Τα καρέ που φτάνουν στις οθόνες μας, θα μπορούσαν να είναι και πλάνα αρχείου, αφού, κάθε χρόνο, η Ελλάδα έχει ραντεβού με το κάρμα της: φωτιές το καλοκαίρι, πλημμύρες τον χειμώνα, αφού έχουν καεί τα δάση και τα νερά κατεβαίνουν χωρίς αντίσταση στις πόλεις.
Γι΄ αυτό το κάρμα έγραψε και ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιώντας την αμερικανιά “karma is a bitch”, υπενθυμίζοντας σε όλους τι είχε γίνει στο Μάτι και πώς τότε η σημερινή κυβέρνηση, που ήταν αντιπολίτευση, έκανε επικοινωνιακή διαχείριση με τους θανάτους και την καταστροφή. Ό,τι κάνουν και οι άλλοι, δηλαδή…
Αντίστοιχα, η σημερινή κυβέρνηση επιδιώκει τη σύγκριση με τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν τότε στο Μάτι και τις φωτιές σήμερα σε Βαρυμπόμπη, Θρακομακεδόνες, Ολυμπιακό Χωριό και Εύβοια. Εκ του αποτελέσματος, λένε, «τα πήγαμε καλύτερα. Εκκενώσαμε οικισμούς, το 112 έστελνε απανωτά μηνύματα, οι δυνάμεις κατάσβεσης κινήθηκαν αστραπιαία, το Συντονιστικό έκανε αγρυπνίες και, βασικά, δεν είχαμε νεκρούς».
Και κάπως έτσι, η αντιπολίτευση βάζει μια έντονη, τελικά, εσάνς χαιρεκακίας στα ποστ που αναρτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι κυβερνητικές φωνές μόνο που δεν κάνουν high five για την αποτελεσματικότητά τους στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών ανά την Ελλάδα. Όλα αυτά, με φόντο καπνούς και στάχτες στα μπαλκόνια μας, με περιουσίες να έχουν καεί.
Κάπως έτσι, φτάνουμε και πάλι σε αυτό που έγραφα στην αρχή: σαν να παίζονται όλα σε πλάνα αρχείου, σε ένα διαρκές déjà vu, σε μια ατελείωτη μέρα της μαρμότας, αφού αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί, είμαστε ξανά θεατές στην ίδια ταινία. Αυτή, θα ρίξει τίτλους τέλους με υποσχέσεις για γενναίες αναδασώσεις, στις οποίες -αντί να φυτέψουμε δέντρα που δεν καίγονται εύκολα- θα χώσουμε ξανά στη γη πευκάκια. Τα οποία λαμπαδιάζουν πολύ γρήγορα και εξίσου γρήγορα στέλνουν ανθρώπους στα «πευκάκια» και στα κυπαρίσσια των νεκροταφείων. Αλλά αρκεί να είναι οι άλλοι κυβέρνηση ή, αν είμαστε εμείς, να μη συμβεί τίποτα στη βάρδιά μας, σωστά;
Θα μπορούσαμε, όμως, να εφαρμόσουμε μία από τις αρχές της Ιατρικής, η οποία αναφέρει πως «η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη». Θα μπορούσαμε, εδώ και χρόνια, να δούμε ως κράτος ποια είναι η καλύτερη μέθοδος για να μη μαζεύουμε κάθε χρόνο αποκαΐδια, να πάρουμε τα κατάλληλα εναέρια μέσα, να επενδύσουμε σε προσωπικό, σε εργαλεία, σε οχήματα.
Το μόνο αισιόδοξο τώρα είναι πως το Ταμείο Ανάκαμψης έχει εντάξει την πρόληψη για τις πυρκαγιές στα έργα που θα πριμοδοτήσει. Ας ελπίσουμε να μη γίνει ξανά, όπως έχει συμβεί ήδη με τα αντίστοιχα πακέτα και τα σχετικά κονδύλια που κληθήκαμε να διαχειριστούμε ως Ελλάδα, αφού η απορροφητικότητά μας δεν θυμίζει σφουγγάρι που διψά για χρήματα, αλλά γρανίτη. Ας ευχηθούμε να μη μείνουμε με τα λεφτά στα χέρια και χάσουμε το δάσος – κυριολεκτικά.
Και ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση τσακώνονται σαν πιτ μπουλ σε κυνομαχίες, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι εκείνοι χειρίστηκαν καλύτερα την καταστροφή των πράσινων πνευμόνων της χώρας μας, υπάρχουν και οι άλλοι…
Οι άνθρωποι εκείνοι, άντρες και γυναίκες, που με αυτοθυσία προσπαθούν να σβήσουν τις φωτιές. Είναι αυτοί που –οπτικοποιώντας τις λέξεις «πύρινη λαίλαπα»– ρίχτηκαν με αυταπάρνηση μέσα στις φλόγες, για να σώσουν οτιδήποτε, αν σώζεται.
Είναι το μόνιμο προσωπικό της πυρόσβεσης, ο Στρατός, οι εθελοντές, από αέρος και στεριάς, όλοι αυτοί που νυχθημερόν -σε συνθήκες ακραίου καύσωνα και κάτω από τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στη φωτιά- μετέφεραν επί Γης τον ορισμό της Κόλασης. Για να υπάρχουν κάποιοι, κάτω από το κλιματιστικό τους, και να τσακώνονται για το ποιος έσωσε την Ελλάδα και ποιος την άφησε να καεί, την ίδια στιγμή κατά την οποία ανόητοι οδηγοί φράζουν τις ΛΕΑ και δεν μπορούν να περάσουν τα οχήματα πυρόσβεσης και διάσωσης…