Χιλιάδες αναλύσεις επί αναλύσεων για το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής όπως και η προβολή εκατοντάδων λόγων για τη χαμηλή πτήση της κυβέρνησης κάτω από τον πήχη που η ίδια είχε βάλει. Ανάμεσα σ΄ αυτά που ακούστηκαν και κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα, να τα μετρήσει σε αριθμούς ψηφοφόρων που απείχαν από τις εκλογές για να στείλουν μήνυμα ή έκαναν άλλες επιλογές, είναι η ακρίβεια, το τεκμαρτό εισόδημα για τους επαγγελματίες, ο γάμος των ομοφύλων, το απρόσμενο κόστος για τον καθαρισμό των οικοπέδων από ξερόχορτα, η γενικευμένη ανομία, η κατάσταση στα νοσοκομεία, η ασφάλεια και πολλά άλλα.
Ο πρωθυπουργός δήλωσε πως συμμερίζεται αυτά τα παράπονα των πολιτών και υποσχέθηκε πως θα ρίξει μεγαλύτερο βάρος σ’ αυτά τα προβλήματα και θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε και οι πολίτες να τον κρίνουν στο τέλος της τετραετίας. Δεν είπε όπως είναι φυσικό πώς θα πάρει πίσω κάποιο από τα μέτρα και τους νόμους που έχουν ψηφιστεί κι αυτό είναι θετικό. Ούτε είπε πως υπό την πίεση του αποτελέσματος θα περάσει στην αντεπίθεση με παροχές για να ξαναμαζέψει τους χαμένους ψηφοφόρους του.
Διότι ναι μεν ο απλός πολίτης μπορεί να έχει μύριες όσες απαιτήσεις για την καθημερινότητά του, πλην όμως στα θέματα της οικονομίας δεν μπορεί να γνωρίζει όσα εκ των πραγμάτων ξέρουν αυτοί που μας κυβερνούν.
Για παράδειγμα με τους επαγγελματίες. Μπορεί κάποιοι λίγοι, όντως να μην εισπράττουν όσα τους επιβάλλει το τεκμαρτό εισόδημα. Κακά τα ψέματα όμως, αυτοί είναι πολύ-πολύ λίγοι, σε σχέση με το σύνολο και επιπλέον έχουν κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσουν το τεκμαρτό και να καλέσουν την εφορία για έλεγχο. Είναι μαχητό. Από την άλλη είναι θέμα δικαιοσύνης απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, να πληρώνουν και οι επαγγελματίες αν μη τι άλλο ένα φόρο όσο με αυτόν του εργαζόμενου με τον… κατώτατο μισθό! Τελεία και παύλα!
Για την ακρίβεια τώρα, ό,τι και να μας λέει ο πρωθυπουργός ας κρατάμε μικρό καλάθι. Δεν υπάρχει τρόπος να πέσουν οι τιμές στα προ κρίσης επίπεδα ούτε με νόμους, ούτε με διαταγές, ούτε με ελέγχους και πρόστιμα. Είναι καλό να ελέγχεται η αγορά από τις αρμόδιες υπηρεσίες για τα υπερβολικά κέρδη και τα κόλπα των πολυεθνικών, να δραστηριοποιηθεί περισσότερο επιτροπή ανταγωνισμού αλλά και πάλι μην περιμένουμε πολλά. Μόνο η μείωση της ζήτησης θα έφερνε αποτελέσματα αλλά πώς γίνεται αυτό κανείς φαντάζομαι δεν το γνωρίζει πόσο μάλλον που δεν υπάρχει και κάποιο ισχυρό καταναλωτικό κίνημα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παντού στον κόσμο.
Όσο για τον περιβόητο ΦΠΑ στα τρόφιμα ή τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, πρέπει κάποια στιγμή να διαλυθεί όλος αυτός ο μύθος που καλλιεργεί η αντιπολίτευση εδώ και δύο χρόνια. Η κατάργηση αυτών των φόρων δεν θα φθάσει στον καταναλωτή, όπως δεν έφθασε και στην Ισπανία που τον μείωσε αλλά οι τιμές στα τρόφιμα συνεχίζουν την ανοδική πορεία ενώ παράλληλα άνοιξαν μια τρύπα στα έσοδά τους, που ξεπερνά τα 25 δισ. ευρώ. Αν τον μειώναμε κι εμείς, θα έχαναν τα έσοδα του Δημοσίου τουλάχιστον 3 δισ. τον χρόνο και αυτά πρέπει να βρεθούν από κάπου, γιατί λόγω μνημονίων πρέπει να έχουμε πλεόνασμα στον προϋπολογισμό 2%. Από κάποιους άλλους φόρους προς τους πολίτες, οπότε αυτό κι αν θα ήταν κοροϊδία από τη μια να καταργείται ένας φόρος και από την άλλη να επιβάλλεται ένας άλλος, ισοδύναμου αποτελέσματος. Και δεν μπορώ να ακούω τις μπούρδες περί έκτακτης φορολογίας των υπερκερδών των διυλιστηρίων και των εταιρειών ενέργειας.
Αμάν κάναμε να δούμε τη χώρα ελκυστική σε επενδύσεις και θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα; Το 2023, που ήταν όντως υπερβολικά τα κέρδη τους λόγω συγκυρίας, μπήκε έκτακτη φορολογία. Αλίμονο αν η έκτακτη γίνει μόνιμη γιατί τότε η ζημιά για την ελληνική οικονομία γενικότερα, θα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Το ζητούμενο πάντως είναι να υπάρχει υπεραπόδοση της οικονομίας και να υπάρχει περίσσευμα μετά το υποχρεωτικό πλεόνασμα 2%. Να μένει δηλαδή δημοσιονομικό πλεόνασμα για να διανέμεται με βάση αυστηρά ιεραρχημένες τις ανάγκες της κοινωνίας.
Υπάρχουν όμως πράγματα που μας ταλαιπωρούν που δεν απαιτούν υποχρεωτικά χρήμα. Βούληση και αποτελεσματικότητα απαιτείται καθώς διαπιστώνεται μεγάλη ραστώνη. Για παράδειγμα εδώ και μήνες προκηρύχτηκαν χιλιάδες θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού για τα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Οι ενδιαφερόμενοι έδωσαν εξετάσεις και το ΑΣΕΠ, ο πάλαι ποτέ καινοτόμος θεσμός του Δημοσίου, κινείται με ρυθμούς χελώνας και δεν ανακοινώνει τους επιτυχόντες ώστε να προσληφθούν άμεσα στα νοσοκομεία καίτοι τα σχετικά κονδύλια έχουν προϋπολογιστεί και υπάρχουν.
Για τη μη εφαρμογή των νόμων, από την κίνηση στους δρόμους, την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, την απομάκρυνση των παραβατών, τις χρονίζουσες διαδικασίες των πειθαρχικών συμβουλίων, την πρόωρη αποφυλάκιση ή μη φυλάκιση εγκληματιών με βαριά και επαχθή αδικήματα, δεν φταίει η οικονομία. Υπάρχει κάτι σάπιο που πρέπει να καθαρίσει άμεσα. Το να νιώσει ο πολίτης πως το κράτος λειτουργεί και οι νόμοι εφαρμόζονται για όλους μπορεί να μην είναι καμιά φοβερή μεταρρύθμιση, αλλά αυτονόητη διαδικασία και δεν στοιχίζει και προσδίδει αξιοπιστία στην κυβέρνηση.
Παράλληλα λοιπόν, με την απαιτούμενη συνέχιση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, ας ξεκινήσει η κυβέρνηση με τα απλά καθημερινά που μας πληγώνουν όλους. Από τις βασανιστικές συγκοινωνίες, τις ουρές στα επείγοντα των νοσοκομείων, την ουσιαστική αστυνόμευση στους δρόμους και τα πεζοδρόμια με πρόστιμα στους παραβάτες οδηγούς που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια, διαβάσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες, σ’ αυτούς που μιλούν ή γράφουν μηνύματα στο κινητό όταν οδηγούν, μέχρι την απόρριψη της λογικής πως για λόγους αποσυμφόρησης των φυλακών κάποιοι απολύονται νωρίτερα και κάποιοι άλλοι, οι διαρρήκτες για παράδειγμα, δεν προφυλακίζονται καν και την επόμενη παραβατούν πάλι.
Με άλλα λόγια πρέπει να καταλάβει η κυβέρνηση πως στις εκλογές δεν τιμωρήθηκε μόνο για την ακρίβεια ή τους γάμους των ομοφύλων αλλά από τα μυριάδες καθημερινά και εν πολλοίς απλά στην επίλυση τους καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης και κάθε τόσο αναφωνεί αγανακτισμένος πως, «εμείς δεν θα γίνουμε ποτέ κράτος!»