Δείτε τα μικρά προβλήματα πριν γίνουν μεγάλα

Είναι αλήθεια πως στα λεγόμενα μεγάλα θέματα όπως η εξωτερική πολιτική, η οικονομία, η απασχόληση, οι επενδύσεις, οι μισθοί, ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτος, η κυβέρνηση παίρνει καλό βαθμό από τους πολίτες, όπως φαίνεται στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, καθώς οι θετικές γνώμες είναι υπέρτερες των αρνητικών. Υπάρχουν όμως τα δεκάδες μικρά θέματα της καθημερινότητας που τείνουν να γίνουν μεγάλα και εν τέλει είναι αυτά που γέρνουν την πλάστιγγα αρνητικά και ρίχνουν τα ποσοστά δημοφιλίας της κυβέρνησης.
Κι όσο κι αν ακούμε πως η κυβέρνηση θα ρίξει τώρα το βάρος στα προβλήματα της καθημερινότητας, εν τούτοις ολοένα αυτά μεγαλώνουν και τέλος η αντιμετώπισή τους γίνεται δυσκολότερη.

Προβλήματα που αφορούν στις ζωές όλων και μας ταλανίζουν καθημερινά όπως το κυκλοφοριακό, η έλλειψη αστυνόμευσης και ασφάλειας, η γενικευμένη ανομία, οι συγκοινωνίες, οι πλημμελείς υπηρεσίες από τα νοσοκομεία με την ατέλειωτη αναμονή, η ασυδοσία στα τιμολόγια υπηρεσιών, όπως οι ασφαλιστικές, οι τράπεζες, οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, οι αεροπορικές εταιρείες και οι εναρμονισμένες πρακτικές πολλών κλάδων κ.λπ. είναι αυτά στα οποία κρίνεται η κυβέρνηση και μάλιστα πολύ αυστηρά από τους πολίτες. Και πώς αλλιώς όταν οι ώρες αναμονής στα εφημερεύοντα νοσοκομεία πολλές φορές φθάνουν ακόμα και στις 10 ώρες, η αναμονή για τα χειρουργεία ακόμα και με τη λειτουργία των απογευματινών, είναι ολόκληροι μήνες και η εικόνα των περισσότερων νοσοκομείων τριτοκοσμική;

Πώς να γίνουν κατανοητές οι ατέλειωτες χαμένες ώρες ζωής των μποτιλιαρισμένων πολιτών, η παντελής απουσία τροχονόμων στις κεντρικές αρτηρίες αλλά και η μη επιβολή προστίμων στα παράνομα παρκαρίσματα που παρεμποδίζουν την κυκλοφορία και ταλαιπωρούν όλους τους άλλους;

Πώς να γίνει κατανοητή αυτή η λεγόμενη μικροεγκληματικότητα με εκατοντάδες κλοπές και διαρρήξεις καθημερινά από τους ίδιους σχεδόν δράστες, οι οποίοι μία που συλλαμβάνονται και μία που αφήνονται ελεύθεροι να διαπράξουν ξανά τις εγκληματικές τους πράξεις;

Πώς να γίνει κατανοητό πως παρ’ όλες τις πρωτοβουλίες για γρηγορότερη απόδοση δικαιοσύνης και εκσυγχρονισμό του τρόπου λειτουργίας της, οι υποθέσεις σέρνονται για χρόνια μέχρι να τελεσιδικήσουν και η «χαρτούρα» με τις δικογραφίες θυμίζει δεκαετία του ΄60; Ο ψηφιακός μετασχηματισμός μάλλον δεν αφορά τη Δικαιοσύνη, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.

Και γιατί άραγε έπρεπε να διογκωθεί το κύμα οργής των πολιτών για τις υπερβολικές προμήθειες στις συναλλαγές των τραπεζών για να τρίξει τα δόντια στους τραπεζίτες, οι οποίοι τώρα αναγκάζονται να τις μειώσουν ή και να καταργήσουν κάποιες από αυτές;

Γιατί έπρεπε τα μέσα ενημέρωσης να αναδείξουν το τεράστιο πρόβλημα με τις εξωπραγματικές αυξήσεις στα ασφάλιστρα των συμβολαίων υγείας των ασφαλιστικών εταιρειών, για να αναγκασθούν οι αρμόδιοι υπουργοί να παρέμβουν; Κι άραγε γιατί οι ασφαλιστικές τώρα βρήκαν τα περιθώρια να μειώσουν στο μισό τις αυξήσεις που ήδη είχαν ανακοινώσει; Μήπως εφεξής θα δουλεύουν με ζημιά ή επειδή τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη, την επιστρέφουν κι όλα μέλι-γάλα και στο τέλος θα βγάλουν όσα τους λείπουν από τα άλλα συμβόλαια;

Μα αν δεν κάνω λάθος, μέσα στα καθήκοντα της κυβέρνησης είναι να παρακολουθεί σε καθημερινή βάση την αγορά και να παρεμβαίνει εκ των προτέρων όπου διαπιστώνεται αισχροκέρδεια εις βάρος των καταναλωτών και όχι εκ των υστέρων εξ ανάγκης.

Αυτά και πόσα άλλα, αποτελούν ένα ευρύ πεδίο δράσης για την κυβέρνηση αν θέλει να φανεί χρήσιμη και αποτελεσματική για τον πολίτη. Όπως ένας Δήμαρχος στο τέλος δεν κρίνεται με τις πλατείες και τις παιδικές χαρές που έκανε ή τις συναυλίες που διοργάνωσε, αλλά αν μάζευε τα σκουπίδια από τις γειτονιές, έτσι και η κεντρική κυβέρνηση, στα δυο χρόνια που της μένουν πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά, με επιμονή και σχέδιο με τα μικρά προβλήματα της καθημερινότητας. Εκείνα που κάνουν τον αγανακτισμένο πολίτη να αναρωτιέται: μα τα βλέπει αυτά τα χάλια κάποιος στην κυβέρνηση;

Διαφορετικά αυτά τα μικρά προβλήματα θα μεγαλώσουν και θα γίνουν τέρατα και ο λογαριασμός θα σταλεί στις κάλπες.