Η Κοινωνιολογική και Οικονομική σκέψη της Αυστριακής Οικονομικής Σχολής αποτελεί την μήτρα των ιδεών που επικράτησαν τις δεκαετίες ΄80 – ΄90, τόσο στο Λονδίνο του London School of Economics όσο και στις ΗΠΑ του New York University και του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Τρεις είναι οι διακεκριμένοι «Αυστριακοί» οικονομολόγοι και στοχαστές – πολέμιοι της φιλοσοφίας του Κέυνς- οι οποίοι, παρά τον άκρατο συντηρητισμό τους, επηρέασαν τους Ηγέτες της Ευρώπης και των ΗΠΑ.
Ο πρώτος οικονομολόγος που εκπροσώπησε διεθνώς την Αυστριακή Οικονομική Σχολή ήταν ο Ludwig Heinrich Edler von Mises. Γεννημένος το 1881 στο Λέμπεργκ της Αυστρο-Ουγγαρίας, αναδείχθηκε ως ηγέτης της «αυστριακής» οικονομικής θεωρίας. Κυβερνητικός σύμβουλος και καθηγητής στα πανεπιστήμια της Αυστρίας και της Γενεύης όπου δίδαξε μέχρι το 1940, διετέλεσε θιασώτης του ισοσκελισμένου Προϋπολογισμού, υπέρμαχος της σκέψης ότι ο ατομικός νους είναι η πηγή της οικονομικής αξίας, ενώ αντιτάχθηκε σθεναρά στις επιδοτήσεις.
Στην Αγγλία, ο Friedrich Hayek, κατορθώνει να περάσει τις ιδέες του στην Μάργκαρετ Θάτσερ η οποία δεν τις υιοθετεί απλώς αλλά τις επιβάλλει και τις εφαρμόζει μέσα από την σκληρή πολιτική της. Την ίδια περίοδο, ο Milton Friedman στις ΗΠΑ περνάει τις απόψεις του στον Ρόναλντ Ρέιγκαν. Η Αυστρο- Γερμανική σκέψη, βαθύτατα συντηρητική και αντισοσιαλιστική, κατακτά τον Δυτικό κόσμο μιλώντας πλέον Αγγλικά αντί για Γερμανικά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Προτεσταντισμός με τους Ευαγγελιστές να δημιουργήσουν μια υποθετική οικονομική ελευθερία εις βάρος της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας του Ατόμου.
«Μόνο μία κρίση – είτε υπαρκτή, είτε που απλώς εκλαμβάνεται ως υπαρκτή – οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές. Όταν ξεσπάει μια κρίση, οι δράσεις που αναπτύσσονται εξαρτώνται από τις περιρρέουσες ιδέες. Αυτή πρέπει να είναι η βασική λειτουργία μας: να αναπτύσσουμε εναλλακτικές πολιτικές που θα αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες διατηρώντας τες ζωντανές και διαθέσιμες, έως ότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο.»
Πρόκειται για την βασική ιδέα του Αμερικανού οικονομολόγου της Σχολής του Σικάγου Milton Friedman, πάνω στην οποία χτίστηκε το οικονομικό γίγνεσθαι του σήμερα, με πιο πρόσφατο γεγονός αυτό του «Σοκ στην Ελλάδα».
«Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Γερμανών θέλουν να επιστρέψουν στο γερμανικό μάρκο. Βλέπουν πώς γίνονται οι οικονομίες και σφίγγουν τις ζώνες σε τακτική βάση ενόσω οι κυβερνήσεις άλλων χωρών ξοδεύουν προκλητικά δίχως τέλος. Ένα καλό παράδειγμα είναι το πρόγραμμα Τουρισμός για Όλους στην Ελλάδα όπου οι φτωχοί λαμβάνουν επιδοτήσεις για διακοπές από το κυβερνητικό κεφάλαιο. Ακόμη και εν μέσω κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το πρόγραμμα, μολονότι ο αριθμός των επιδοτούμενων διανυκτερεύσεων μειώθηκε σε δύο. Η ελληνική κυβέρνηση επίσης υποστηρίζει ένα δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα πιο γενναιόδωρο από της Γερμανίας. Οι Έλληνες εργαζόμενοι λαμβάνουν σύνταξη ως και ογδόντα τοις εκατό του μέσου όρου του μισθού τους. Οι Γερμανοί εργαζόμενοι λαμβάνουν μόνο σαράντα έξι τοις εκατό, ένας αριθμός που μελλοντικά θα πέσει στο σαράντα δύο τοις εκατό. Κι ενώ οι Έλληνες λαμβάνουν δεκατέσσερις συνταξιοδοτικές πληρωμές το χρόνο, οι Γερμανοί λαμβάνουν μόλις δώδεκα. Ο λαός της Γερμανίας αντιμετωπίζει τη διάσωση της Ελλάδας ως κλεψιά… Το σχέδιο του ευρώ προωθήθηκε από Ευρωπαίους σοσιαλιστές που ενίσχυσαν το όνειρό τους για ένα κεντρικό Ευρωπαϊκό κράτος. Το σχέδιο ωστόσο, είναι έτοιμο να αποτύχει. Η κατάρρευση απέχει πολύ από το να είναι σύμπτωση. Είναι μια ιστορία ίντριγκας, οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Ο πραγματικός λόγος που η Γερμανική κυβέρνηση, ενώ παραδοσιακά ήταν αντίθετη στο σοσιαλιστικό όραμα, τελικά δέχτηκε το ευρώ, σχετιζόταν με την Γερμανική ενοποίηση…».
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν στον Wolfgang Schäuble αλλά αποτελούν μέρος συγγράμματος του Γερμανού Οικονομολόγου Philipp Bagus, καθηγητή Οικονομίας στο ισπανικό Πανεπιστήμιο Χουάν Κάρλος στην Μαδρίτη. Το σύγγραμμα εκδόθηκε το 2010 από το ίδρυμα Mises, το οποίο υποστηρίζει τις σκέψεις της Αυστριακής Οικονομικής Σχολής. Εκ του αποτελέσματος διαφαίνεται πως αυτές οι απόψεις υιοθετήθηκαν και από τον «στρατιώτη» της ιδέας του μεγάλου Γερμανικού Έθνους που απεβίωσε προσφάτως, τον Wolfgang Schäuble, με σκοπό τον σωφρονισμό των άτακτων Ελλήνων και τον παραδειγματισμό κάθε μελλοντικού ανυπακουου μέλους.
Οι βάσεις για αποδοχή του πειράματος που ακολούθησε με την επωνυμία «ΣΟΚ στην Ελλάδα», είναι πλέον έτοιμες.
*Ο κ. Ιωάννης Πατινιώτης είναι Finance Director της Carras (Hellas) S.A.»