Η αιφνιδιαστική απόφαση να προχωρήσει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός όσων έχουν ηλικία άνω των 60 ετών επιβεβαιώνει μερικά βασικά χαρακτηριστικά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αναγνωρίζει τα λάθη της και αντιδρά γρήγορα για να τα διορθώσει χωρίς να πολυσκέφτεται το πολιτικό κόστος.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έκανε λάθη στη διαχείριση της πανδημίας και πολλές φορές αναγκάστηκε να κάνει βήματα πίσω μπρος για να περιορίσει τα προβλήματα και να διατηρήσει τον έλεγχο της κατάστασης. Ποια κυβέρνηση όμως και σε ποια χώρα του κόσμου που επλήγη από την πανδημία δεν έκανε το ίδιο; Κανείς ποτέ στο παρελθόν δεν είχε βρεθεί αντιμέτωπος με ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα που εξελίσσεται κάθε στιγμή και παίρνει κάθε ημέρα τόσο απρόβλεπτες διαστάσεις.

Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές τις εβδομάδες που πέρασαν η κυβέρνηση είχε αρνηθεί την ανάγκη του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Είχε τους λόγους της. Πρόκειται για ένα μέτρο που βρίσκει αντίθετο το 1/3 της κοινωνίας, το οποίο εξακολουθεί να αρνείται το εμβόλιο, αν και βάζει σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και επιβαρύνει καίρια το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Είναι επίσης γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του αντεμβολιαστικού κινήματος (Εκκλησία, ηλικιωμένοι) κινείται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και πιθανόν να ήταν ή να μπορούσε να γίνει εκλογικό της στήριγμα. Με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και το πρόστιμο των 100 ευρώ, αυτό το κοινό προφανώς απομακρύνεται από την κυβέρνηση, η οποία, υποθέτω, φιλοδοξεί να το αναπληρώσει από τον κεντρώο χώρο στον οποίο έχει πλέον ισχυρότερα ερείσματα. Ο Μητσοτάκης απέφευγε να μπει σε αυτή την πολιτικά επικίνδυνη περιπέτεια ώσπου διαπίστωσε ότι «δεν πάει άλλο» και αποφάσισε να διορθώσει το λάθος, αξιοποιώντας και την ευρωπαϊκή τάση για υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Ηταν μια σωστή και επιβεβλημένη κίνηση που θα μπορούσε να γίνει μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Η θεαματική αύξηση των ραντεβού για εμβολιασμό δείχνει ότι το μέτρο είναι αποτελεσματικό και σε έναν βαθμό θα βοηθήσει να σωθούν πολλές ανθρώπινες ζωές.

Στην απέναντι πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι έχει πρόβλημα στρατηγικής που διογκώνεται εξαιτίας του πολιτικού άγχους το οποίο προκαλούν οι δημοσκοπήσεις. Αν και εβδομάδες τώρα μιλούσε για υποχρεωτικά εμβόλια, μόλις η κυβέρνηση υλοποίησε το μέτρο, έκανε την άρνηση θέση και στράφηκε εναντίον. Επραξε το χειρότερο από εκείνο για το οποίο κατηγορεί την κυβέρνηση καλλιεργώντας τη σύγχυση στην κοινή γνώμη. Δεν είναι η πρώτη φορά.

Στο θέμα της πανδημίας ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πολιτεύεται με γνώμονα τις θέσεις του, το καλό του κοινωνικού συνόλου και, έστω, το πολιτικό του ακροατήριο. Προτιμά να ετεροκαθορίζεται με βάση τις αποφάσεις της κυβέρνησης, αλλά αυτό είναι μια τεράστια παγίδα. Ενώ η κυβέρνηση διορθώνει όσο και όταν μπορεί τα λάθη της, ο ΣΥΡΙΖΑ πάει από τη μία γκάφα στην άλλη, με μόνη προϋπόθεση να βρεθεί απέναντί της. Αυτό όμως δεν λύνει το πολιτικό της πρόβλημα, όπως μπορούν να διαπιστώσουν και μόνα τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν κοιτάξουν προς τα πίσω και δουν τη διαδρομή των τελευταίων μηνών. Αντιπολίτευση δεν γίνεται ούτε με τα παγουρίνο των μαθητών, ούτε με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες, ούτε με τον Πολάκη.

Μπροστά της η κυβέρνηση έχει δύσκολη δουλειά. Δεν είναι μόνο η πανδημία που όλοι ανησυχούν ότι με τη μετάλλαξη Όμικρον θα πάει χειρότερα, είναι και η οικονομία, συγκεκριμένα η ακρίβεια που φουντώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Αν κρίνουμε από τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν για τις χώρες της Ευρώπης και τις ΗΠΑ, ο πληθωρισμός είναι υψηλός, εισαγόμενος και ίσως να μην είναι τόσο παροδικός όσο υπολογίζαμε.

Αν στην πανδημία προστεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και η ακρίβεια που φέρνει φτώχεια σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα, τότε εκτός από την Όμικρον θα έχουμε και «μηδέν» στην οικονομία. Ο κίνδυνος για την κυβέρνηση δεν είναι η αντιπολίτευση, αλλά τα δικά της λάθη που καλύτερα να μη γίνονται, παρά να γίνονται και μετά να διορθώνονται.