Του Δημήτρη Παφίλα, dpafilas@yahoo.com
Έσπασε το «γυαλί» στην διακυβέρνηση Σύριζα- ΑΝΕΛ ή καλύτερα στην συμφωνία της ομάδας Α. Τσίπρα με τον έτερο πολιτικό συνοδοιπόρο Π. Καμμένο.
Όπως διαφαίνεται με την περίπτωση του Κοτζιά μάλιστα τα στόματα ανοίγουν. Aδιάφορο είναι αν θα πρόκειται για τα 50 εκατ. του Σόρος ή άλλα εκατομμύρια. Θα είναι για τα λεφτά
Τώρα έσπασε πλέον η «ομερτά» της εξουσίας, είτε από λάθος, είτε από αλαζονεία.
Ο καθείς είναι μόνος του και οι αλήθειες λέγονται πλέον φωναχτά ακόμη και στα υπουργικά συμβούλια. Όσο κι αν ορισμένοι νεόκοποι Ρισελιέ ισχυρίζονται ότι, τα πρακτικά είναι απόρρητα!
Η συμφωνία αυτής της κλειστής ομάδας δεν ήταν φυσικά, όπως αποδείχθηκε, η καλυτέρευση της ζωής των πολιτών, αλλά η διαιώνιση στην εξουσία παντί τρόπω.
Παγκοσμίως, δε ένας τρόπος υπάρχει για να καταστεί η εξουσία ισχυρότερη. Με τις εξυπηρετήσεις σε συγκεκριμένα συμφέροντα τα οποία κερδίζουν πολλαπλώς και επιστρέφουν τα οφέλη. Επειδή δε κάποιοι από τους αναγνώστες με κατηγόρησαν ότι, αοριστολογώ, ας ανοίξουμε μια παρένθεση. Ποια νομοσχέδια δημιούργησαν κάποιους ομίλους να παραμένουν μονοπώλια ; Δεν υπάρχουν άραγε σε μια χώρα που δεν έχει οικονομικές ειδήσεις για να γεμίσει μια εφημερίδα ; Όποιοι θέλουν να καταλάβουν βλέπουν και δεν χρειάζονται κανένα υποβολέα για να τους εξηγήσει τις ωφελήθηκε.
Τελευταία, όμως, η «ομερτά» έσπασε από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών με αφορμή την αποπομπή του. Οι αναφορές για τον Σόρος είναι μια υπόθεση η οποία θα λειτουργήσει ως χιονοστιβάδα. Διότι το πολιτικό κόμμα που σήκωσε την ρομφαία της κάθαρσης ( Novartis, KΕΕΛΠΝΟ)- και ήθελε τους πολιτικούς του αντιπάλους στην φυλακή – θα αντιμετωπίσει κάτι το οποίο δεν ήθελε με κανένα τρόπο : την λογοδοσία για τα δικά του πεπραγμένα. Πρώτα, λοιπόν δεν ήθελαν καμία κριτική για τις αποφάσεις τους και έκλεισαν ακόμη και Μέσα ενημέρωσης. Τώρα επιδιώκουν να κρύψουν- μάταια- τα όσα θόλωνε η επικοινωνιακή τους προπαγάνδα.
Η τελευταία τελείωσε. Δεν αρκεί η υπόθεση Παπαντωνίου για να συνεχίσουν να ισχυρίζονται ότι «40 χρόνια οι άλλοι έκλεβαν». Εξάλλου, ο κόσμος αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι το ηθικό πλεονέκτημα δεν υπήρξε ποτέ.