Με τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη δεν γνωρίζομαι προσωπικώς και άλλωστε ουδεμία σημασία έχει, μάλλον υπέρ του είναι, μια και προφανώς δεν επιδιώκει σχέσεις (ή δημόσιες σχέσεις) με τα media.
Αλλά ως πολίτης δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον νόμο του -και της κυβέρνησης που εκπροσωπεί φυσικά- για έναν απλούστατο λόγο. Εδώ και δεκαετίες υπάρχουν δύο πράγματα που λέει ο απλός κόσμος στις συζητήσεις του όταν έρχεται η κουβέντα στη Δικαιοσύνη. Οτι είναι πολύ αργή και δεν βρίσκεις ποτέ άκρη, δηλαδή το δίκιο σου, και ότι τελικά ό,τι και να γίνει επικρατεί η ατιμωρησία, δεν πάει κανείς φυλακή.
Ε, αυτό λοιπόν τώρα με τον νόμο Φλωρίδη φαίνεται να αντιμετωπίζεται εν μέρει, αν και στην πορεία της εφαρμογής του σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές, βελτιώσεις, άρση κάποιων υπερβολών κ.λπ. Η ουσία όμως είναι ότι όταν έχεις μια δίκη και κάνει να πάει στο ακροατήριο μερικά χρόνια και άλλα τόσα να βγει απόφαση είτε αυτή αφορά ένα μικρό προσωπικό θέμα, είτε μια συγκλονιστική υπόθεση, όπως το Μάτι και τα Τέμπη, είναι βέβαιον ότι κάτι δεν πάει ή δεν θα πάει καλά. Ούτε στην απονομή δικαιοσύνης, ούτε στη λειτουργία του κράτους. Κι αυτό δημιουργεί την αίσθηση της διαφθοράς και της ατιμωρησίας επί δικαίους και αδίκους και για την κυβέρνηση και για τη Δικαιοσύνη.
Από πού να πρωτοξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει, από τις καθημερινές ληστείες, τη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, τη βία στα γήπεδα, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, τα μπραβιλίκια και τις προστασίες με την Greek Mafia που αλωνίζει, τη διακίνηση σκληρών ναρκωτικών, την επικίνδυνη οδήγηση που οδηγεί σε εκατοντάδες θανάτους μη υπαίτιων πολιτών που βγήκαν μια βόλτα στον δρόμο.
Δηλαδή πότε άραγε μια φτωχή επαρχιακή πόλη που δέχεται καθημερινές επιθέσεις και ληστείες στα σπίτια πολιτών, οι οποίοι δεν έχουν ούτε σεκιούριτι, ούτε συναγερμούς και ασφάλεια, θα δει αυτούς που ρημάζουν καθημερινά την περιουσία τους στη φυλακή;
Πότε οι άνθρωποι που έχουν μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας θα αισθανθούν ασφαλείς από τις μολότοφ και τις πέτρες που καταστρέφουν τις περιουσίες τους και πότε οι γονείς των νέων που πάνε να διασκεδάσουν θα δουν να καταλήγουν στη φυλακή οι έμποροι ναρκωτικών; Πότε οι ασύδοτοι παραβάτες του περιβάλλοντος θα τιμωρούνται με φυλακή και όχι με μερικά ψιλά για την αυθαίρετη δόμηση;
Και για να πάμε στα πιο σοβαρά, πότε θα αισθάνονται τουλάχιστον μια ηθική δικαίωση όλοι όσοι έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους σε μεγάλα ή μικρότερα εγκληματικά περιστατικά, όπως το Μάτι και τα Τέμπη ή του Ρέντη; Μπορεί να μην αρέσει και να μη βολεύει πολιτικά πάντοτε η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης αλλά δημιουργεί -και εμπεριέχει- αίσθημα δικαίου στην κοινωνία που όλα αυτά τα χρόνια είναι άκρως καχύποπτη για το τι συμβαίνει γύρω της.
Πώς μια πολυεθνική ή ελληνική εταιρεία που θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα μερικές δεκάδες εκατομμύρια θα γνωρίζει αν οι αρμόδιες κρατικές και δικαστικές αρχές έχουν δώσει την οριστική συγκατάθεσή τους, πόσα χρόνια χρειάζεται; Θυμάστε τον εμίρη του Κατάρ που πήρε ένα νησί, την Οξυά, και ακόμα ταλαιπωρείται για να το αξιοποιήσει ή την επένδυση του χρυσού στη Χαλκιδική που οδήγησε στα πρόθυρα χρεοκοπίας μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες χρυσού μέχρι βέβαια να δικαιωθεί.
Ακούω από πολλές πλευρές ότι ο συγκεκριμένος νόμος, ο οποίος φυσικά έχει και πολλές άλλες ρυθμίσεις και διατάξεις, θίγει συμφέροντα και κατεστημένα δεκαετιών στην Ελλάδα και έχει συγκεντρώσει πυρά εναντίον του γι’ αυτό ο υπουργός Φλωρίδης. Ποιος έντιμος πολιτικός όμως και ποια κυβέρνηση δεν δέχεται κριτική όταν επιχειρεί, έστω και με κάποιες υπερβολές, να διορθώσει κακώς κείμενα μιας… ολόκληρης ζωής στη χώρα αυτή, δεν επικρίνεται ή συκοφαντείται;
Ο Μητσοτάκης, εκτός των άλλων, ψηφίστηκε και ψηφίζεται γιατί οι πολίτες πιστεύουν ότι ακολουθεί μεταρρυθμιστική πολιτική και έχει και τη γνώση και τη βούληση και τη δυνατότητα -από τα ποσοστά που έχει το κυβερνών κόμμα- να την εφαρμόσει. Οπου τολμάει να θίξει συμφέροντα, δείχνει ότι κερδίζει τη μάχη.
Συνεπώς η υπόθεση της γρήγορης και ορθής Δικαιοσύνης είναι ένα μεγάλο και πραγματικό λαϊκό αίτημα, αγγίζει το Κράτος Δικαίου στον πυρήνα του (και όχι στις ανοησίες που ακούμε συχνά) και θα προσδώσει κύρος και αξιοπιστία στον πρωθυπουργό που δεν πρέπει να υποχωρήσει σε κάθε είδους πιέσεις.