηση στην αγορά αυτοκινήτου;
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Καταρχάς πρόκειται για μία Κυβέρνηση που αναγνωρίζει τις ανούσιες πολιτικές επιπέδου «κότα με τα χρυσά αβγά» και θέλει άμεσα παρέμβει σε αυτές. «Ακούει» την αγορά και τον κλάδο και συζητάει μαζί της. Αναγνωρίζει την επιβάρυνση που συντελείται στο περιβάλλον, στους δρόμους μας και στη ζωή μας, από την παλαιότητα του στόλου μας, που είναι πλέον στα επίπεδα στης Αφρικής.
Αναγνωρίζει παράλληλα την δυσανάλογη οικονομική επιβάρυνση των κατόχων, σε αντιστοιχία με την αξία των αυτοκινήτων τους.
Βλέπει ξεκάθαρα, ότι πρέπει να ανανεωθούν τα οχήματα στη χώρα μας, αλλά για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο να υπάρξουν λογικές φορολογικές επιβαρύνσεις και να μην βλέπουν τον υποψήφιο αγοραστή ενός αυτοκινήτου ως «έχων» που πρέπει να πληρώνει τα… κερατιάτικα,
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία κυβέρνηση, που ακούει, συμμετέχει (θετικό ότι ο Υπουργός Μεταφορών στέλνει μήνυμα στην αγορά μέσω του επίσημου περιοδικού της έκθεσης αυτοκινήτου και θα κάνει και τα εγκαίνια) δείχνει να είναι αποφασισμένη να πάρει δραστικές αποφάσεις, ώστε να αναστήσει την αγορά αυτοκινήτου, και παράλληλα να βάλει και περισσότερα χρήματα στα ταμεία του Κράτους.
Το μόνο που οι άνθρωποι της αγοράς χρεώνουν αυτή τη στιγμή στους Κυβερνώντες είναι οτι ακόμα δεν έχει υπάρξει κάποια θετική απόφαση για την αγορά, αλλά μόνο θετικές προθέσεις.
Φυσικά η προσμονή των ανθρώπων της αγοράς για κάτι -επιτέλους- θετικό μετά από δεκαετίες, προκαλεί και την ανάλογη ανυπομονησία. Και η ανυπομονησία την ανάλογη γκρίνια…
Το δεδομένο είναι πως η σημερινή Κυβέρνηση είναι κοντά στην αγορά και την ακούει. Αυτό τουλάχιστον μας μεταφέρουν οι άνθρωποι της…
Ίδωμεν…