Αν ζούσαμε σε άλλες χώρες, σε διαφορετικές περιστάσεις, πιθανότατα να γελούσαμε με την συμπεριφορά του πρώην έγκλειστου πρωθυπουργού. Όταν απευθύνει διάγγελμα παραμένει θρασύς και συνεχίζει το κήρυγμα του μίσους για να κρατήσει τους τελευταίους σκληροπυρηνικούς που πιστεύουν.
Το μίσος της ομιλίας του διαγγέλματος , είναι συνέχεια, όλων γράφουν κατά καιρούς και ανεβάζουν στα κοινωνικά δίκτυα, οι Πολλάκης, Καρανίκας, Παπαδημούλης. Μίσος εναντίον του συστήματος, της διαπλοκής των πολιτικών. Άσχετο, βεβαίως εάν το βράδυ η μισή πολιτική γραμματεία συναγελάζεται με τους ίδιους επιχειρηματίες, τραπεζίτες κα.
Οι ομιλίες είναι για το πόπολο. Το μίσος, όμως, εναντίον ανθρώπων, όπως ο Λουκάς Παπαδήμος ίσως είναι κι οι βαθύτερες τύψεις για όλα όσα σπουδαία “επιτύχει” τα τελευταία χρόνια. Δεν είχε σπουδάσει ο ίδιος, δεν απέκτησε ποτέ επάγγελμα, και δεν είχε την διεθνή αναγνώριση δίχως ανταλλάγματα.
Πέρα από τα προσωπικά κόμπλεξ του ίδιου ή του λογογράφου του, το μήνυμα είναι ένα: Διχασμός για να κερδίσουμε τον κόσμο μας κι όποιον τα πιστεύει ακόμη. Εμείς και οι άλλοι. Και το μίσος αυτό έχει καταστεί ιδεολογία αρκετών και έχει εξαπλωθεί σε πολλούς τομείς στην χώρα. Μίσος εναντίον των πλουσίων, των βιομηχάνων κλπ.
Ο θρασύς πολιτικός, ως άλλος Τζέκυλ και Χαϊντ έχει κι άλλη όψη. Όταν έρχεται, όμως, η ώρα να κατέβει στον δρόμο, στον απλό κόσμο, όπως στην Σύρο, τότε το παραπάνω θράσος εξαφανίζεται. Αμήχανος και φοβισμένος σφίγγει τα χέρια ευγενικών ανθρώπων που έτυχε στον διάβα τους, ότι χειρότερο έχει περάσει από την πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες. Οι χειραψίες ελεγχόμενες κι αν κανείς τολμήσει να πει μια κουβέντα, τότε θα έχει την τύχη της Συριανής η οποία είχε τον θράσος να ειρωνευτεί το “μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο της Αριστεράς”. Δεν νιώθει καμία ντροπή για αν σπρώξουν μια γριά, ιδιαίτερα, αν δεν είναι δική μας. Καμία ντροπή δεν ένιωσε ούτε όταν ανακάλυψε ( ; ) τους 40 νεκρούς της μοιραίας βραδιάς στο Μάτι. Όταν ανακάλυψε την ανικανότητα του δικού του κομματικού μηχανισμού στο κράτος. Αυτός λοιπόν που είναι θρασύς στα διαγγέλματα και φοβισμένος όταν βλέπει τον κόσμο είναι ο πρωθυπουργός της χώρας “όπου οι Έλληνες προχώρησαν στην αυτοκτονία τους”. ( Βλέπε Paulcraiginstitute.org ).H Eλλάδα τελείωσε, πέταξαν το κουφάρι της στα σκυλιά γράφει η έκθεση, η οποία είναι σοκαριστική, σκληρή. Δεν αξίζει τέτοια περιγραφή η χώρα, αλλά δεν είναι της στιγμής.