Έτυχε πρόσφατα να πέσει στα χέρια μου το φυλλάδιο με τις εξετάσεις στις οποίες υποβάλλονται όσοι αλλοδαποί θέλουν να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα. Χάρμα! Τυπικό δείγμα της αρτηριοσκληρωμένης δημοσιοϋπαλληλικής τυπολατρίας. Ερωτήσεις ανούσιες, στριφνές που δεν αφορούν στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από την ελληνική ζωή και καθημερινότητα, οι οποίες θα αποτελούσαν προϋπόθεση για να μπορεί ένας ξένος να επιπλεύσει στην ελληνική πραγματικότητα. Εγώ τουλάχιστον που θεωρώ εαυτόν στοιχειωδώς εγγράμματο μετά δυσκολίας θα έπιανα τη βάση.
Τέλος πάντων όμως είναι κάποιες εξετάσεις, οι οποίες σηκώνουν μεν βελτίωση, αλλά τουλάχιστον υποτίθεται ότι εξασφαλίζουν ορισμένες γνώσεις που θα βοηθούσαν ένα ξένο να ζήσει στην Ελλάδα. Πάμε παρακάτω.
Οι πρόσφατες εκλογές έγιναν αφορμή να παρελάσουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα όλοι οι εν ενεργεία αλλά και οι φιλοδοξούντες να γίνουν βουλευτές. Άλλο που δεν ήθελαν τα κανάλια. Συνεχές θέαμα και ακρόαμα, με μπόλικους σκυλοκαβγάδες και βεβαίως χωρίς κόστος παραγωγής. Δυστυχώς ομολογώ ότι υπέκυψα στον πειρασμό και παρακολούθησα λίγες απ’ αυτές τις εκπομπές, οι οποίες άλλωστε μονοπωλούσαν όλα τα κανάλια. Το συμπέρασμα είναι ότι από όσους υποψηφίους άκουσα και είδα, μία ισχνή μόνο μειονότης διαθέτει την στοιχειώδη νοημοσύνη, ώστε να μπορεί να συντηρήσει έναν υποτυπώδη διάλογο, αλλά κυρίως λιγότεροι ακόμη διαθέτουν την ελάχιστη απαραίτητη γνώση της ελληνικής γλώσσας, ώστε να μπορούν να διατυπώσουν σκέψεις και απόψεις περί την πολιτική. Οι περισσότεροι κατέφευγαν σε τυπικά και στερεότυπα τσιτάτα με τα οποία τους εφοδιάζει το κόμμα και αυτοί καλούνται απλώς να τα παπαγαλίσουν από τηλεοπτικής σκηνής.
Επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν ορισμένοι που στέκονται αξιοπρεπώς. Αυτοί όμως είναι μία μικρή μειονότης. Οι πολλοί μόνο θυμηδία ή μελαγχολία προκαλούν με πρώτο και καλλίτερο αυτόν που φιλοδοξεί να γίνει ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Διερωτώμαι τι άραγε νομίζει ότι εισφέρει στον πολιτικό προβληματισμό μας ο εν λόγω μονίμως αγανακτισμένος και πνευματικά σπιθαμιαίος κύριος, του οποίου η μεν νοημοσύνη χωλαίνει τραγικά, η δε προφορική έκφραση και γλωσσική επάρκεια είναι μία ατελείωτη θλιβερή αποστεωμένη και οργίλη συνθηματολογία. Πέραν αυτών πιστεύω επίσης ότι το χιούμορ είναι μία σαφής ένδειξις μιάς κάποιας ευφυίας. Δυστυχώς ελάχιστοι από όσους εγώ τουλάχιστον είδα και άκουσα, έδειξαν ότι διαθέτουν έστω και ψήγματα χιούμορ. Το πεζό το τετριμμένο και το βλακωδώς ανιαρό κυριαρχούν, το δε χιούμορ είναι άγνωστη λέξη.
Τι σχέση όμως έχουν οι υποψήφιοι βουλευτές με τις εξετάσεις για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητος για τις οποίες έγραψα πιο πάνω; Κατά την γνώμη μου σαφώς οφείλουν να έχουν. Γιατί δηλαδή η Ελληνική Πολιτεία απαιτεί κάποιος ξένος να έχει στοιχειώδη νοημοσύνη και βασικές ικανότητες κατανόησης και έκφρασης σε προφορικό και γραπτό επίπεδο, προκειμένου να του αποδώσει την ελληνική υπηκοότητα και δεν απαιτεί αντίστοιχα προσόντα από κάποιον που φιλοδοξεί να γίνει βουλευτής και να καθορίζει τις τύχες μας;
Απ’ ό,τι ξέρω για να γίνει κανείς βουλευτής αρκεί να έχει ελληνική υπηκοότητα και να έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Και φυσικά να τον ψηφίσει ο λαός.
Βεβαίως η λαϊκή ψήφος δεν αποτελεί εχέγγυο στοιχειώδους νοημοσύνης και γνώσεων των υποψηφίων, δεδομένου ότι ο σοφός λαός ψηφίζει συλλήβδην από Κουτσούμπα και Ανδρουλάκη, μέχρι Χρυσαυγίτες και Ιεχωβάδες!
Προτείνω λοιπόν όλοι οι φιλοδοξούντες να γίνουν βουλευτές να υποβάλλονται σε μία εξέταση για την διαπίστωση της υποτυπώδους νοημοσύνης τους (ένα απλό IQ test ) αλλά και της δυνατότητος κατανόησης και προφορικής διατύπωσης απλών εννοιών. Είναι κάτι τέτοιο αντιδημοκρατικό; Όχι βέβαια, αφού θα διασφαλίσει και θα αναβαθμίσει την ποιότητα της δημοκρατίας μας αν οι βουλευτές διαθέτουν τα στοιχειώδη αυτά προσόντα, προκειμένου να αναλάβουν τις τύχες μας! Πιθανότατα δε θα προσελκύσει το ενδιαφέρον και πολλών άλλων, οι οποίοι σήμερα σιχαίνονται και απέχουν της πολιτικής και δεν πάνε καν να ψηφίσουν.
Και επειδή εγώ δεν αισθάνομαι ότι διαθέτω τα ελάχιστα αυτά προσόντα, που θεωρώ ότι πρέπει να έχει ένας βουλευτής, ούτε έβαλα ούτε πρόκειται να βάλω υποψηφιότητα για το αξίωμα. Άλλωστε ούτε μου έγινε, ούτε ποτέ πρόκειται να μου γίνει μια τέτοια πρόταση, πράγμα για το οποίον είμαι ιδιαίτερα ευτυχής.