Φωτιές και αλήθειες

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή εδώ και δεκαετίες έρχεται η ώρα που δυστυχώς ανοίγει μια συζήτηση για τις φωτιές στα δάση, αλλά και στον αστικό ιστό της Αθήνας, σε κατοικημένες περιοχές όλης της χώρας

Από ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός της ημέρας ή έστω των ημερών δημιουργείται μια κατάσταση ακραίας πολιτικής και κοινωνικής έντασης στη χώρα, τα media συνήθως ανάλογα με τα κέφια των ιδιοκτητών τους «ανεβοκατεβάζουν» το volume της καταστροφής ή της ικανότητας του κράτους να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα, η αντιπολίτευση κόβει τις διακοπές της και αυτή για λίγο για να εξαπολύσει τους γνωστούς -και ετησίως επαναλαμβανόμενους- μύδρους προς την κυβέρνηση και η… σεμνή τελετή λήγει κάπου εκεί μέχρι την επόμενη φωτιά του χρόνου τέτοια εποχή. Αντε να παρεμβληθεί και καμιά πλημμύρα τον χειμώνα, ας ευχηθούμε να μην υπάρχει και το τρίτο κακό του κόσμου, τίποτα σεισμοί.

Οι λόγοι που κάθε χρόνο έχουμε φωτιές στη χώρα, όπως έχουν και όλες οι υπόλοιπες με τις ίδιες κλιματικές συνθήκες, είναι αρκετοί και σε αυτούς, πέραν του ότι αντικατοπτρίζουν παθογένειες δεκαετιών της Ελλάδας, προστέθηκε και η ραγδαία κλιματική αλλαγή που επιδεινώνει πλέον ολοφάνερα την κατάσταση δραματικά.

Προτού όμως αναφερθούμε σε αυτούς, να συμφωνήσουμε ότι η μεγάλη διαφορά από το παρελθόν είναι η τεχνολογική προσθήκη άμεσης ειδοποίησης απομάκρυνσης των ανθρώπων που σώζει ζωές, το 112. Τι θα μπορούσε να συμβεί στα Βριλήσσια και την Πεντέλη που κατοικούν περίπου 250.000 άνθρωποι και σχεδόν το 1/3 των σπιτιών τους είναι ανάμεσα ή δίπλα σε πεύκα το καταλαβαίνει ο καθένας. Γιατί συνέβη το 2018 στο Μάτι, όπου, εκτός από το ότι δεν υπήρχε η απλή τεχνολογία του 112, η Πολιτική Προστασία ήταν ένα γραφειάκι που το διοικούσε ένας κομματικός συνδικαλιστής της τότε κυβέρνησης.

Αρα χωρίς να παραβλέπουμε τις ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της φωτιάς, καταρχήν, ας αναγνωρίσουμε ότι το 112 είναι το βασικό στοιχείο που δεν καίγεται ζωντανός ο κόσμος, όπως επίσης ότι όλα τα σώματα ασφαλείας, οι πυροσβέστες, οι δασοπυροσβέστες, οι διασώστες, η Αστυνομία και ο Στρατός, υπερέβαλαν εαυτόν στην προσπάθειά τους να σώσουν ανθρώπους, περιουσίες και το περιβάλλον.

Σε αδρές γραμμές και με βάση την εικόνα όλου του καλοκαιριού για την αμεσότητα παρέμβασης στις χιλιάδες φωτιές από τον Ιούνιο, το αποτέλεσμα από την αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισής τους από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας (Κικίλιας) δεν είναι αρνητικό. Αντιθέτως, το «κράτος» έφτανε στις φωτιές πιο γρήγορα και τα πήγαινε καλύτερα μέχρι την προηγούμενη Δευτέρα. Τώρα, αν στην πρόσφατη φωτιά της Αθήνας με τις χειρότερες καιρικές συνθήκες των 7-8 μποφόρ έγιναν κάποια λάθη ή όχι στο επιχειρησιακό μέρος -με 27 παράλληλες εστίες-, να συμφωνήσουμε ότι μάλλον δεν μπορεί να το κρίνουμε έτσι εύκολα.

Επειδή λοιπόν από εδώ και στο εξής κάθε χρόνο με τη ραγδαία επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής πρόκειται να αυξάνονται και οι χρονικές περίοδοι και οι συνθήκες που ευνοούν τις πυρκαγιές, όσα μέσα και να αγοράσει το κράτος για πυρόσβεση, νομίζω ότι ορισμένα βασικά μεγάλα θέματα πρέπει να μπουν στο τραπέζι. Μακάρι στη μεγάλη αυτή εθνική συζήτηση για τη διάσωση του περιβάλλοντος να καθόταν και η αντιπολίτευση, αλλά δεν το βλέπω. Για να είμαι ειλικρινής, σοβαρή διακομματική συζήτηση για τόσο μεγάλα θέματα δεν είχαμε ποτέ, ακόμα και όταν οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης ήταν σοβαροί.

Λοιπόν, φέτος θεσπίστηκε ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο όποιος έχει δέντρο 3 μέτρα κοντά στο σπίτι του πρέπει να το κόψει, όπως επίσης πρέπει να καθαρίσει το οικόπεδό του από εύφλεκτη ύλη αν είναι κοντά σε δάσος ή σε πάρκο, να αλλάξει τη στέγη εφόσον είναι ξύλινη, να μην έχει πλαστικές σήτες ή παράθυρα που αρπάζουν φωτιά κ.λπ. Οι αλλαγές που επιφέρει αυτός ο νόμος στα σπίτια καθώς και η εμπλοκή μηχανικών για να πιστοποιήσουν τις αλλαγές αυτές έχουν ένα σημαντικό κόστος για κάθε ιδιοκτήτη μερικές χιλιάδες ευρώ. Ο νόμος αυτός όριζε ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν μέχρι τις αρχές του φετινού καλοκαιριού και φυσικά κάπου τότε, μέσα στην προεκλογική περίοδο, δόθηκε παράταση για του χρόνου.

Ερώτημα προς όλους: ένας σωστός νόμος που έστω και με επιδοτήσεις όσων δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά ή όποιες άλλες «βοήθειες» πρέπει να εφαρμοστεί ή όχι; Θα το θίξουν το θέμα στη σχετική συζήτηση στη Βουλή που προκάλεσε ο κ. Ανδρουλάκης και τι θέση θα πάρουν τα κόμματα; Θα τον ψήφιζαν τον νόμο αν ξαναρχόταν εμπλουτισμένος ή απλά θα λήξει η ετήσια τελετή ευθυνών για τις πυρκαγιές με μια ανούσια συζήτηση στη Βουλή; Στοιχηματίζω το δεύτερο.

Τι ακριβώς συμβαίνει με τις κολόνες του ΔΕΔΔΗΕ και του ΑΔΜΗΕ, πόσο ευθύνονται για τις εκρήξεις λόγω καύσωνα μέσα στα δάση; Η πλήρης υπογειοποίησή τους είναι αδύνατη για λόγους τεχνικούς, αλλά κυρίως οικονομικούς, με κόστος πάνω από 20 δισ. ευρώ, λένε οι ειδικοί και χρησιμοποιούν ως παράδειγμα ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη. Μάλιστα, μήπως υπάρχει ενδιάμεση λύση ή κάτι πιο μοντέρνο και αποτελεσματικό ειδικά για τις κολόνες που βρίσκονται μέσα στα δάση γιατί καύσωνες θα έχουμε στο εξής όλο και περισσότερους. Θα ανοίξει μια «μετρημένη» συζήτηση ποτέ;

Πότε επιτέλους γενικά τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα θα συζητιούνται κανονικά σε όλα τα επίπεδα, στη Βουλή, στα media, στην κοινωνία και δεν θα ανταλλάσσονται κομματικές ανακοινώσεις και τρολιές στo Διαδίκτυο;