Εκατοντάδες χιλιάδες κομματικοί διορισμοί και παρεμβάσεις, μετακλητοί, αορίστου χρόνου, κανονικοί, μέσω ΑΣΕΠ, συμβασιούχοι κ.λπ. κ.λπ.
Τι θυμίζουν άραγε στον καθένα από εμάς οι λέξεις Ελληνικό Δημόσιο και τι η επαφή με τις υπηρεσίες του; Αναλόγως βέβαια την εποχή, από την ένδοξη περίοδο του Ανδρέα στην εξίσου ένδοξη του Κώστα Καραμανλή (και οι δύο μαζί πρέπει να διόρισαν πάνω από μισό εκατομμύριο «πρασινογαλάζιους» φρουρούς), για να φτάσουμε σήμερα να αποθεώνουμε τον Πιερρακάκη επειδή φτιάχτηκαν μερικά app και αποφεύγουμε την επαφή μαζί τους.
Για να εξηγηθούμε, όταν πας σε ένα μαγαζί που δουλεύει με όρους ρουσφετιού και αναξιοκρατίας εδώ και δεκαετίες, απλά προσαρμόζεσαι σε αυτό και πάντως δεν προσαρμόζεται αυτό σε εσένα, ακόμα και αν έχεις άπειρη όρεξη να δουλέψεις. Αρα ας μην τα βάζουμε με τους ανθρώπους -ή έστω με όλους όσους εργάζονται στο Δημόσιο- γιατί είναι πολύ εύκολο να απαλλάξεις ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που δημιούργησε ένα γραφειοκρατικό, αναξιοκρατικό «τέρας» κατ’ εικόνα και ομοίωσή του.
Διαβάζω λοιπόν σήμερα στο ρεπορτάζ της συναδέλφου μου Γεωργίας Σαδανά ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει έναν νέο νόμο για να αξιολογούνται επιτέλους οι δημόσιοι υπάλληλοι με κάποια όσο το δυνατόν αντικειμενικά κριτήρια, ώστε να προοδεύουν ιεραρχικά αλλά και οικονομικά έναντι των υπολοίπων συναδέλφων τους οι καλύτεροι υπάλληλοι.
Εχει αξία όμως για το ποια ήταν τα αποτελέσματα έως τώρα των αξιολογήσεων τόσο επί ΣΥΡΙΖΑ το 2017 όσο και επί Ν.Δ. το 2021 στο Δημόσιο. Αντιγράφω από το ρεπορτάζ γιατί όντως έχει πολύ ενδιαφέρον. «Ως “άριστο” (με βαθμολογία 90-100) κρίθηκε το 2017 το 44,71% των υπαλλήλων, ποσοστό που έφτασε το 2021 στο 53,66%, ενώ ακολουθούσαν οι “πολύ επαρκείς” (με βαθμολογία 75-90) με ποσοστό 51,285%, το οποίο διαμορφώθηκε στο 44,14% το 2021. Ειδικά, για τους “πολύ επαρκείς”, ο μεγαλύτερος όγκος τους καταγράφεται σε βαθμολογίες μεταξύ 85-90, δηλαδή στην ανώτατη κλίμακα της κατηγορίας, όπου βρέθηκε το 2017 το 62,74% των συγκεκριμένων υπαλλήλων, φτάνοντας σε ποσοστό 68,35% το 2019». Συνολικά, λοιπόν, το 97% των ΔΥ αγγίζει την αριστεία σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Για γέλια ή για κλάματα;
Οπως αντιλαμβάνεστε, τόσο καλούς εργαζόμενους δεν έχει ούτε η Google, η Microsoft και η Amazon μαζί και όλοι εμείς που κατά καιρούς έχουμε σιχτιρίσει το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ για την κατάσταση στο Δημόσιο είμαστε απλώς άδικοι και υπερβολικοί.
Ερώτημα κρίσιμο τώρα: μπορεί να λειτουργήσει μια επιχείρηση, είτε είναι δημόσια είτε ιδιωτική, δίχως το δικαίωμα της εργοδοσίας να απολύει αλλά και να προσλαμβάνει, να μετακινεί, να επιβραβεύει ή να παρατηρεί τους εργαζόμενους, πάντοτε στο πλαίσιο των νόμων που ισχύουν – τουλάχιστον στο ευρωπαϊκό πλαίσιο που ζούμε;
Δύσκολη απάντηση γιατί θα πει κάποιος -και λογικά- αφού έτσι το έφτιαξαν τα κόμματα και διόριζαν ό,τι να ’ναι για να φτιάξουν πελάτες, πώς θα γίνει τώρα και τι θ’ αλλάξει;
Και φυσικά το ότι υπάρχει το ΑΣΕΠ και κρίνει αντικειμενικά τις προσλήψεις στο Δημόσιο θα έλεγα ότι δεν πείθει και πολύ, γιατί απλούστατα από την εποχή που καθιερώθηκε επί αείμνηστου Πεπονή (ΠΑΣΟΚ), το 1994, ο θεσμός του ΑΣΕΠ έως σήμερα έχουν περάσει 30 χρόνια, άρα θα έπρεπε ήδη να είχαμε ένα καλό και λειτουργικό Δημόσιο.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όσο κάποιος άνθρωπος που δουλεύει ξέρει ότι είναι πιο εύκολο να τον απολύσει ο πατέρας του από την εταιρεία απ’ ό,τι το Ελληνικό Δημόσιο, γιατί το απαγορεύει το Σύνταγμα, είναι λογικό κάπου να αισθάνεται… λίγο πιο ήσυχος.
Θα καταργήσει κάποιος πολιτικός τη μονιμότητα στο Ελληνικό Δημόσιο; Η απάντηση είναι όχι. Θα έχει κάποιο αποτέλεσμα η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιολογήσει τους δημοσίους υπαλλήλους; Η απάντηση είναι εξαρτάται από αρκετά, ένα εξ αυτών, το πρώτο χρονικά στη σειρά, είναι αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα ξεπεράσει σχετικά εύκολα τον σκόπελο των ευρωεκλογών.
Οπως και πολλά άλλα μεταρρυθμιστικά σχέδια της κυβέρνησης εξαρτώνται από αυτές τις εκλογές, γιατί έτσι γίνεται δυστυχώς στην Ελλάδα όπου αναζητείται αφορμή για αποσταθεροποίηση, ειδικά όταν για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση υπάρχει ένας πρωθυπουργός χωρίς πολιτικό αντίπαλο.