Ασφαλώς ο πάτερ Αντώνιος δικαιούται το τεκμήριο της αθωότητας όσον αφορά τις ασέλγειες παιδιών ή εφήβων και αυτά άλλωστε είναι θέματα της Δικαιοσύνης γιατί είναι λεπτά, δύσκολα και πρέπει οι καταγγελίες να αποδειχτούν. Πιο εύκολα αποδείξιμες αλλά εξίσου ντροπιαστικές είναι οι δεκάδες καταγγελίες από διάφορες δομές της «Κιβωτού» για βιαιότητες σε παιδιά και εφήβους, ξυλοδαρμούς και βάναυσες τιμωρίες. Αραγε μπορεί τόσα παιδιά να λένε ψέματα;
Και μένει να αποδειχθούν και τα οικονομικά ζητήματα που προκύπτουν από τη διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ ετησίως δίχως κανέναν έλεγχο από καμία Αρχή.
Προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι θα βρεθούν μικρές ή μεγάλες ή πολύ μεγάλες παρατυπίες ή παρανομίες στην οικονομική διαχείριση, αφού σε αυτά τα φιλανθρωπικά ιδρύματα δεν υπάρχει κανένας έλεγχος ποτέ από κανέναν. Και… άγιοι να ήταν θα έμπαιναν στον πειρασμό, αφού γι’ αυτές τις οργανώσεις δεν υπάρχει Εφορία, «πόθεν έσχες», ΕΦΚΑ, τίποτα.
Το θέμα, όμως, που προκύπτει και γι’ αυτό αναρωτιέται και ίσως και να αγωνιά η κοινή γνώμη, είναι τι θα απογίνουν τα εκατοντάδες παιδιά που συντηρούνται και ζουν σε αυτές τις δομές αν καταρρεύσουν από καταγγελίες και οικονομικά σκάνδαλα η μία μετά την άλλη;
Το ερώτημα είναι κρίσιμο και καίριο, αλλά υπάρχει απάντηση και λύση η οποία είναι επιτακτική. Γιατί στο όνομα μιας αδιαμφισβήτητης ανάγκης που είναι να ζουν και να συντηρούνται τα άπορα παιδιά δεν μπορεί να συμβαίνουν εγκλήματα ποινικής και οικονομικής φύσεως.
Το κράτος πρέπει να παρέμβει σε όλες τις δομές και όλα τα φιλανθρωπικά ιδρύματα αύριο κιόλας. Να γίνουν έλεγχοι αυστηροί για παρόμοια περιστατικά και μαζί για τα οικονομικά τους. Μακάρι να είναι παντού όλα καλά, αλλά αν δεν είναι «όλα καλά» υπάρχει λύση. Καταρχάς οι άνθρωποι που προσφέρουν τον οβολό τους σε αυτές τις ΜΚΟ ή τα ιδρύματα, δεν τα προσφέρουν για τους… πατέρες Αντώνιους και τις πρεσβυτέρες, αλλά για τα παιδιά. Πολύ περισσότερο οι μεγάλοι χορηγοί, είτε ως φυσικά πρόσωπα είτε ως εταιρείες, που αναζητούν τη διαφάνεια και θέλουν να γνωρίζουν πού πάνε τα χρήματά τους, οι χορηγίες.
Υπάρχει και μία ακόμη πιο εύκολη και «σίγουρη» λύση. Κάθε μεγάλη εταιρεία με ισχυρή κερδοφορία στο πλαίσιο της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης να «υιοθετήσει» ένα τέτοιο φιλανθρωπικό ίδρυμα με την αρωγή και τον έλεγχο του κράτους. Ας πάρουν μία τα ΕΛ.ΠΕ., μία η Motor Oil, μία η Μυτιληναίος, αλλά και πολλές άλλες καλές επιχειρήσεις, όλες οργανωμένες, με ισχυρή κερδοφορία, λόγω ενέργειας, αυτή την εποχή. Σίγουρα θα βρουν σοβαρούς ανθρώπους και οργανωμένα μέχρι τελευταίου ευρώ λογιστήρια (όπως τα δικά τους) για να προσφέρουν στην κοινωνία. Είμαι βέβαιος ότι θα το θέλουν και οι ίδιοι, γιατί είναι μια απτή προσφορά στην κοινωνία.
Ανθρώπινες ταλαιπωρημένες ψυχές δεν μπορεί να αφήνονται στην τύχη.