Θα μπορούσε ο τίτλος του κειμένου – άποψής μου να αποτελεί μέρος μιας ποιητικής συλλογής με άσπρα κοράκια – μαύρα κοράκια, από κάποιον «καταραμένο» εραστή που ζει με ρίμες. Το θέμα, όμως, είναι ότι -εν προκειμένω- η τέχνη αντιγράφει τη ζωή. Ειδικά εάν πρόκειται για τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ…
Το έως τώρα αποτέλεσμα εκεί, είναι από μόνο του ένα ποίημα. Χωρίς εισαγωγικά. Πολλοί πίστεψαν πως ο Ντόναλντ (ο) Τραμπ θα σάρωνε και θα έδινε μια ηχηρή απάντηση στον Μπάιντεν – χρωστούμενη από τις προεδρικές εκλογές.
Τελικά, όμως, το «κόκκινο κύμα» -λόγω χρώματος των Ρεπουμπλικανών- δεν έφτασε ποτέ στην ακτή της Γης της Ελευθερίας, ενώ, ταυτόχρονα, πνίγηκαν (μεσοπέλαγα) τόσο οι υποψήφιοι – προσωπικές επιλογές του Τραμπ, όσο και τα ολόκληρα κομμάτια διχασμού που ήταν έτοιμοι να προσφέρουν στους Αμερικανούς ψηφοφόρους. Έτσι, από τις μαντεψιές για καθολική επικράτηση, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πιθανό να μην είναι, τελικά, υποψήφιος στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Προσωπικά, δεν θα μου λείψει καθόλου.
Από την άλλη, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ενώ είχε πάνω από το κεφάλι του χίλιους «διαόλους» (ακρίβεια, ανεργία κ.λπ.) όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει από τη δοκιμασία των ενδιάμεσων εκλογών, αλλά έδειξε ότι στέκεται στο πολιτικό ύψος του. Και, ξέρετε, όταν έχεις να αντιπαλέψεις αντικειμενικές δυσκολίες, οι οποίες άπτονται της τσέπης ων ψηφοφόρων, κόντρα στον λαϊκισμό του αντιπάλου σου -που δεν είναι στην κυβέρνηση και μπορεί να τάξει λαγούς με πετραχήλια, να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες- όλο αυτό αποτελεί έναν εκλογικό εφιάλτη.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να προτάξεις τη λογική κόντρα στον τραμπισμό, να παρακάμψεις την πόλωση, να νικήσεις τον αντίπαλο που ακόμα και σήμερα δεν αποδέχεται το εκλογικό αποτέλεσμα που ήρθε δυο χρόνια πριν.
Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ αποτελούν μια σημαντική σπουδή κόντρα στους «ψεκασμένους» όπου Γης, οι οποίοι προσκυνούν τις θεωρίες συνωμοσίας και είναι έτοιμοι να δώσουν την ψήφο τους σε αντίστοιχους τύπους οι οποίοι είναι ομοφοβικοί, ρατσιστές, εθνικιστές, μαύρες ψυχές – σαν ρίμα που θες να αποφύγεις.
Αλλά οι εκλογές -και ειδικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού- δεν (πρέπει να) έχουν ποίηση, παρά μόνο ξεκάθαρο αποτέλεσμα απέναντι στον λαϊκισμό.
Ευτυχώς…