Η πρόσφατη εισβολή στην Συρία, η εισβολή στην Κύπρο το 1974, οι παράνομες ενέργειες στις εξορύξεις, η επέκταση στην νεκρή ζώνη στον οικισμό στα Στροβίλια στην Κύπρο μαρτυρούν ότι, η Τουρκία συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν την “Οθωμανική αυτοκρατορία” της περιοχής.
Με κάθε τρόπο επιδιώκει να θυμίσει τις βάρβαρες επιδιώξεις της. Και ο απώτερος στόχος της, στην περιοχή είναι ο ζωτικός χώρος της Κύπρου, και η ενέργεια σε Κύπρο- Αιγαίο. Αυτή η επεκτατικότητα της, δεν είναι τωρινή.
Τα ίδια είχε κάνει και το 2000 στον οικισμό στα Στροβίλια. Τώρα επανήλθε εκεί με οδόφραγμα σε μια περιοχή η οποία είναι νεκρή ζώνη. Τα ίδια έκανε, κατά καιρούς, στην Πράσινη Γραμμή.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν επικοινώνησε όσο θα έπρεπε αυτά τα προβλήματα. Μπορεί να έπεσε το τείχος του Βερολίνου, αλλά έμεινε η διχοτομημένη Λευκωσία και τα υπόλοιπα οδοφράγματα.
Τα οποία αποτελούν ευρωπαϊκά σύνορα. Δεχθήκαμε την απαγκίστρωση στα φυλάκια της Πράσινης Γραμμή, και κάποιοι Κύπριοι επιχειρηματίες έκαναν όνειρα ακόμα και για ξενοδοχεία σ αυτό το περίεργο σύνορο, όπου η ζωή έχει σταματήσει το βράδυ της εισβολής. Αργότερα, όταν οι διεθνείς παράγοντες προωθούσαν το σχέδιο Ανάν, αρκετοί Κύπριοι άρχισαν να πιστεύουν ότι, η οικονομική “εισβολή” είναι αρκετή να σταματήσει τις φασαρίες με την Τουρκία.
Αφού δεν έμεινε σύνορο για σύνορο που να μην παραβιάσει, η Τουρκία “εξαφανίζει” την Αποκλειστική Οικονομική ζώνη Κρήτης και Κύπρου. Από τα Στροβίλια, την Πράσινη Γραμμή, έως την συμφωνία της Λιβύης, η Τουρκία είχε την ίδια πολιτική.
Όταν η Κύπρος ελάμβανε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν πραγματοποίησε μια σύνοδο στην οδό Λήδρας. Ώστε να γνωρίζουν όλοι το έγκλημα της κατοχής και της εισβολής.
Ποτέ δεν είναι αργά, όμως, για να ξεκινήσουμε ακόμη και τώρα.
Δίχως πόλεμο.
Στα Στροβίλια, στην Πράσινη Γραμμή, στις βρετανικές βάσεις στην Δερύνεια και όπου αλλού υπάρχουν σύνορα. Όλα είναι και ευρωπαϊκή περιοχή.
Όπως είναι η Αμμόχωστος, που θέλει να “ζωντανέψει” το καθεστώς της Άγκυρας, αφού προηγουμένως την έκανε πόλη – φάντασμα.