Μέχρι τότε -και με δεδομένο ότι στην πολιτική, η κάθε επόμενη μέρα είναι μια διαφορετική μέρα- ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια όλα όσα θα έχουν μεσολαβήσει. Ειδικά, σε μια εποχή ραγδαίων και πρωτόγνωρων εξελίξεων στην Ευρώπη και διεθνώς.
Υπό αυτήν την έννοια, ο κ. Μητσοτάκης διατηρεί και ακέραιο το «χαρτί» του όποιου αιφνιδιασμού, που έδειχνε να σβήνει από την ένταση των επίμονων εκλογικών σεναρίων. Διατηρεί, ως φαίνεται, και την πεποίθηση ότι έχει αρκετούς λόγους για να παρακάμψει εισηγήσεις κυβερνητικών στελεχών και να κινηθεί με ορίζοντα, το τέλος της τετραετίας. Αλλαγές εν κινήσει δεν «απαγορεύονται». Όταν δε, η αντιπολίτευση «απαιτεί» και προβλέπει πρόωρες εκλογές δεν θα ζητήσει τα …ρέστα, αν τελικώς τις προκηρύξει- ας πούμε προς τα τέλη του Αυγούστου. Ποιους λόγους όμως έχει πράγματι ο κ. Μητσοτάκης για να προσπεράσει το σημαντικό προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που καταγράφει σε όλα τα γκάλοπ;
Ο πρώτος λόγος είναι αυτός που ο ίδιος περιγράφει σε κάθε ευκαιρία και κατανοούν κυβερνητικά στελέχη. Με την κατηγορηματική δήλωση ότι κάλπες θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας -λένε κυβερνητικά στελέχη- ενισχύει περαιτέρω το αξιόπιστο, θεσμικό και ηγετικό του προφίλ. Δεν αλλάζει τον εκλογικό νόμο που βάζει φρένο στο στόχο για αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, δεν ακούει την αντιπολίτευση που επιμένει για εκλογές εδώ και τώρα και προχωρά στη βάση του αφηγήματος περί θεσμικής προσήλωσης, παρά το ρίσκο που κρύβουν συνήθως οι μεταθέσεις μέσα στον απρόβλεπτο χρόνο.
Ο δεύτερος λόγος συνδέεται αναμφίβολα με την παραδοχή τους ότι οι αναμενόμενες δυσκολίες του χειμώνα (ως συνέπεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία) δεν είναι κατ’ ανάγκην «πρόβλημα» για την κυβέρνηση– πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες ισχυρίζονται ότι στο ερώτημα «ποιος διαχειρίζεται καλύτερα μεγάλες κρίσεις;» κερδίζει άνετα ο κ. Μητσοτάκης τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο τρίτος λόγος συνδέεται με την γεωπολιτική ισορροπία, την τουρκική προκλητικότητα και την αίσθηση που προσπαθεί να εδραιώσει το Μαξίμου ότι είναι αναγκαίο όσο ποτέ ένα σταθερό χέρι στο τιμόνι το επόμενο διάστημα, χωρίς «διαλείμματα» μέσα στο φθινόπωρο λόγω της πρόωρης κάλπης. Ο Ερντογάν βρίσκεται και εκείνος σε προεκλογική περίοδο και έχει εκ των πραγμάτων το βλέμμα του στραμμένο στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Υπάρχουν προφανώς και άλλοι λόγοι που μπαίνουν στην κρησάρα του Μαξίμου και τεστάρονται, στη βάση όχι ενός, αλλά αρκετών σεναρίων. Εκτιμούν ίσως ότι η στρατηγική χάραξη με ορίζοντα τετραετίας καίει περισσότερα χαρτιά της Κουμουνδούρου και ροκανίζει, αργά αλλά σταθερά τη δυναμική που εμφάνισε το ΠΑΣΟΚ από την αλλαγή ηγεσίας μέχρι σήμερα.
Το σίγουρο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης θέλει να κρατήσει ζωντανό στα χέρια του το σενάριο με στόχο τη εξασφάλιση των όρων για αυτοδυναμία στο φινάλε της θητείας. Οι βουλευτές του τρέχουν -και δεν πρόκειται λόγω της κατηγορηματικής δήλωσης να σταματήσουν- στις εκλογικές τους περιφέρειες, πολλές «εκκρεμότητες» σε σχέση με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις προωθούνται, το αφήγημα με την «υπενθύμιση» της διακυβέρνησης Τσίπρα το 2015 χτίζεται και η περικύκλωση των κεντρογενών ψηφοφόρων συνεχίζει να είναι στις προτεραιότητες του κυβερνητικού επιτελείου. Δεν έδωσε έμφαση ο κ. Μητσοτάκης μόνο στο ότι «σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, ο τόπος χρειάζεται σταθερότητα». Μιλώντας από το βήμα της βουλής προανήγγειλε επί της ουσίας «διαρκείς» κινήσεις αξιοποίησης στελεχών που δεν προέρχονται από την γαλάζια παράταξη. Δεν έκανε λόγο για κυβερνητικές συνεργασίες, είπε και όχι τυχαία δείχνοντας προς τα κυβερνητικά έδρανα που καθόταν ο κεντροαριστερής προέλευσης Πάνος Τσακόγλου, ότι: «Η σταθερότητα υπηρετείται από κυβερνήσεις που απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη της Βουλής, που έχουν τη δυνατότητα να κινηθούν γρήγορα, που έχουν αποδείξει ότι μία κυβέρνηση, η οποία αποτελείται και συγκροτείται από ένα κόμμα, έχει τη δυνατότητα να διευρύνει την απήχησή της και να προσελκύσει στελέχη που δεν ανήκουν στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Κάποιοι παρόντες εδώ, στα υπουργικά έδρανα, τεκμηριώνουν ακριβώς του λόγου το αληθές».
Δίνει χρόνο στο χρόνο ο κ. Μητσοτάκης προκειμένου να απλώσει ένα σχέδιο προς διάφορες κατευθύνσεις; Ενδεχομένως. Εντός του ίδιου χρόνου πάντως, ούτε η ενεργειακή ακρίβεια θα υποχωρήσει, ούτε τα επιδόματα θα «εγγυηθούν» στους πολίτες μια ασφαλή και αισιόδοξη μέρα. Διλήμματα και ρίσκα παραμένουν στο ίδιο πλάνο με τα διαφορετικά σενάρια- όπου και η επισήμανση αναλυτών ότι ένας δύσκολος χειμώνας δεν έχει πάντα την προσδοκώμενη κατάληξη για τους κάθε προέλευσης σεναριογράφους…