Και το ίδιο ποσοστό ανεμβολίαστων, επικροτεί τα «μέτρα ελευθερίας» για τους εμβολιασμένους – να μπορούν να μπαίνουν στους κλειστούς χώρους διασκέδασης, χωρίς να έχουν να «αντιμετωπίσουν» τους ανεμβολίαστους.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας θα μπορούσαν μέσα στο επόμενο δίμηνο να έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους, σε ό,τι αφορά την covid 19 – αλλά κατά πάσα πιθανότητα, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, εκτός κι αν γίνει «κάτι».
Ο αριθμός είναι εντυπωσιακός – 600.000 άνθρωποι δεν είναι λίγοι, όταν τώρα πια οι ημερήσιοι εμβολιασμοί δεν ξεπερνούν τις 25.000. Ποιος θα οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους στα εμβολιαστικά Κέντρα;
Προς το παρόν, ουδείς τους οδηγεί εκεί: Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας, που μπορεί να φτάνει ως το 15% του συνόλου του εκλογικού σώματος, που δεν πείθεται με τίποτα να εμβολιαστεί. Ψηφίζουν, λένε κάποια γκάλοπ, τον ΣΥΡΙΖΑ – αλλά το πανελλαδικό ποσοστό που προκύπτει είναι αρκετά μικρότερο από εκείνο που βγαίνει όταν συνυπολογίζονται οι εμβολιασμένοι. Ψηφίζουν όμως και την Ελληνική Λύση, δίνοντάς της την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό, κάτι λέει…
Αυτά για τους ανεμβολίαστους – όμως για εκείνους που αμφιταλαντεύονται, κανένας δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία. Πώς μπορεί να επιταχυνθεί ο εμβολιασμός; Τα κίνητρα για τους εμβολιασμένους είναι πλέον δεδομένα – κάποια στιγμή θα έπρεπε να δοθούν, ακόμα και με δεδομένο το γεγονός ότι και οι εμβολιασμένοι μπορεί να νοσήσουν, όπως μπορεί και να μεταδώσουν τον ιό.
Όμως, ποια είναι τα κίνητρα για τους ανεμβολίαστους; Αρκεί η δυνατότητα να μπει κάποιος σε έναν εσωτερικό χώρο διασκέδασης; Για κάποιους ίσως αρκεί, αλλά εκ του αποτελέσματος δεν είναι και τόσο δελεαστικό το κίνητρο.
Είναι όμως αποκλειστικά θέμα κινήτρων το ζήτημα; Μήπως είναι και θέμα ενημέρωσης; Καθημερινά διαβάζουμε τις ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ για το ποσοστό των εμβολιασμένων και των ανεμβολίαστων που νοσηλεύονται με covid 19 στις ΜΕΘ, αλλά τα στοιχεία είναι αμφίσημα: συνήθως , το ποσοστό των ανεμβολίαστων καταγράφεται γύρω στο 90% – αλλά σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και εκείνοι που έχουν κάνει μόνον μία δόση του εμβολίου.
Για όποιον έχει ολοκληρώσει τον εμβολιασμό του, αυτό το ποσοστό είναι μία χαρά – αλλά όχι και για τους ανεμβολίαστους: καθώς ουδείς γνωρίζει πόσοι εμβολιασμένοι με μία δόση συμπεριλαμβάνονται στους διασωληνωμένους, τα σχόλια, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δίνουν και παίρνουν. Και φυσικά, αποτρέπουν ανθρώπους από το να πάνε να εμβολιαστούν…
Δεν πρέπει η κυβέρνηση να σχεδιάσει μία καμπάνια για όλους αυτούς τους ανθρώπους; Δεν πρέπει να πάνε να εμβολιαστούν όλοι εκείνοι που δεν πήγαν μέχρι σήμερα, απλώς και μόνον λόγω φόβου; Αυτό είναι μάλλον προφανές- αλλά είναι επίσης προφανές ότι αρκετοί από τους ειδικούς που έλαμψαν τους πρώτους μήνες της πανδημίας, έχουν εξαντλήσει τα επικοινωνιακά τους πυρομαχικά – και τώρα πια, μετριούνται μόνον με τους δείκτες της τηλεθέασης ή ως υποψήφιοι σε κάποιες εκλογικές περιφέρειες.
Ωστόσο, εκτός από τους ειδικούς, υπάρχει και η αλήθεια: όσο πιο αναλυτικά καταγράφονται τα στοιχεία της επιδημίας, τόσο πιο πολύ θα πείθονται όλοι εκείνοι που φοβούνται. Όσο τα μπερδεύουν, τόσο περισσότερο θα αφήνουν τους φοβισμένους έρμαια των φόβων τους…