Όπως λένε και οι παλαιοί, ακόμη, κι αν δεν επιτυγχανόταν το επιθυμητό αποτέλεσμα τα χρήματα έπρεπε να δοθούν. Γιατί αυτός που δωροδοκούσε δεν θα στεκόταν ξανά, δεν θα είχε σεβασμό στην “πιάτσα”. Μ ΄ άλλα λόγια υπήρχε ένας κώδικας τιμής μεταξύ των εμπλεκομένων.
Όσο το απόστημα μεγάλωνε, οι τακτικές ελέγχου της διαιτησίας, της ΕΠΟ έγιναν πιο άγριες και φθάσαμε στην σημερινή γνωστή εποχή με τα κουμπούρια και τους μπράβους. Και έλαχε στο ποδόσφαιρο να είναι ένα κομμάτι στο οποίο το κράτος δεν μπορεί να επιβληθεί προ ουδενός.
Σ άλλες περιπτώσεις – ακόμη και επιχειρηματικές- το κράτος είναι κράτος και δεν μπορείς ποτέ να το νικήσεις, παρά μόνο να το γρατζουνίσεις. Για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, δεν μπορεί να κυβερνούν κάποιοι άλλοι το
κράτος.
Η λύση που συζητείται πλέον για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι η επιβολή προσωρινής διοίκησης απο τις διεθνείς ομοσπονδίες και αναβολή των εκλογών. Χάος δηλαδή και διασυρμός κι ένας ξένος στην θέση του Γραμμένου θα κάνει κουμάντο στην super league –με τους διεκδικητές να διαγκωνίζονται για την εύνοια του.
Δεν νομίζουμε ότι, ένας ξένος θα ενδιαφερθεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο γι αυτό και η προσωρινή διοίκηση πρέπει να έχει ελληνικό χρώμα. Η αποπομπή των ομάδων από την Ευρώπη αποτελεί μια λύση διότι θα μας κατατάξει σε επίπεδα μεταξύ Μάλτας – Λιχτεσταϊν και κυρίως γιατί οι ομάδες θα το ξανασκεφθούν να χάσουν έσοδα είτε για τους στρατούς οπαδών, είτε γιατί χρησιμοποιούν αλλότρια μέσα.
Με όλο το υπόβαθρο του ποδοσφαίρου χαρισμένο σε πρόσωπα αμφιβόλου αξιοπιστίας η κατάσταση στις ελληνικές ομάδες σήμερα είναι τραγική, ιδιαίτερα στις μικρότερες κατηγορίες. Με εξαίρεση 7-8 ομάδες της Super League όπου υπάρχουν οι κεφαλαιακές δυνατότητες, oι υπόλοιπες είναι απόλυτα εξαρτώμενες από κρατικά τηλεοπτικά συμβόλαια, από δανεικούς παίκτες, ακόμη και από μετρητά από τις μεγαλύτερες ομάδες.
Στο σημερινό τέλμα που έχει φθάσει το ποδόσφαιρο, οι αλλαγές που χρειάζονται είναι δραστικές. Οι 10 – 15 μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας – με ηγήτορα τον ΟΠΑΠ λόγω αντικεμένου- θα μπορούσαν να επιδοτούν τις συμμετοχές ( λεπτά ) Ελλήνων παικτών 17- 19 χρονών εφόσον οι ομάδες εκπληρώνουν πλήρως τις υποχρεώσεις τους σε εφορία, ασφάλεια, παίκτες, προσωπικό, και εφόσον υπάρχει διαφάνεια για το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Ως ανταπόδοση για την επιδότηση ( λ.χ 3000 ή 5000 ευρώ η συμμετοχή ) οι εταιρείες θα μπορούσαν να είχαν αντάλλαγμα με διαφημίσεις στα γήπεδα κλπ. Μέσα σε μια πενταετία θα είχε αλλάξει η σύνθεση Ελλήνων –
ξένων παικτών υπέρ των πρώτων ενώ το κόστος για τις ομάδες θα είχε μειωθεί δραματικά. ( σ.σ αυτό δεν θέλουν αρκετοί πρόεδροι;)
Παράλληλα, η προώθηση των Ελλήνων παικτών θα είχε θετικές επιδράσεις στις εθνικές ομάδες. Το επόμενο βήμα είναι τα τηλεοπτικά συμβόλαια, όπου εδω οι πρώτες λίγκες στην Ευρώπη μας δίνουν ιδέες (επιδότηση των ομάδων που ανεβαίνουν κατηγορία).
Ας παραδειγματιστούμε επίσης απο την “φτωχή” Πορτογαλία η οποία είναι φυτώριο παίκτών προπονητών δίχως να έχει μια λίγκα η οποία να εντυπωσιάζει. Οι Πορτογάλοι προπονητές θριαμβεύουν σ όλη την Ευρώπη ( Αγγλία), τη Νότιο Αμερική ενώ και οι παίκτες παίρνουν αξιόλογες μεταγραφές.