Η ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη να δημοσιεύσει ένα ερωτηματολόγιο στο Διαδίκτυο (www.diavoulefsi.nd.gr) με 20 ερωτήσεις σχετικά με την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί για να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας κυρίως αλλά και της Παιδείας και της Δικαιοσύνης είναι εξαιρετική. Ηδη, σύμφωνα με πηγές της Ν.Δ., περίπου 15.000 πολίτες έχουν ψηφίσει ποια μέτρα επιλέγουν ως σωστότερα και αποτελεσματικότερα. Και οι απαντήσεις τους έχουν ενδιαφέρον διότι δείχνουν, μεταξύ άλλων, ότι οι περισσότεροι θέλουν μείωση των φόρων με αντίστοιχη περικοπή των δαπανών του Δημοσίου. Οι επιλογές των απαντήσεων μεταξύ των οποίων πρέπει να επιλέξουν οι πολίτες είναι μελετημένες: δεν αποσκοπούν εμφανώς στη χειραγώγηση των απαντήσεων, ενώ δεν υπάρχουν «ακανθώδεις» και «επικίνδυνες» πολιτικά επιλογές, όπως η κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων ή η μείωση του αριθμού τους. Και ορθώς δεν υπάρχουν εφόσον δεν αποτελούν ούτε σκέψη στους κόλπους της Ν.Δ.
Το ζήτημα όμως δεν τίθεται γι’ αυτές τις ακραίες επιλογές, αλλά για τις άλλες που περιλαμβάνονται στο ερωτηματολόγιο και οι οποίες υποτίθεται ότι συζητώνται μέσα στο κόμμα ως πιθανές.
Για παράδειγμα, η επιλογή της περικοπής των δαπανών του Δημοσίου, την οποία επιλέγει το 88,5% των πολιτών ως ορθή πολιτική για το συμμάζεμά του αντί της αύξησης των φόρων που μονίμως εφαρμόζεται ή η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων από ανεξάρτητο φορέα την οποία επιλέγει η μεγάλη πλειοψηφία όσων απάντησαν μέχρι σήμερα.
Το αποτέλεσμα αυτής της δημόσιας διαβούλευσης θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον παρόλο που δεν γίνεται σε ένα ευρύ ακροατήριο, αφού για να απαντήσει ο πολίτης πρέπει να μπει στο συγκεκριμένο site της Νέας Δημοκρατίας όπου μπαίνουν κατά βάση μόνο μυημένοι Νεοδημοκράτες. Θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν αυτή η δημοσκόπηση γινόταν στα μεγάλα ειδησεογραφικά πολιτικά και οικονομικά sites, οπότε θα είχε πολύ περισσότερες απαντήσεις από όλο το πολιτικό φάσμα και όχι μόνο από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ.
Ακόμη, όμως, μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχε να δούμε τι θα απαντούσαν οι ίδιοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, αυτοί που ίσως κληθούν αύριο να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές.
Είναι πολύ αμφίβολο τι θα απαντούσαν και αν οι απαντήσεις τους θα ταίριαζαν με τις προσδοκίες του κ. Μητσοτάκη. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι π.χ. ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας, που διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό το δημοσιονομικό πρόγραμμα της Ν.Δ., έχει δηλώσει πως δεν υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για μείωση των δημοσίων δαπανών που ζητούν οι πολίτες. Προσδιορίζει μάλιστα το ποσό το οποίο μπορεί να περικοπεί σε μόλις 160 εκατ. ευρώ ετησίως. Τι νόημα έχει λοιπόν να συζητάμε για περικοπές δαπανών και να απαντάμε ως πολίτες σε αυτό το ερωτηματολόγιο ότι πρέπει να κοπούν οι δημόσιες δαπάνες αν ο καθ’ ύλην αρμόδιος για το θέμα θεωρεί ότι δεν υπάρχουν περιθώρια; Ο ίδιος θεωρεί, επίσης, ότι υπάρχουν περιορισμένα περιθώρια σύλληψης της φοροδιαφυγής, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να ενισχυθούν μισθολογικά διότι έχουν ζοριστεί και ότι η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, όταν επιχειρήθηκε, αποδείχθηκε ουσιαστικά ανέφικτη, τη στιγμή που οι πολίτες θεωρούν την αξιολόγηση κλειδί για τη βελτίωση της απόδοσης του Δημοσίου. Οι απόψεις του κ. Σταϊκούρα αντανακλούν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τις απόψεις της πλειοψηφίας των βουλευτών της Ν.Δ.
Ο κ. Μητσοτάκης ίσως δεν θέλει να αποδεχθεί ότι το κόμμα το οποίο ανέλαβε είναι ένα κατεξοχήν κρατικιστικό κόμμα. Οτι είναι το κόμμα που επί Κώστα Καραμανλή μεγέθυνε το Δημόσιο με προσλήψεις, αύξησε τις δημόσιες δαπάνες και αποτελείωσε την ήδη ξεχαρβαλωμένη ελληνική οικονομία. Οτι είναι το κόμμα που επί Σαμαρά δημιούργησε το αντιμνημονιακό κίνημα πριν το σκεφτεί καν ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που δεν κατάφερε -ίσως επειδή δεν μπορούσε αλλά, κυρίως, επειδή δεν ήθελε- να προωθήσει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, το κόμμα που έβαλε νέους φόρους (αυτούς που στη συνέχεια αύξησε ακόμη περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ), το κόμμα που προστάτευσε με νύχια και δόντια τον δημόσιο τομέα με μεγαλύτερη επιτυχία μάλιστα απ’ ό,τι τον προστατεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η Νέα Δημοκρατία ήταν και είναι ένα ακραιφνώς κρατικιστικό κόμμα, είναι η λαϊκή Δεξιά και αυτής ηγείται σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης επειδή τον επέλεξε η βάση του κόμματος και όχι οι βουλευτές του. Είναι λογικό ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. να προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες για να μην τρομάξει τους ψηφοφόρους του που εργάζονται στο Δημόσιο, είναι λογικό να μη θέλει δημοσίως να παραδεχτεί ότι το κόμμα του είναι τέτοιο αφού ο ίδιος πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις και να μη θέλει να πιστέψει ότι ενώ οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. τον διάλεξαν για πρόεδρο, τα κομματικά στελέχη έχουν άλλες αντιλήψεις.
Από την άλλη, όμως, πρέπει να αντιληφθεί ότι με αυτά τα στελέχη μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να προωθήσει. Αν δεν αλλάξει άρδην τη Νέα Δημοκρατία, δεν θα πετύχει τους στόχους του. Διότι οι ψηφοφόροι του αλλάζουν, αλλά οι βουλευτές του όχι. Και μια καλή αρχή για την αλλαγή του κόμματος είναι να ζητήσει από τους βουλευτές του να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο που έφτιαξε και να του δώσουν τις απαντήσεις τους υπογεγραμμένες. Για να ξέρει με ποιους έχει να κάνει κι εκείνοι να είναι εκτεθειμένοι με την υπογραφή τους αν και όταν έρθει η ώρα.