Μοιάζει, με τα όποια προβλήματα, τις αντιπαραθέσεις, τους δισταγμούς και τα πισωγυρίσματα, η κυβέρνηση να έχει περάσει στη φάση των μεταρρυθμίσεων. Γιατί την πρώτη τετραετία έγιναν «κάποια βασικά» στην οικονομία, την αμυντική θωράκιση, αλλά είτε λόγω πανδημίας, είτε λόγω άλλων ζητημάτων… έμειναν και πολλά. Και η Ελλάδα, κυρίως λόγω τις δεκαετούς κρίσης, «ξέμεινε» τραγικά πίσω.
Ζητήματα αυτονόητα σε όλη την πολιτισμένη Δύση εδώ γίνονται μείζονα προβλήματα, έστω και λόγω κακών χειρισμών. Δεν διχάζονται κόμματα και κοινωνίες για τον γάμο και τις τεκνοθεσίες των ομόφυλων ζευγαριών πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο πλην της καθολικής Ιταλίας ή της Πολωνίας και δεν γίνονται πάντως κυρίαρχο θέμα εν μέσω ακρίβειας, ας πούμε, σε μια κοινωνία. Αλλά τι να πει κανείς όταν η Ακροδεξιά, αγκαλιά με το ΚΚΕ, την Εκκλησία και καμιά τριανταριά βουλευτές της Ν.Δ. το «τερματίσανε» εδώ και τρεις μήνες και η κυβέρνηση… τους κοιτάει;
Τι να πει κανείς όταν σύσσωμη η Αριστερά ενθαρρύνει τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια με «σιγόντο» τους καθηγητές γιατί δεν γουστάρουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν θεωρώ, προσωπικά, ως λύση να μπουκάρουν τα ΜΑΤ σε 100 αίθουσες και να «φτιάξουν ήρωες» με σπασμένα κεφάλια, αλλά κάποια στιγμή αυτό το αίσχος με τις καταλήψεις πρέπει να τελειώνει. Αν η κυβέρνηση είχε εφαρμόσει σωστά τα μέτρα για την αστυνόμευση των πανεπιστημίων και δεν ήταν «μπάτε σκύλοι αλέστε» τα ΑΕΙ, δεν θα το είχαμε αυτό τώρα. Οπως και δεν θα συνέβαινε εύκολα αν η κυβέρνηση και οι πρυτάνεις δεν άφηναν να υφίσταται ακόμα ο θεσμός των αιώνιων φοιτητών. Γιατί το άφησαν, με αποτέλεσμα να μη νοιάζονται οι «φοιτητές» αν θα αράζουν ως επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ ή μπαχαλάκηδες για πάντα.
Δεν γίνεται ένας δικηγόρος να θέλει να δουλέψει αντί να απεργήσει και να πρέπει να παίρνει άδεια από τον κ. Βερβεσό, αρχισυνδικαλιστή, ή τον αντίστοιχο των συμβολαιογράφων.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο ίδιος, που στο τέλος όλα σ’ αυτόν καταλήγουν, έχει μια μεγάλη ευθύνη και μαζί το ίδιο μια μεγάλη ευκαιρία. Να εκσυγχρονίσει -στοιχειωδώς έστω- την Ελλάδα, να μην κάνει πίσω, παρά μόνο τακτικά για τα μικρά, όχι όμως για τα μείζονα, και να κερδίσει. Οχι μόνο μία ακόμα τετραετία, γιατί ακόμα είναι στην αρχή της δεύτερης, αλλά να μείνει στην Ιστορία ως ένας από τους σημαντικούς πρωθυπουργούς της Νεότερης Ιστορίας. Εχει την τύχη να είναι μόνος του και κυρίαρχος πολιτικά, σπανίως έχει… συμβεί τέτοια μοναξιά στην εξουσία δίχως αντιπολίτευση.
Πιθανώς διατρέχει τον κίνδυνο να «το χάσει» η κυβέρνησή του από την αλαζονεία αυτής της μοναξιάς στην εξουσία και το ξέρει, το ανέφερε και πριν από λίγες ημέρες στον ΣΚΑΪ. Αλλά εφόσον το έχει συνειδητοποιήσει, πιθανώς και μπορεί να το αντιμετωπίσει.
Θα είναι μεγάλο κέρδος για όλους να προχωρήσουν και σωστά όλες εκείνες οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις που έχουν ξεκινήσει. Τώρα, δηλαδή από τώρα μέχρι το 2025, την πρώτη διετία της διακυβέρνησης. Οπως θα είναι και μεγάλο κρίμα για τη χώρα -και για τον ίδιο- να σπαταληθεί αυτή η ευκαιρία.