«Κανονικότης». Η νέα λέξη του συρμού. Χρησιμοποιείται κατά κόρον από δημοσιογράφους και πολιτικούς. Σημαίνει δε, την αποδοχή ορισμένων κανόνων και την τήρησή τους.
Τελευταία την άκουσα από τον Πρωθυπουργό, κατά την πρόσφατη συνέντευξή του στον Ρομπέν των πτωχών, τον Σπάρτακο των συνταξιούχων, τον γνωστό μελοδραματικό δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ.
Παρακολούθησα προσεκτικά όλη τη συνέντευξη και εκτός των πολλών και ποικίλων παροχών, συνεκράτησα κυρίως την υπόσχεση του Πρωθυπουργού ότι αν κυβερνήσει ακόμη για μια τετραετία θα μας οδηγήσει στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα»!
Βεβαίως είναι προφανές ότι η Ελλάδα σήμερα δεν χαρακτηρίζεται ως μία «κανονική» ευρωπαϊκή χώρα, όπως οι μεγάλες χώρες της Δ. Ευρώπης, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία.
Τι της λείπει; Μα, αυτό ακριβώς, ότι σε πολλά σοβαρά θέματα δεν υπάρχουν κανόνες ή αν υπάρχουν δεν τηρούνται.
Με απλά λόγια: Kανονικότης είναι κατά τη γνώμη μου όταν οδηγείς σε ένα κεντρικό δρόμο, να μην πέφτεις σε χαίνουσες λακκούβες, για τις οποίες μάλιστα κανείς δεν γνωρίζει τίνος αρμοδιότης είναι να τις επισκευάσει. Του Δήμου; Της Περιφέρειας; ή του Υπουργείου; Κανονικότης είναι να μην αλλάζει κάθε χρόνο το φορολογικό σύστημα και να μην χρειάζεσαι ειδικό λογιστή για να συμπληρώσεις μία απλή φορολογική δήλωση.
Είναι επίσης όταν τηλεφωνείς σε μία Δημόσια Υπηρεσία να σηκώνουν κατ’ αρχάς το τηλέφωνο, αλλά και να σε εξυπηρετούν κιόλας! Και ιδανικά να υπάρχει ένα μόνο σημείο επαφής του πολίτη με τη Διοίκηση, από το οποίο να εξυπηρετείται για όλα τα θέματα και να μη χρειάζεται να τρέχει από την Πολεοδομία στην Εφορία και από τον ΕΦΚΑ στο Δασαρχείο!
Όνειρα θερινής νυκτός, θα μου πείτε. Ναι, μεν, αλλά, αυτή είναι η «κανονικότης».
Αν αυτό εννοεί ο Πρωθυπουργός φιλοδοξώντας για δεύτερη τετραετία, δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η Ελλάδα διεκδικεί τη λεγόμενη κανονικότητα από τον καιρό του Καποδίστρια! Και θυμίζει τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του και δεν μπορεί να την πιάσει. Αυτή η άτιμη η ουρά πάντα στρίβει γρηγορότερα από τον σκύλο.
Με άλλα λόγια, αυτή η περιζήτητη ευρωπαϊκή κανονικότητα βρίσκεται πάντα ένα (ή πολλά) βήματα μπροστά από εμάς.
Και οσάκις υπήρξαν άνθρωποι που επεχείρησαν και πιθανόν να μπορούσαν να μας φέρουν πιο κοντά στην κανονικότητα, φροντίσαμε να τους ξεπαστρέψουμε εγκαίρως ώστε να μην προλάβουν. Τρικούπης, Βενιζέλος, Καραμανλής. Και πάει λέγοντας.
Σήμερα όμως το χάσμα μεταξύ της ελληνικής βαλκανικής πραγματικότητας και της δυτικοευρωπαϊκής κανονικότητας έχει διευρυνθεί έτι περαιτέρω, και ο λόγος είναι απλός.
Η τέταρτη επανάσταση, η λεγόμενη και ψηφιακή!
Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες Πιερρακάκη κ.λπ., το χάσμα μεταξύ ελληνικής και δυτικοευρωπαϊκής κανονικότητας δυστυχώς μεγαλώνει. Η ψηφιακή επανάσταση, με αιχμή του δόρατος την επιστημονική έρευνα, επεκτείνεται σε τομείς όπως η Υγεία, οι πάσης φύσεως τεχνολογίες όπως οι τηλεπικοινωνίες, και η επιστήμη των υπολογιστών.
Και γεφύρωση αυτού του χάσματος προς επίτευξιν της κανονικότητος στη χώρα μας δεν είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Είναι θέμα εκπαίδευσης, κυρίως πανεπιστημιακής, ακαδημαϊκής έρευνας, και μεγάλων επενδύσεων-ΟΧΙ στον Τουρισμό- αλλά στην έρευνα και ανάπτυξη (research and development).
Ακόμα και η Άμυνα της χώρας μετατρέπεται σε ψηφιακή υπόθεση!
Είναι αστείο μια χώρα που έχει κατά κεφαλήν περισσότερους πανεπιστημιακούς από τη Μ. Βρετανία, να έχει τόσους πολλούς δικηγόρους (οι περισσότεροι άνεργοι ή βουλευτές) και τόσους λίγους μηχανικούς υπολογιστών και ψηφιακούς επιστήμονες!
Αν δεν καλυφθεί μέρος αυτού του χάσματος μεταξύ ημών και Εσπερίας, εγώ κανονικότητα στην Ελλάδα δεν βλέπω, αν θέλουμε βέβαια να συγκρινόμαστε με τη
Δ. Ευρώπη και όχι με τους Βαλκάνιους γείτονές μας.
Επαναλαμβάνω ότι φυσικά δεν γνωρίζω τι εννοεί ο Πρωθυπουργός μιλώντας για κανονικότητα. Λυπάμαι, πάντως, διότι δεν φρόντισε να το διευκρινίσει.
Αντιθέτως ήταν σαφέστατος στο θέμα των παροχών. Άλλωστε όλη η συνέντευξη γι’ αυτό είχε στηθεί και μάλιστα με τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο!
Έχουμε πολύ πικρή πείρα από τις λαϊκίστικες και αλόγιστες παροχές του Α. Παπανδρέου οι οποίες πυροδότησαν τον υπερδανεισμό και τελικά τη χρεωκοπία της χώρας.
Βέβαια είμαι σίγουρος ότι τέτοιες ακρότητες δεν είναι δυνατόν να επαναληφθούν διότι ο Πρωθυπουργός είναι σοβαρός και υπεύθυνος. Αλλά καλού κακού υπάρχει και η Ευρωπαϊκή Ένωση που καιροφυλακτεί περί τα δημοσιονομικά μας.
Διότι καλός ο αγιασμός για τα ποντίκια, αλλά τελικά η γάτα κάνει τη δουλειά!