Στις Βρυξέλλες δραστηριοποιούνται 25.000 λομπίστες με συνολικό ετήσιο τζίρο 3 δισ. ευρώ. Αυτά είναι τα φανερά. Τα μαύρα κανείς δεν τα ξέρει. Δουλειά τους είναι να επηρεάζουν τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς όφελος των πελατών τους. Οι πελάτες τους είναι επιχειρήσεις, κλαδικές ενώσεις επιχειρήσεων, καρτέλ, τρίτα κράτη. Οι αποφάσεις της Ε.Ε. που επηρεάζονται αφορούν κάθε κλάδο πολιτικής, κάθε κλάδο των επιχειρήσεων, κάθε γεωπολιτική συνθήκη.
Οι εταιρείες-λόμπι λειτουργούν απολύτως νόμιμα, οι λομπίστες έχουν πρόσβαση σε κάθε επιτροπή και σε κάθε Ευρωπαίο αξιωματούχο όλων των επιπέδων της τεράστιας ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Προσπαθούν να πετύχουν τον στόχο του πελάτη τους με κάθε τρόπο προσφέροντας έτοιμα επιχειρήματα στους ευρωβουλευτές και τεκμηριώνοντας τη σκοπιμότητα και τα οφέλη για την Ε.Ε., των δικών τους εισηγήσεων.
Ο επηρεασμός γίνεται ασφαλώς με επιχειρήματα. Ωστόσο, όπως όλοι γνωρίζουμε, γίνεται και με λαδώματα. Και η υπόθεση της Εύα Καϊλή, προφανώς, αποκαλύπτει μια υπόθεση λαδώματος.
Κανείς δεν γνωρίζει -ίσως να το μάθουμε κάποια στιγμή- αν αυτά τα χρήματα τα πήρε η Καϊλή για να προωθήσει τις θέσεις του Κατάρ ή κάποιων άλλων, αν τα είχε σπίτι του ο σύντροφός της, που είναι επαγγελματίας λομπίστας, για να τα μοιράσει και να επηρεάσει αποφάσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων υπέρ των πελατών του. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι πράγματι μια ευρωβουλευτής τόσο πετυχημένη, που έχει σκαρφαλώσει στη θέση του αντιπροέδρου, που είναι η Ευρωπαία γκουρού στα κρυπτονομίσματα και στην τεχνολογία blockchain και που είχε λόγω ηλικίας και πορείας λαμπρή καριέρα μπροστά της, λαδώθηκε.
Δεν αποκλείεται, θα φανεί ελπίζω κάποια στιγμή τι ακριβώς έγινε, αλλά αν πράγματι έγιναν έτσι τα πράγματα, είναι τουλάχιστον παράδοξο. Κάποιος ευρωβουλευτής που απλώς παρίσταται στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου και ψηφίζει θα μπορούσε να έχει λαδωθεί για να ψηφίσει υπέρ ή κατά σε μια ψηφοφορία. Μια ευρωβουλευτής, όμως, που έχει κάνει τόσο κόπο ώστε να μάθει σε τέτοιο βάθος τα κρυπτονομίσματα, που έχει καταφέρει μέσα από άγριο ανταγωνισμό να κερδίσει θέση αντιπροέδρου και που έχει μπροστά της τέτοιες λαμπρές προοπτικές, να κάνει τέτοιο λάθος που, όπως αποδεικνύεται, της κατέστρεψε την καριέρα και την οδήγησε στη φυλακή;
Θα δούμε. Ανεξαρτήτως πάντως του αν λαδώθηκε η ίδια ή αν απλώς ζούσε μέσα στα «λάδια» των λόμπι λόγω συντρόφου, η Καϊλή καταστράφηκε κάνοντας τεράστια ζημιά στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στους Ευρωσοσιαλιστές.
Από την άλλη, έδωσε την αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση για το καθεστώς λειτουργίας των λόμπι στην Ε.Ε. και για αλλαγή αυτού του καθεστώτος το οποίο «βρωμάει» τόσο πολύ που δεν αντέχεται πλέον.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση για όλους εμάς τους Ευρωπαίους πολίτες θα έπρεπε να αποφασίζει με βάση τα συμφέροντα και τις ανάγκες των λαών που τη συναπαρτίζουν. Τις εισηγήσεις προς την Ευρωβουλή θα έπρεπε να τις κάνουν οι πολιτικοί κάθε χώρας και όχι οι λομπίστες. Οι επιτροπές της, οι οποίες διαμορφώνουν τους νόμους και τις αποφάσεις, τους λαούς θα έπρεπε να έχουν πελάτες και όχι τους πελάτες των λόμπι. Και οι ευρωβουλευτές που ψηφίζουν θα έπρεπε να ψηφίζουν με βάση τα συμφέροντα των πολιτών και όχι με βάση τις εντολές των λόμπι.
Ετσι θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι έτσι. Να δούμε τώρα τι θα αλλάξει -αν αλλάξει κάτι- και αν θα καταφέρει η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία να ελέγξει την κατάσταση.
Eίναι αυτονόητο φυσικά για όλους ότι η Καϊλή δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Οπως όλοι γνωρίζουμε ότι αν υπάρχει μια κατσαρίδα σε μια κουζίνα, σίγουρα υπάρχουν κι άλλες. Το αν θα βρεθούν είναι άγνωστο. Το αν θέλει κανείς στην Ε.Ε. να βρεθούν είναι αμφίβολο διότι όλα αυτά πλήττουν βαριά τη δομή της γραφειοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Και είναι σίγουρο ότι η δυσπιστία προς την Ε.Ε. θα αυξηθεί εξαιτίας αυτής της υπόθεσης. Διότι όλοι όσοι δεν αντιλαμβάνονταν μέχρι σήμερα γιατί η Ευρώπη πήρε την Α ή την Β παράλογη απόφαση, τώρα θα λένε ότι κάποιοι εκεί μέσα «τα πιάσανε».
Η υπόθεση αυτή ήρθε να προστεθεί στα πολλά προβλήματα που έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση και η οποία δεν έχει καταφέρει να ενωθεί σε μια πραγματική ένωση λαών και κρατών, δεν έχει προχωρήσει ούτε σε πραγματική οικονομική ένωση ούτε φυσικά σε πολιτική. Εχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη γραφειοκρατία του κόσμου, η οποία αποφασίζει για το σύνολο των Ευρωπαίων, απολαμβάνει τις ψηλότερες αμοιβές που δίνονται παγκοσμίως σε κρατικούς και δημόσιους υπαλλήλους και λειτουργεί προς όφελος των πελατών των εταιρειών-λόμπι. Νόμιμα.
Το καθεστώς αυτό πρέπει να επανεξεταστεί και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί πρέπει να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τον έλεγχο της Ευρώπης ώστε να εκπροσωπηθούν τα συμφέροντα των λαών και όχι των διαφόρων ειδών «πελατών» της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.