Ποιος να το φανταζόταν πριν από μερικούς μήνες, πως με 20.000 καθημερινά νέες μολύνσεις με κορωνοϊό και 80-100 θανάτους ημερησίως θα προχωρούσαμε σε άρση των περιοριστικών μέτρων και επιστροφή σε αυτή την ιδιότυπη κανονικότητα.
Και δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, έχουν προηγηθεί πριν από εμάς σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες σε σχεδιασμό άρσης των μέτρων παρότι οι αριθμοί δεν δείχνουν ύφεση της πανδημίας αλλά μια οριζοντίωση στα υψηλά.
Τι σημαίνει αυτό με ωμή, ρεαλιστική λογική; Από τη μια πως οι πολίτες κουράστηκαν πάρα πολύ με τους περιορισμούς στα δυο τελευταία χρόνια και απαιτούν να πάρουν τις ζωές τους πίσω και από την άλλη οι κυβερνήσεις θεωρούν πως έχουν επιτελέσει το καθήκον και τις υποχρεώσεις τους για την προστασία των πολιτών, εξασφαλίζοντας εμβόλια και επιμένοντας με κάθε τρόπο στην αναγκαιότητα εμβολιασμών.
Τώρα, θεωρητικά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ξέρει τις συνέπειες της νόσησης και πώς μπορεί να προφυλαχτεί. Ο καθένας, πλέον, αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Ο καταλυτικός όμως λόγος για την πρόωρη άρση των μέτρων τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα είναι η οικονομία και τα προβλήματα με την ενεργειακή ακρίβεια και τις πληθωριστικές πιέσεις σε όλα τα καταναλωτικά αγαθά.
Ένα τεράστιο πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν όλες σχεδόν οι χώρες του πλανήτη και κυρίως η Ευρώπη, η οποία μέχρι στιγμής καταγράφει επιπρόσθετες δαπάνες για τα ενεργειακά προϊόντα, πάνω από 350 δισ.!
Το βαρύ αυτό τίμημα που πληρώνει και η Ελλάδα για να απαλύνει τις επιπτώσεις της ακρίβειας και είναι αναλογικά μεγαλύτερο από τον μέσο όρο της Ευρώπης, ήδη έχει ξεπεράσει τα 2,5 δισ. ευρώ μέχρι τώρα, ενώ είναι άγνωστο πόσα ακόμα θα απαιτηθούν για το επόμενο διάστημα καθώς δεν έχουμε φθάσει ακόμα στην κορύφωση της ενεργειακής κρίσης και η οποία στην καλύτερη περίπτωση θα μας συνοδεύει μέχρι τις αρχές του επόμενου χρόνου.
Πρακτικά, το μόνο αντίδοτο σ’ αυτή την κλιμακούμενη ενεργειακή κρίση (και δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει σε περίπτωση που έχουμε σύρραξη στην Ουκρανία) είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, η αύξηση των επενδύσεων, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και ο τουρισμός.
Περνάει επομένως σε δεύτερη μοίρα η πανδημία και ο στόχος σε όλη την Ευρώπη είναι να κινηθούν οι οικονομίες.
Εμείς, βέβαια, πέραν των άλλων έχουμε και μια ανοικτή πληγή με τα εθνικά μας θέματα και τη διαρκώς κλιμακούμενη ένταση από την πλευρά της Τουρκίας που πλέον απροκάλυπτα και πέραν κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, αλλά και απλής λογικής, έχει φθάσει τώρα να αμφισβητεί ακόμα και την κυριαρχία των ελληνικών νησιών!
Κι ελπίζουμε το όλο θέμα να περιοριστεί μόνο στην εμπρηστική ρητορική αν κι αυτό δεν το ξέρει κανείς. Γιατί το γεγονός ότι ο Ερντογάν κλείνει όλα τα ανοικτά μέτωπα με τις γειτονικές του χώρες, πλην Ελλάδος, δεν είναι να το προσπερνούμε αδιάφορα.
Πολλά επομένως τα ανοικτά μέτωπα που έχει η κυβέρνηση μπροστά της και δύσκολη η μαθηματική εξίσωση με τόσους άγνωστους Χ.
Αν δε λάβουμε υπόψη και το γεγονός πως και η κλεψύδρα για τις εκλογές μετρά αντίστροφα τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και τα περιθώρια για ουσιαστικές κινήσεις περιορίζονται εκ των πραγμάτων. Πολλώ δε μάλλον αν η προσφυγή στις κάλπες είναι πρόωρη και αυτά τα προβλήματα ενεργά, να υποχρεωνόμαστε σε απανωτές εκλογές.
Με όλα αυτά, το μόνο βέβαιο είναι πως ηρεμία, σταθερότητα και κανονικότητα όπως την ξέραμε, θα αργήσουμε να δούμε.