Τη δεκαετία της κρίσης η πλειονότητα των Ελλήνων έχουν στερηθεί τα όνειρα τους. Παρόλο που τα όνειρα μπορεί να είναι διαφορετικά για τον καθένα , η ουσία είναι ότι, δύσκολα μπορούν να τα πραγματοποιήσουν, εκτός αν διακινούν μαύρο χρήμα. Γιατί οι Έλληνες πρέπει να ακούνε για την “Μαφία” των Φυλακών, τους κατηγορούμενους – έναν υποτιθέμενο “αρχηγό” της μαφίας ο οποίος βλέπει άσπρες μύγες – δικηγόρους και χίλιους δυο άλλους τριβόλους.
Yπενθυμίζουμε ότι, η ιστορία με τις φυλακές ξεκίνησε με τις καταγγελίες του κ. Αραβαντινού κι άλλων σωφρονιστικών φυλάκων και το Υπουργείο Δικαιοσύνης απείλησε με διώξεις τους σωφρονιστικούς φύλακες.
Το Υπουργείο λοιπόν για να σταματήσει την φασαρία – γιατί δεν πρέπει να ακούγεται ότι, έχουμε ένα άχρηστο κράτος μπουζουριάζει τρεις – τέσσερις δικηγόρους, ενω τα πρώτα στοιχεία από τις συνομιλίες δείχνουν πως οι κατηγορίες στηρίζονται σε όσα λένε κατάδικοι. Τα οποία, εκ των υστέρων, μπορεί να αποδειχθούν και σκευωρία για ορισμένους δικηγόρους.
Και είναι παράδοξο ότι, η υπόθεση έχει ως σημείο εκκίνησης έναν ο οποίος υπεξαίρεσε χρήματα από τους λογαριασμούς ρεύματος, έχοντας πολιτικό προστάτη.
Σε οποιαδήποτε Δυτική χώρα δεν υπάρχει τέτοια εμμονή με τις Μαφίες, ούτε καν στην Ιταλία, παρά μόνο στα Νοτιοαμερικανικά καθεστώτα. Λες και πρέπει να ξέρουμε για την “Μαφία των Φυλακών για να συνεχίσει να φορολογεί η κυβέρνηση υπέρ ενός σπάταλου κράτους που συντηρεί άλλες “διαφορετικές” μαφίες. Οι Έλληνες λοιπόν είναι αναγκασμένοι να ακούνε τα μύρια όσα από ένα εσμό που γιγαντώθηκε επειδή μια δράκα “αριστερών” και προοδευτικών παριστάνει ότι, κυβερνά αλλά επί της ουσίας εκβιάζει μέσω ενός πολυδαίδαλου συστήματος του πάντες.
Το δικαίωμα στο όνειρο, όμως, για τους Έλληνες είναι πολύτιμο. Πρέπει να νιώσει ότι, μπορεί να δραστηριοποιηθεί μέσα σε μια χώρα και μια αγορά όπου δεν θα έχουν μόνο οι ισχυροί την πρόσβαση στις πληροφορίες. Σε μια οικονομία όπου θα επιστρέψει η συνοχή και η σύμπνοια. Αυτό λ.χ που έχει χαθεί από την Αμερική. Το αμερικανικό όνειρο. Διότι στις ημέρες μας είναι δύσκολο να πιστέψουν με το χάσμα μεταξύ Πλουσίων- φτωχών. Επειδή δεν έχουμε ανάγκη από κακέκτυπα, οι Ελληνες χρειαζόμαστε το ελληνικό όνειρο. Και οι μισοί δεν θα βλέπουν καχύποπτα τους άλλους μισούς επειδή είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή πλούσιοι.
Επ’ ουδενί δεν θέλουμε τον διχασμό του Τσίπρα ” ή Εμείς ή οι άλλοι”. Μαζί με την σύμπνοια χρειάζεται να επιστρέψει και ο σεβασμός. Να πιστέψουν πως είναι εφικτό να δημιουργήσουν ξανά. Και δεν χρειάζεται ούτε σωτήρας ούτε ένας πολιτικός Μεσσίας. Μόνο τόλμη για να σπάσει η σημερινή υπερεξουσία ορισμένων μονοπωλιακών ομίλων.