Η αντιπαράθεση παρέπεμπε στα γνωστά και συνήθη «θαύματα»: ανέβηκαν και κατέβηκαν από το βήμα της Ολομέλειας, διατηρώντας τις θέσεις τους και μάλιστα για το μείζον θέμα της εκπαίδευσης, παρότι συμφώνησαν ότι πρόκειται για εθνική υπόθεση. Ουδείς προφανώς ανέμενε ότι κάτι διαφορετικό θα μπορούσε στο τέλος να συμβεί. Αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει ως γνωστόν …τελευταία, κάποιος καλοπροαίρετος απέναντι στην τηλεοπτική οθόνη θα μπορούσε ενδεχομένως να σκεφτεί ότι η ανταλλαγή απόψεων ίσως άλλαζε το «σενάριο», έστω και στο παραπέντε. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, η αξιολόγηση και ο υποχρεωτικός ή όχι εμβολιασμός των εκπαιδευτικών στην φάση που καλπάζει το στέλεχος «Δέλτα» της πανδημίας είναι μείζονα ζητήματα που δεν συνιστούν την επιλογή της ήσσονος προσπάθειας για την διαμόρφωση ενός σταθερού εκπαιδευτικού συστήματος. Πρόκειται για ζητήματα που αφορούν στα παιδιά και στις επόμενες γενιές. Πρόκειται για αποφάσεις που απαιτούν εξαντλητικό διάλογο και ανοιχτά αυτιά, ώστε να μην αλλάζουν κάθε φορά που αλλάζουν οι κυβερνήσεις.
Για το ζήτημα που αναδείχθηκε από την συγκυρία και παραπέμπει στο ερώτημα για τον υποχρεωτικό ή όχι εμβολιασμό των εκπαιδευτικών, η συζήτηση έγινε για να γίνει! Είχε «ειδήσεις» αλλά δεν γέννησε περισσότερες ευκαιρίες ενημέρωσης των πολιτών. Ούτε ο Αλέξης Τσίπρας ή η Φώφη Γεννηματά στάθηκαν αρκετά στο θέμα, καλώντας τον πρωθυπουργό να περιγράψει με ενάργεια το σχέδιο για το πως θα ανοίξουν χωρίς εμπόδια οι αίθουσες των σχολείων και των πανεπιστημίων το φθινόπωρο -πλησιάζουν οι μέρες- ούτε ο κ. Μητσοτάκης δεσμεύτηκε ότι δεν θα αλλάξει απόφαση σχετικά με την αντιμετώπιση του ζητήματος. Τι έμεινε από την συζήτηση; Ότι στην παρούσα φάση η κυβέρνηση δεν επιλέγει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για τους εκπαιδευτικούς- άλλωστε, όπως είπε, έχει εμβολιαστεί περίπου το 70%. Και πώς θα αντιδράσει καταρχάς η κυβέρνηση, εάν προς το τέλος του Αυγούστου το ποσοστό των εμβολιασμένων εκπαιδευτικών παραμένει το ίδιο και απαράλλαχτο; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει σαφές κυβερνητικό σχέδιο για όλα τα δεδομένα και καθαρές θέσεις και από τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς για την αντίδραση του κρίσιμου φθινοπώρου;
Η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός προανήγγειλε για τους ανεμβολίαστους εκπαιδευτικούς συχνά εργαστηριακά τεστ κι ότι οι πολιτικοί αρχηγοί, όπως η Φώφη Γεννηματά- που είχε προ μηνών ταχθεί υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού των γιατρών και νοσηλευτών- πρότεινε και ζήτησε να υπάρξει συγκεκριμένο σχέδιο για την πρεμιέρα της φετινής σχολικής χρονιάς. Να εμβολιαστούν υποχρεωτικά ή όχι οι εκπαιδευτικοί; Ο κ. Τσίπρας συμφωνεί με τα «συχνά εργαστηριακά τεστ» και με το ενδεχόμενο να κλείνουν οι σχολικές αίθουσες στην περίπτωση που νοσήσουν καθηγητές και μαθητές; Και όταν όλοι συμφωνούν στην στήριξη της επιλογής να πειστούν οι ανεμβολίαστοι γενικώς να εμβολιαστούν γιατί δεν ξεκινούν μαζί μια καμπάνια, παρά τις όποιες επιμέρους διαφωνίες;
Για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής δεν είναι λύση επίσης να υπόσχεται ο κ. Τσίπρας ότι θα καταργήσει την απόφαση Μητσοτάκη, εάν και εφόσον κερδίσει τις εκλογές. Ότι θα δώσει τη δυνατότητα στους υποψήφιους που έχουν κοπεί λόγω της ΕΒΕ να μπουν στα ΑΕΙ με το δικό του νέο νόμο. Η «λύση» είναι να επιμείνει στην ανάδειξη του ζητήματος που έκλεισαν μέσα στις επιστολές διαμαρτυρίας τους κάμποσοι μαθητές, που αν και σημείωσαν υψηλή βαθμολογία- όχι όμως και στα ειδικά μαθήματα που επέβαλε το σύστημα Κεραμέως- δεν κατάφεραν να εισαχθούν στην σχολή της επιλογής τους. Η «λύση» είναι να αναδείξουν οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης, μέσω της συζήτησης, ότι δεν ισχύει ο ισχυρισμός της κυρίας Κεραμέως ότι ούτε πέρσι θα πέρναγε ο μαθητής στην Αρχιτεκτονική της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Ότι το νέο σύστημα έχει γκρίζες ζώνες που πρέπει να διορθωθούν. Και πρώτα απ’ όλα να διδάσκεται στα σχολεία ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο από ειδικούς, που αναζητούν οι υποψήφιοι μέχρι τώρα σε ιδιωτικές σχολές.
Για την δε αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η συζήτηση θα έπρεπε να είχε καταλήξει σε «δια ταύτα» πολλά χρόνια πριν. Και στην πραγματικότητα συμφωνούν χωρίς να το λένε. Δεν είναι τιμωρητική η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών- όπως δεν είναι και συμβαίνει στην πράξη για χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Χρειάζεται κανόνες και συγκεκριμένο πλαίσιο. Και πριν από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών χρειάζεται η ουσιαστική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος με όρους εθνικής συνεννόησης…