H απόφαση για νέο γενικευμένο απαγορευτικό που ελήφθη με καθυστέρηση επιβεβαιώνει ότι η τακτική του «κλείσε για να σωθεί η δημόσια υγεία – άνοιξε για να σωθεί η οικονομία» δεν οδηγεί πουθενά και δεν σώζει τίποτα.
Είναι φανερό ότι μέχρι να εμβολιαστεί μια κρίσιμη μάζα πολιτών το μόνο φάρμακο για την πανδημία είναι το απαγορευτικό, κάτι που έχει δραματικές επιπτώσεις στην οικονομία.
Δεδομένων δε των προβλημάτων στην πορεία των εμβολιασμών στην Ευρώπη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ασφαλές άνοιγμα της αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει πριν από τις αρχές του καλοκαιριού. Και τούτο θα συμβεί στο καλό σενάριο, διότι, εάν αποδειχθεί ότι η αποτελεσματικότητα των εμβολίων δεν είναι η προσδοκώμενη ή, ακόμη, εάν τα δεδομένα ανατραπούν από κάποια μετάλλαξη που δεν θα την πιάνουν τα εμβόλια, τότε θα κυλήσει κι άλλος χρόνος με νέες κλινικές δοκιμές και καθυστερήσεις.
Με άλλα λόγια, είναι πολύ πιθανόν ότι η οικονομική δραστηριότητα δεν θα μπορέσει να επανεκκινήσει πλήρως μέχρι το καλοκαίρι – ή και αργότερα αν μείνουμε πίσω στους εμβολιασμούς.
Με το «άνοιξε – κλείσε» στο διάστημα αυτό το μόνο που φαίνεται να επιτυγχάνεται είναι μια επιφανειακή και παραπλανητική ύφεση στα κρούσματα τα οποία ξαναφουντώνουν αμέσως μόλις χαλαρώσουν τα μέτρα.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη για ανάκαμψη του τουρισμού στο 50% του 2019, όπως είναι η επίσημη πρόβλεψη φέτος. Εάν ο ιός κυκλοφορεί στη χώρα μας, η τελευταία δεν θα είναι ασφαλής για τους επισκέπτες, αλλά ούτε και για τους Ελληνες πολίτες.
Επομένως, είναι αμφίβολο ότι θα επιτευχθούν οι στόχοι για τον τουρισμό, γεγονός που θα κατεβάσει ακόμα χαμηλότερα την οικονομική δραστηριότητα συνολικά.
Ηδη η Κομισιόν προβλέπει για φέτος αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 3,5% στην Ελλάδα, πάνω από μία μονάδα χαμηλότερα από την επίσημη πρόβλεψη που περιλαμβάνεται στον Προϋπολογισμό. Κι αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά, με βάση την πορεία των πραγμάτων, το πιθανότερο είναι ότι η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι ακόμα χαμηλότερη και από τις προβλέψεις της Κομισιόν. Δεν αποκλείεται η μεταβολή του ΑΕΠ φέτος να είναι κοντά στο μηδέν.
Με αυτά τα δεδομένα, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι χρειάζεται μια δραστική αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας.
Μια εναλλακτική θα ήταν να καταστεί η Ελλάδα «καθαρή» από τον κορωνοϊό μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού και στη συνέχεια να ανοίξει για τον τουρισμό με πολύ αυστηρά πρωτόκολλα, μόνο για επισκέπτες που έχουν εμβολιαστεί και ελεγχθεί με μοριακό τεστ και κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις και συνεχείς ελέγχους.
Κάτι τέτοιο προϋποθέτει ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί ένα γενικευμένο και αυστηρό απαγορευτικό άμεσα και για όσο χρόνο χρειαστεί, μέχρι η πανδημία να υποχωρήσει.
Ασφαλώς η κυβέρνηση δυσκολεύεται να λάβει μια τέτοια απόφαση, διότι το οικονομικό κόστος θα είναι τεράστιο και οι ανάγκες αποζημίωσης και στήριξης των πολιτών και των επιχειρήσεων θα ανεβάσουν πολύ τον λογαριασμό.
Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι το κόστος αυτό δεν θα το αποφύγει σε καμία περίπτωση. Ο λογαριασμός θα έρθει, έτσι ή αλλιώς. Αυτό δείχνει η εμπειρία μέχρι σήμερα.
Το οικονομικό κόστος είναι ένα πικρό ποτήρι το οποίο δεν μπορεί να αποφευχθεί. Ας θεωρηθεί, λοιπόν, δεδομένο ώστε να εστιαστεί η προσοχή στην καλύτερη δυνατή διαχείριση με αποφασιστικά μέτρα.