Το… καμπανάκι της ενεργειακής ακρίβειας χτυπά από πέρυσι το φθινόπωρο, ακολούθησε η επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία, η οποία διέλυσε την ευρωπαϊκή οικονομία και απέδειξε το στρατηγικό λάθος της εξάρτησης από τους ρωσικούς αγωγούς. Ωστόσο, η Ε.Ε. άλλαξε μόνο πλευρό και συνέχισε τον ύπνο της. Απέρριψε με στόμφο τις εκκλήσεις του Νότου (Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία), που πίεσε να αλλάξει επιτέλους κάτι στο χρηματιστήριο ενέργειας, να μπει πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου και συνεπακόλουθα να περιοριστούν οι αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα.
Τώρα στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε. άρχισαν να σκέφτονται τις αλλαγές τιμολόγησης του φυσικού αερίου και τη λήψη πρόσθετων μέτρων. Η σύνοδος των υπουργών Ενέργειας θα τα συζητήσει στις 9 Σεπτεμβρίου, η πρόεδρος Φον ντερ Λάιεν θα τα περιγράψει την… επόμενη εβδομάδα και ίσως μια έκτακτη σύνοδος κορυφής τα αποφασίσει τον Οκτώβριο! Την ίδια στιγμή, οι οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών βαδίζουν ολοταχώς προς την ύφεση, ο πληθωρισμός ξεπερνά κάθε πρόβλεψη, η ενεργειακή κρίση είναι παρούσα και η επισιτιστική δεν μπορεί να αποκλειστεί. Το επόμενο στάδιο είναι η κοινωνική αναταραχή και ασφαλώς η αλλαγή του πολιτικού χάρτη, με τα «άκρα» και τους λαϊκιστές να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Ταυτόχρονα, ο Πούτιν απειλεί και εκβιάζει την Ευρώπη με τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου. Υποτίθεται, η Δύση θα τον στραγγάλιζε οικονομικά και θα τον υποχρέωνε να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά συνέβη το αντίθετο. Ο Πούτιν συνεχίζει την εισβολή μέχρι να επιτύχει τους στόχους του, χειραγωγεί ακραία την αγορά ενέργειας και οικονομικά βρίσκεται σε καλύτερη θέση από την Ευρώπη, η οποία εκτονώθηκε επικοινωνιακά με τους… περιορισμούς στους Ρώσους ολιγάρχες, αλλά δεν κατάφερε να βρει εναλλακτικές πηγές προμήθειας φυσικού αερίου. Προφανώς στην Ευρώπη σκέφτονται και ενεργούν διαφορετικά απ’ ό,τι ο Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος… δεν καταλαβαίνει από πιέσεις ολιγαρχών (11 από αυτούς αυτοκτόνησαν ή «αυτοκτόνησαν» από την αρχή του πολέμου, με τελευταίο τον Ραβίλ Μαγκάνοφ, επικεφαλής της δεύτερης μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής πετρελαίου, της Lukoil), σε αντίθεση με τους ηγέτες της Δύσης που τρέμουν τις αγορές και τους μετόχους-χρηματοδότες τους.
Η όψιμη δήλωση της προέδρου της Κομισιόν ότι «έχει έρθει η ώρα να θέσουμε ανώτατο όριο στις τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου» ήρθε πολύ αργά και μοιάζει πολύ λίγη για να αντιμετωπιστεί η κρίση που φουσκώνει μπροστά μας. Η Ε.Ε. όχι μόνο καθυστέρησε, όχι μόνο είναι άτολμη, όχι μόνο δεν έχει σχέδιο, όχι μόνο δεν έχει ηγέτες, αλλά δεν έχει καν την απαραίτητη ενότητα ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει μια «πολεμικού» μεγέθους κρίση. Στη γνωστή χρόνια, κάθετη, εμφύλια αντιπαράθεση Βορρά – Νότου ήρθε τώρα να προστεθεί η εγκάρσια σύγκρουση ανάμεσα στους φιλοπουτινικούς και τους ευρωπαϊστές. Τελευταίο χαρακτηριστικό γεγονός, την ημέρα που η Ρωσία έκλεινε εντελώς τη στρόφιγγα προς τη Γαλλία, η Ουγγαρία του Ορμπαν υπέγραφε μαζί της συμφωνία για την αγορά αερίου σε ειδικές τιμές! (Αλήθεια, πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτή η Ε.Ε. και μάλιστα να δεχτεί τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων ακόμη κι αν ξεπεράσει την παρούσα κρίση;)
Ακόμη δεν γνωρίζουμε το σύνολο των μέτρων που προτίθεται να λάβει η Ε.Ε. για να μετριάσει τις επιπτώσεις της ενεργειακής ακρίβειας. Αναγκαίος ο εξορθολογισμός του μηχανισμού τιμολόγησης της ενέργειας, αλλά δεν φτάνει. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση στην Αθήνα δεν… περιμένει πολλά. Υπάρχει η εκτίμηση ότι τώρα η Ε.Ε. θα υιοθετήσει περίπου όσα εμείς έχουμε ήδη εφαρμόσει από τις αρχές του καλοκαιριού! Είναι φανερό πως όσο η Ευρώπη βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στα ενεργειακά παιχνίδια του Πούτιν και τις «δυνάμεις της αγοράς» δεν έχουμε να περιμένουμε παρά ημίμετρα. Μας περιμένει βαρύς χειμώνας και πρέπει να σπάσει αυτός ο διπλός εξαναγκασμός, αλλιώς η άνοιξη θα αργήσει πολύ.