Οσες κατηγορίες κι αν εκτόξευσαν εναντίον της αείμνηστης Μάργκαρετ Θάτσερ, η τελευταία πέτυχε τον σκοπό της, όπως έλεγε. Να μετατρέψει την Βρετανία απο μια εξαρτημένη κοινωνία σε μια ανεξάρτητη. Απο ένα έθνος «δώσε μου», σ ένα έθνος «κάνε το ο ίδιος», σε μια Βρετανία «σήκω και πήγαινε» αντί «κάτσε και περίμενε».
Oλα αυτά τα πέτυχε, αφού οργάνωσε πρώτα το κράτος προκειμένου να δώσει ισότιμη πρόσβαση στους Βρετανούς να αναπτυχθούν επιχειρηματικά.
Τι θυμίζει στην Ελλάδα το «κάτσε και περίμενε»; Μα την πολιτική η οποία εφαρμόζεται σχεδόν σε κάθε τομέα με το επιχείρημα ότι, είναι για «το καλό του πολίτη».
Αντί για το συνεχές χαϊδεμα, η Βρετανική κοινωνία, ήλθε αντιμέτωπη με τις ευθύνες της και ύστερα από σκληρές αποφάσεις τέθηκαν οι βάσεις για την ανάπτυξη που ακολούθησε.
Βεβαίως, δεν έγιναν όλα δίκαια, αλλά τουλάχιστον δημιουργήθηκε και υφίσταται ένα επίπεδο.
Αντίθετα, στην Ελλάδα, για παράδειγμα, η ΛΑΡΚΟ, αν και μοναδική επιχείρηση νικελίου στο είδος της στην Ευρώπη, επιβάρυνε επι δεκαετίες τους προϋπλογισμούς δίχως αποτέλεσμα, εξαιτίας της διακομματικής αρπαγής.
Και η χώρα παραμένει ακόμα εξαρτημένη, φθάνοντας στο σήμερα είτε να την οδηγήσει την ΛΑΡΚΟ σε κλείσιμο ή σε μια πώληση για ένα ευρώ.
Εξαρτημένοι είμαστε και σε άλλα σοβαρά θέματα, όπως τα κόκκινα δάνεια. Με τα λάθη του Μνημονίου και το γεγονός ότι, δεν δημιουργήθηκαν εγκαίρως (τα πρώτα χρόνια 2010-2011) οι «κακές» τράπεζες, οδηγούμαστε σήμερα σε μια εφιαλτική λύση που θα επιβληθεί επι δικαίων και αδίκων.
Και εν μέσω αυτών των δύσκολων προβλημάτων, έχουμε και την εξάρτηση απο τους «ανίκητους ηττημένους». Ο Τσίπρας έστειλε λ.χ. τον Βαρουφάκη να προτείνει στην Ευρώπη την καλωδίωση των εφοριακών ή να χακάρει το Taxis για να δημιουργήσει το παράλληλο σύστημα πληρωμών.
Οι Ευρωπαίοι γελούν ή δεν θέλουν να μιλήσουν καν, όπως ο Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, ο οποίος απέφυγε να μιλήσει για τον Βαρυφάκη.