Τον Αύγουστο του 2018 η τότε διακυβέρνηση ήταν έτοιμη να διοργανώσει ακόμη και εορτασμούς προκειμένου να πανηγυρίσει την «έξοδο» της Ελλάδας από τα Μνημόνια, όπως υποστήριζε. Η τραγωδία στο Μάτι απέτρεψε αυτή την προοπτική αλλά το σίγουρο είναι ότι κανείς σώφρων δεν πίστεψε αυτές τις βαρύγδουπες αναγγελίες όταν ρίχνει μια ματιά στο χρέος της Ελλάδας.
Η αρνητική έκθεση όμως του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία και τις τράπεζες προσγείωσε όλους όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν σε αυτή την «έξοδο».
Ο επικεφαλής του Ταμείου, κ. Πολ Τόμσεν, επαναλαμβάνει στην έκθεση όλα όσα προτείνει κατά καιρούς, όπως μείωση του αφορολόγητου, κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας και φυσικά δίνει ένα κτύπημα στις ελληνικές τράπεζες, λέγοντας ότι έχουν αδύναμους ισολογισμούς, κεφάλαια και κερδοφορία. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ κτυπά τις ελληνικές τράπεζες καθώς επί δυο χρόνια κραύγαζε με εκθέσεις δίνοντας λαβή σε επενδυτές να σορτάρουν τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών. Αυτή η διαρκής επίθεση του ΔΝΤ εναντίον των ελληνικών τραπεζών δημιουργεί υποψίες ακόμη και για συνεργασία με κερδοσκοπικά funds (Μην ξεχνάμε λ.χ τον Κορεάτη σύμβουλο που τριγύριζε σε ιδιωτικά γραφεία και η προηγούμενη κυβέρνηση του έδινε αδρές αμοιβές).
Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, δεν αρκεί να απαντά με τον Έλληνα εκπρόσωπο στο ΔΝΤ. Χρειάζονται πράξεις, όπως το σχέδιο Ηρακλής, για να απαντηθεί αυτή η περίεργη πολιτική του ΔΝΤ απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πριν ακόμα βγει η έκθεση του ΔΝΤ, το σχέδιο Ηρακλής θα έπρεπε ήδη να έχει εγκριθεί από τον Ευρωπαίο επόπτη. Τότε η ελληνική κυβέρνηση θα είχε ενεργήσει προληπτικά προασπιζόμενη την καρδιά της οικονομίας της. Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ταχύτητα η οποία θα εξασφαλίσει ότι οι μαύρες προβλέψεις του ΔΝΤ για την οικονομία δεν θα επιβεβαιωθούν.