Είναι αυτές οι αμήχανες τελευταίες ώρες του 2021, οι πρώτες στιγμές του 2022 που ακόμα δεν το έχεις συνηθίσει, προς το παρόν δεν έχεις μάθει καν να το γράφεις. Είναι η ώρα που το παλιό φεύγει και το νέο έρχεται φουριόζο, θέλοντας να κεράσει γεγονότα τη ζωή σου.
Είναι αυτές οι στιγμές που αναλογίζεσαι τι συνέβη τη χρονιά που φεύγει, που έφυγε, είναι αυτή η ώρα που ό,τι έκανες τον χρόνο που πέρασε έχει ξαπλώσει αραδιασμένο μπροστά σου. Ακόμα κι αν δεν είσαι των απολογισμών και δεν βιάζεσαι να ανεβάσεις όλα τα περασμένα στο πατάρι, να τα ξεφορτωθείς, θες να τα δεις για τελευταία φορά, να τα «ζυγίσεις» με τη χρονική απόσταση που σου δίνει περιθώριο να το κάνεις.
Άλλη μια χρονιά πέρασε και αυτές τις στιγμές οι περισσότεροι άνθρωποι μετράνε τις προηγούμενες ημέρες (και νύχτες) που πέρασαν από τις ζωές τους, σαν καλοί λογιστές που κλείνουν (υπο)λογιστικά το μέχρι πρότινος τρέχον έτος. Σίγουρα δεν είναι εύκολο – ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις, να έχει και λίγο «ζόρι».
Πώς τα πήγες στη δουλειά, ποιοι σε αγάπησαν, ποιους δεν θες να ξαναδείς, ποιοι σε θέλουν στη ζωή τους, ίσως και να τρέμεις να κάνεις την εν λόγω «πρόσθεση» κι «αφαίρεση». Όπως και να το δεις, είναι λίγο πιεστικό να κάνεις απολογισμούς, μοιάζει σαν να θες να «καθαρίσεις» με τα παλιά της ζωής σου, να τα βάλεις σε ένα καλά κλειδωμένο σεντούκι και να τα ξεχάσεις. Όμως, δεν είναι πάντα τόσο εύκολο, αφού εδώ κρίνεται η αντίδρασή σου απέναντι στα γεγονότα.
Κάπου εκεί έρχεται και μια κωμωδία που έχει λιγότερο γέλιο και περισσότερη σκέψη από ό,τι έχεις δει μέχρι σήμερα. Ο σκηνοθέτης Άνταμ ΜακΚέι υπογράφει το Don’t Look Up -το οποίο στριμάρει ήδη στο Netflix– μια αιχμηρή πολιτικά ταινία, η οποία ασκεί σφοδρή κριτική στους συνωμοσιολόγους και τον τραμπισμό. Όλα αυτά υπό ένα all star cast το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς και Μέριλ Στριπ.
Δεν θέλω να κάνω σπόιλερ, αλλά μπορώ να πω πως είναι ίσως η καλύτερη ταινία της χρονιάς, αναφορικά με το απόσταγμα που σε κερνάει ένα κρύο βράδυ του Δεκεμβρίου. Εκείνη τη στιγμή, δηλαδή, που μέσα στην οθόνη ίσως βλέπεις τον εαυτό σου να πρωταγωνιστεί ή να είναι απλώς κομπάρσος σε ό,τι συμβαίνει γύρω σου, στη ζωή σου, στην καθημερινότητά σου. Τα πίξελ γίνονται καθρέπτης για να δεις αλήθειες που επειδή τις ζεις καθημερινά τις έχεις συνηθίσει – εντός ή εκτός εισαγωγικών, ανάλογα με τις προσωπικές άμυνες του καθενός. «Είναι αλήθεια πως στον καθρέπτη όλα είναι ανάποδα, αλλά χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαμε να δούμε τον εαυτό μας», είχε γράψει ο Πέρσης ποιητής Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί. Το βέβαιο είναι πως στην ταινία, το γράφω ξανά, θα δεις σε κάποιο καρέ τη φάτσα σου, τις φάτσες γνωστών σου, όλων αυτών που υπάρχουν γύρω μας, ζουν ανάμεσά μας, ψηφίζουν.
Όλες οι αντιδράσεις γίνονται υπό τον φόβο της ολικής καταστροφής της ανθρωπότητας, από έναν κομήτη που θα χτυπήσει τη Γη. Όπου σε αυτόν τον θανατικό ρόλο θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε απειλή για μαζικό αφανισμό του ανθρωπίνου είδους: από ακραία φαινόμενα λόγω κλιματικής αλλαγής, μέχρι -κακή ώρα- τον κορωνοϊό. Αλλά γύρω μας υπάρχει αποχαύνωση σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με την οποία πολλοί θα μπορούσαν να πουν -αυτό που τρόλαρε ο Πολωνός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Στανισλάβ Λεμ- και να το πιστεύουν, «μην περιμένετε πολλά πράγματα από το τέλος του κόσμου». Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει «έτσι κι αλλιώς, θα πεθάνουμε. Και τι να κάνουμε; Να κάτσουμε να πεθάνουμε;». Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε πρωτίστως να κοιτάξουμε τον εαυτό μας σε έναν καθρέπτη, να μας κρίνουμε για το πώς στεκόμαστε απέναντι σε μεγάλα γεγονότα – και αυτή είναι η δωρεάν συμβουλή για το 2022. Αυτή, μαζί με την παρότρυνση να παίρνουμε τον εαυτό μας πιο σοβαρά – μόνο εκεί που πρέπει…
Είναι γεγονός πως η αλλαγή του χρόνου προφανώς και δεν γεννά μόνο βαθυστόχαστες και ψιλομαύρες σκέψεις, αλλά και λάιτ ελαφρότητα, σαν Γάλλος καμπανίτης μέσα σε κρυστάλλινο ποτήρι, σε μια έθνικ τραπεζαρία. Η έλευση της νέας χρονιάς και ο αποχαιρετισμός της παλιάς παράγει και αβίαστο, φλεγματικό, αγγλικό χιούμορ, ακόμα κι αν το έχει κάνει σκίτσο ένας Αμερικανός σχεδιαστής κόμικ, ο Τσαρλς Σουλτς: «Μην ανησυχείς μήπως έρθει το τέλος του κόσμου σήμερα. Είναι ήδη αύριο στην Αυστραλία».
Καλή χρονιά, με υγεία. Κι ας συνεχίσουμε να κοιτάζουμε ψηλά, αφού κοιταχτούμε στον καθρέπτη. Στο κάτω κάτω, αν πάνε όλα στραβά με κάποιον αντίστοιχο κομήτη, υπάρχει πάντα ο Μπρους Γουίλις που θα κινηθεί γρήγορα για να σώσει τη Γη.