Μερικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τη σημερινή δημοσκόπηση της Marc για το «Πρώτο Θέμα», περίπου τρεις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, που χρονικά συμπίπτουν με τη συμπλήρωση ενός έτους από τις εθνικές εκλογές
Λοιπόν, η Ν.Δ. δείχνει να διατηρείται σε καλά επίπεδα για ευρωεκλογές -περί το 35%-, αν σκεφτεί κανείς ότι σε ευρωεκλογές και ειδικά τρία χρόνια μακριά από τις πολύ πιο κρίσιμες εθνικές κάλπες το 2019, δηλαδή όταν ερχόταν με φόρα να ρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ, πήρε 33%.
Αντίπαλός της είναι αυτή καθαυτή η διακυβέρνησή της, τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας, όπως η ακρίβεια, η ασφάλεια, η υγεία και, τέλος πάντων, όλα εκείνα που διαχρονικά ταλαιπωρούν τους πολίτες και ξεσπούν πάνω (και λογικά) στο κυβερνών κόμμα.
Στην ακρίβεια, η εντύπωση που δίνεται είναι ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο Μητσοτάκης κάνει ό,τι μπορεί, αλλά τα αποτελέσματα είναι περιορισμένα γιατί το θέμα είναι διεθνές, αλλά και στην Ελλάδα η κερδοσκοπία είναι… εξίσου αναπτυγμένη, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Στην ασφάλεια, παρότι υπάρχει πιο στιβαρή και οργανωμένη ηγεσία από πριν, είναι σαφές πως υπάρχουν και δισταγμοί να εφαρμοστούν οι ίδιοι νόμοι που ψηφίστηκαν την τελευταία πενταετία από την ίδια την κυβέρνηση. Στα πανεπιστήμια, και ειδικά στις εστίες, τα σπάνε οι «μπάχαλοι», στο κέντρο οι δρόμοι κλείνουν για ψύλλου πήδημα, κάποιοι Ρομά συνεχίζουν να ρημάζουν ό,τι βρουν μπροστά τους, ειδικά στην επαρχία, και η κυβέρνηση τα αντιμετωπίζει όλα αυτά με μία μάλλον ακατανόητη φοβία. Αλλά ο «σκληρός δίσκος» των ψηφοφόρων της πιστεύω ότι καταγράφει αρνητικά.
Στην υγεία, είτε λόγω πανδημίας είτε λόγω κομματικών υποχρεώσεων, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και τώρα «τρέχουν» να τον αναπληρώσουν με την τοποθέτηση κανονικών διοικήσεων, αλλά και μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν την οδυνηρή εικόνα (και εμπειρία) όλων όσοι αναζητούν εκεί περίθαλψη και δεν αντέχουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία.
Παρά ταύτα η Ν.Δ., και ειδικά ο Μητσοτάκης, αποτελεί σήμερα τη μόνη συγκροτημένη πρόταση διακυβέρνησης, με λάθη, παραλείψεις και ολιγωρίες, ναι, αλλά και με αρχή, μέση και τέλος. Με έργο μετρήσιμο σχεδόν σε όλους τους τομείς, κυρίως, όμως, στην οικονομία και την εθνική άμυνα.
Στον αντίποδα, το πιο σημαντικό αρνητικό εύρημα και αυτής της δημοσκόπησης είναι η πορεία του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, σύμφωνα με την έρευνα της Marc, στις 23 Ιανουαρίου ήταν σε πρόθεση ψήφου ευρωεκλογών στο 13,4% και σήμερα έπεσε τρεις ολόκληρες μονάδες, στο 10,3%. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση γιατί τέτοια βουτιά το ΠΑΣΟΚ. Στις παλινωδίες του αρχηγού του με τα νομοσχέδια (επιστολική ψήφος, κυρίως μη κρατικά πανεπιστήμια) προστέθηκε και μία νέα εναλλακτική για τον προερχόμενο από το Κέντρο ψηφοφόρο, το κόμμα Λοβέρδου, που άνετα μπορεί να αποτελέσει μια χαλαρή επιλογή στις ευρωεκλογές.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης συνεχίζει τη «μεταπολιτική» μοιράζοντας αυτόγραφα και χαμόγελα ακόμα και στην πύλη του στρατοπέδου και πουλώντας τρέλα σε καθημερινή βάση για τα εταιρικά του στο εξωτερικό. Η τελευταία εκδοχή, «τα πούλησα όλα τώρα, θα το δείτε στο “πόθεν έσχες” μου», δηλαδή τον Ιούνιο. Φαντάζεστε να το έλεγε αυτό κάποιος άλλος πολιτικός αρχηγός;
Δεν ξέρω, ίσως το κοινό στο οποίο στοχεύει να μην ασχολείται με τους νόμους και τους τύπους των νόμων που ισχύουν, ίσως έτσι απλά τον γουστάρουν πολιτικά, αλλά και κοινωνικά γι’ αυτό που είναι. Μάλιστα, σωστό κι αυτό, γούστο του και καπέλο του, που λένε, να συμπεριφέρεται όπως θέλει, όπως και δικό μας γούστο να το σχολιάζουμε.
Την ίδια ώρα ο Μητσοτάκης εξαντλεί την αυστηρότητά του στην τήρηση των νόμων, αφού όντως μπορεί να μην είναι… προς θάνατον το ότι η Μισέλ Ασημακοπούλου «πήρε» τα email από τους απόδημους για να στείλει διαφημιστικό υλικό στις ευρωεκλογές, αλλά -όπως και να γίνει- είναι όντως παράνομο.
Από εκεί και κάτω υπάρχει μια ευρεία γκάμα κομμάτων στα δεξιά της Ν.Δ., με διακριτά μεγαλύτερο αυτό του Βελόπουλου, αλλά και αρκετά άλλα μικρά, στην περιοχή του 1%-1,5%, που σε συνθήκες ευρωεκλογών μπορεί να… ευδοκιμήσουν, δηλαδή να φτάσουν στα όρια της Βουλής.
Οσο θα πλησιάζουμε προς τις κάλπες του Ιουνίου και με δεδομένο ότι πάντα η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι από χαλαρή έως εμπεριέχουσα μηνύματα ή και τιμωρητική διάθεση στην εκάστοτε κυβέρνηση, τόσο θα μπαίνει στο τραπέζι και το ερώτημα: Πόσο είναι ο πήχης μεταξύ του στέλνω μήνυμα, τιμωρώ ή ψηφίζω χαλαρά από το καθιστώ μία κυβέρνηση αδύναμη και ανενεργή από τον πρώτο χρόνο εκλογής της;
Νομίζω ότι εκεί θα παιχτεί όλο το παιχνίδι όσο πλησιάζουμε, γιατί με την αντιπολίτευση «παίζεις» όσο θες, αλλά με την κυβέρνηση όχι και τόσο…