Μια πικρή αλήθεια ακούσαμε από τον Αδωνι Γεωργιάδη τις περασμένες μέρες και η οποία δεν μπορεί να ενταχθεί αβασάνιστα στην επιχειρηματολογία πειθούς για τα εμβόλια.
Τα λεφτά τελείωσαν και δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για νέο κλείσιμο της οικονομίας αν προκύψει νέο κύμα έξαρσης της πανδημίας.
Τους τελευταίους 17 μήνες έχουν δαπανηθεί σχεδόν 40 δισ. για τη στήριξη εργαζομένων, επιχειρήσεων και διαφόρων άλλων δράσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τα λεφτά αυτά δεν περίσσευαν και δεν ήταν παρκαρισμένα σε κάποιο αποθεματικό ταμείο. Ήταν λεφτά στο μεγαλύτερο μέρος, αν αφαιρέσουμε ένα μικρό κομμάτι από τα ευρωπαϊκά ταμεία, που δανείστηκε η χώρα και αύξησε έτι περαιτέρω το δημόσιο χρέος σε σημείο που πλέον η χώρα να είναι η δεύτερη με μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ.
Κι όσο κι αν οι προοπτικές της οικονομίας εμφανίζονται θετικές και η ανάπτυξη στα επόμενα χρόνια, αρχής γενομένης από φέτος, δεδομένη, αυτό στην πράξη δεν σημαίνει πολλά. Και τούτο γιατί η ζημιά που έχει υποστεί στο σύνολό της η οικονομία και τα χρέη που σωρεύτηκαν σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες είναι τεράστια και μεγάλο μέρος αυτών αμφίβολο αν θα εισπραχθούν ποτέ.
Μπορεί κατά καιρούς να ανακοινώνονται νούμερα που λένε πως η ύφεση τελικά είναι μικρότερη του αναμενόμενου ή τα δημόσια έσοδα πως είναι καλύτερα από τα προσδοκώμενα αλλά και αυτά στην ουσία δεν σημαίνουν τίποτα γιατί οι πραγματικές επιπτώσεις θα φανούν πολύ αργότερα.
Και τούτο γιατί υπάρχουν ακόμα πολλές ευμετάβλητες παράμετροι όπως για παράδειγμα, τα τουριστικά έσοδα που μέχρι πριν από μερικές μέρες γίνονταν επίσημες εκτιμήσεις για εισπράξεις ίσες με το 45-50% του 2019 ήτοι γύρω στα 9 δισ. ευρώ. Σήμερα όμως, με την επικράτηση του υπερμεταδοτικού στελέχους Δέλτα του κορωνοϊού και τα μέτρα που παίρνουν οι ευρωπαϊκές χώρες, το αισιόδοξο σενάριο πήγε περίπατο και ο πήχης των προσδοκιών χαμηλώνει στο 40% και κάτω, οι δε απαισιόδοξοι κάνουν λόγο ακόμα και έσοδα λίγο πάνω από πέρυσι που ήταν κάτω από τα 5 δισ.
Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που δεν έχει τελειώσει τίποτα, δεν μπορούμε να προδικάσουμε τι θα γίνει τους επόμενους μήνες εκτός από τη βεβαιότητα πως δεν θα ξανακλείσει η οικονομία, ακόμα κι αν πεθαίνουμε στους δρόμους.
Οι νουνεχείς και οι συναισθανόμενοι τη μέγιστη αξία των εμβολίων, καθώς δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να αντισταθεί στο θανατηφόρο ιό, έκαναν και κάνουν το καθήκον τους τόσο ως προς τον εαυτό τους όσο και προς τους γύρω τους. Αυτό όμως, όπως φαίνεται δεν φθάνει. Οι εμβολιασμένοι δύσκολο θα ξεπεράσουν το 60-65% του ενήλικου πληθυσμού και επομένως εκτεθειμένοι στον κίνδυνο μόλυνσης θα είναι πολλοί, πάρα πολλοί συμπολίτες μας. Για τους αρνητές και τους ευκολόπιστους σε θεωρίες συνωμοσίας, προφανώς είναι χαμένος κόπος να προσπαθεί κανείς να τους αλλάξει γνώμη.
Υπάρχει όμως μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας που είναι ψιλοαδιάφοροι, ανενημέρωτοι, φοβικοί άνευ σοβαρού λόγου ή της λογικής «άσε και βλέπουμε αργότερα».
Και επειδή δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από τις κρατικές καμπάνιες διαφήμισης και τους επιστήμονες από τα παράθυρα των τηλεοράσεων αλλά και ούτε από τα voucher των 150 ευρώ, φρονώ πως είναι και δικό μας χρέος να πείσουμε έστω κι έναν ανεμβολίαστο από το κοινωνικό μας περιβάλλον. Να τους πείσουμε πως αξίζει τον κόπο να διαφυλάξουν την υγεία τους αλλά και αυτών με τους οποίους έρχονται σε επαφή. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα χτιστεί το τείχος ανοσίας και όλοι μαζί θα υποστούμε τις συνέπειες της ανοησίας.
Υ.Γ.: Μια καλή ιδέα για το υπουργείο υγείας φρονώ πως θα ήταν ένα ημερήσιο δελτίο με τους αριθμούς των ανεμβολίαστων που εισάγονται στα νοσοκομεία και τις εντατικές και δίπλα μια στήλη με τους εμβολιασμένους! Η σύγκριση θα είναι το καλύτερο επιχείρημα για τους διστακτικούς.