Και να προσπερνάμε το φαινόμενο ως αναπόφευκτο μέρος μίας πολιτικής αντιπαράθεσης.
Μόνο όταν η ίδια η πραγματικότητα φέρει την κοινωνία και την εκάστοτε κυβέρνηση αντιμέτωπες με τα επίχειρα αυτών της κάθε κουταμάρας, που ειπώθηκε μόνο και μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους, γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η ιστορία είναι από γελοία έως αδιέξοδη.
Το ζήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, που χρησιμοποίησε τις χειρότερες εκφράσεις για τους πρώτους μνημονιακούς και τελικά εφάρμοσε το πλέον επονείδιστο μνημόνιο. Μόνο ως τραγέλαφος ακούγονταν οι διαμαρτυρίες του όταν τον κατέκριναν γιατί έγινε σαν τους άλλους. Για γέλια και για κλάματα ήταν η έκκλησή του για… ήπια και υπεύθυνη αντιπολίτευση, όταν ο ίδιος είχε επιστρατεύσει πριν γίνει κυβέρνηση άγριες μεθόδους κατά των αντιπάλων του.
Φυσικά η παράδοση δεν σπάει. Πάρτε και δύο παραδείγματα από την τωρινή κυβέρνηση. Πρώτο παράδειγμα το θέμα της αστυνόμευσης και της επιβολής της νομιμότητας με κάθε τρόπο, που υποσχόταν η ΝΔ επί τριάμισι χρόνια. Σύμφωνα με τη ρητορική της, το υπέρτατο αγαθό είναι «ο νόμος και η τάξη» και η επιβολή τους με την αστυνομοκρατία. Ούτε με τον θεσμικό εκσυγχρονισμό του κράτους, ούτε με τις σύνθετες πολιτικές παρεμβάσεις στην κοινωνία. Μόνο με την αστυνομοκρατία. Αυτή η αντίληψη δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τα όσα ευτράπελα έγιναν με την εισβολή αστυνομικών στις κινηματογραφικές αίθουσες και την προσαγωγή ανηλίκων, λόγω της θέασης της ταινίας Joker. Προφανώς η επιβολή του νόμου απαιτεί και δραστικά μέτρα. Εδώ όμως δεν είχαμε καν την επιβολή νόμου, διότι πολύ απλά ο νόμος δεν προβλέπει ότι πρέπει να σέρνονται οι ανήλικοι στα αστυνομικά τμήματα. Να τιμωρηθεί η επιχείρηση ναι, αλλά ο ανήλικος δι’ αυτού του τρόπου δεν προβλέπεται καν από το νόμο. Τόσο απλά. Αλλά όταν εμφανίζεται η αστυνομία ως φάρμακο για πάσα νόσο, αυτά θα έχεις, ανεξαρτήτως των λοιπών υπευθύνων, που τυχόν υπήρξαν γι αυτό το απίστευτο φιάσκο.
Απαραίτητη διευκρίνιση στο σημείο αυτό: το ότι επιστρατεύεται η αστυνομία για την τήρηση του αντικαπνιστικού νόμου είναι και λογικό και επιβεβλημένο. Διότι πρόκειται για άλλου είδους πρόβλημα και κυρίως διότι μιλάμε για μία πολυετή θλιβερή αποτυχία της Πολιτείας να εφαρμόσει έναν από τους πιο αναγκαίους νόμους.
Δεύτερο παράδειγμα, η συμφωνία των Πρεσπών και οι πιθανές πλέον επιπτώσεις στις σχέσεις Ελλάδας – Βόρειας Μακεδονίας από το ευρωπαϊκό όχι στην ενταξιακή προοπτική της γειτονικής χώρας. Η ΝΔ πολέμησε τη συμφωνία, καθότι διαφώνησε με αυτή. Υπό τη σκιά των νέων γεγονότων έχει ενδιαφέρον εάν θα κινηθεί για να πετύχει την κατάρρευση της συμφωνίας ή θα τρέχει για να τη περισώσει. Βέβαια, την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα δικαίωμα να επιχαίρει ή να κριτικάρει την κυβέρνηση. Πολύ απλά διότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που αναγνώρισε τη σύνδεση της ευρωπαϊκής ένταξης της ΒΜ με τη χρήση ή όχι της ονομασίας αυτής για όλα τις χρήσεις. Και τώρα κινδυνεύουμε να είμαστε και δαρμένοι και χαμένοι.