Το ίδιο και η Τουρκία, οδεύει στον καταστροφικό δρόμο με ανάλογο ρυθμό και χωρίς να υπάρχει ούτε τώρα μία σαφής στρατηγική από την ηγεσία της για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Κι αν η Ιταλία, η Ισπανία ή και η Γαλλία αιφνιδιάστηκαν και υποτίμησαν την απειλή, στις περιπτώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Απλώς υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει αλλοπρόσαλλος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος. Ακόμα και η Αγγλία, που αρχικά υιοθέτησε διαφορετική προσέγγιση, στη συνέχεια αναπροσάρμοσε γρήγορα την στρατηγική της, αφού η ηγεσία της αντιλήφθηκε τον κίνδυνο.
Αλλά ειδικά στις περιπτώσεις των δύο χωρών, το πρόβλημα προέρχεται κατευθείαν από τις ηγεσίες τους. Και συγκεκριμένα από τις «ειδικές» αυτές περιπτώσεις, τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Ταγίπ Ερντογάν. Κι αν ο δεύτερος είναι απλά ένας περιφερειακός παίκτης, βυθισμένος σε καθυστερημένες μεταφυσικές αντιλήψεις ή στην άγνοια, ο Τραμπ υποτίθεται ότι ηγείται του «πολιτισμένου κόσμου» και έχει όλα τα μέσα στη διάθεσή του για έναν πόλεμο, όπως αυτός κατά της πανδημίας. Κι όμως. Αποδείχθηκε όχι μόνο λίγος, αλλά και επικίνδυνος, πιθανόν για όλους μας.
Δεν αδιαφόρησε απλά, παρότι έπρεπε και θα μπορούσε να γνωρίζει. Δεν ήταν μόνο ότι υποτίμησε το πρόβλημα. Αλλά και ότι κάθε του κίνηση βάζει μεγαλύτερα εμπόδια, απ’ όσα θα μπορούσε να λύσει. Τα τελευταία 24ωρα συγκρούεται με τους κυβερνήτες των Πολιτειών, προκαλώντας απίστευτες καταστάσεις. Η δε τελευταία του ενέργεια, η απόφασή του δηλαδή να σταματήσει τη χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγεία αποτελεί το νέα τραγέλαφο στο ψηφιδωτό των παρανοϊκών κινήσεων.
Σε μία καμπή της ανθρώπινης ιστορίας, που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ η συνεργασία όλων απέναντι στις απειλές τύπου πανδημίας, ο «πλανητάρχης» γυρίζει την πλάτη και σαμποτάρει το ενιαίο μέτωπο, που απαιτείται ως απάντηση στη φονική επιδρομή του ιού.
Αν μη τι άλλο, αυτή η πανδημία αποδεικνύει το πόσο κρίσιμο στοιχείο είναι στην εξίσωση της ανθρώπινης πορείας σε δύσκολες εποχές, οι σοβαρές ηγεσίες. Και πόσο επικίνδυνες είναι αυτές που φλερτάρουν με την παράνοια.