Σε λίγες ώρες η επικείμενη αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας θα δίνει το πράσινο φως για να ξαναβγεί η Ελληνική Δημοκρατία στις αγορές.
Ουσιαστικά, όμως, δεν θα σημαίνει πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, αλλά ένα ένα ακόμα επιχείρημα για την σημερινή αποτυχημένη διακυβέρνηση, εν όψει των εκλογών. Σε καμία άλλη χώρα όπου εφαρμόστηκαν τα Μνημόνια, δεν γνωρίζουν οι αγορές τόσο καλά πότε εκδίδουμε ομόλογα και γιατί.
Στην Ελλάδα το γνωρίζουν οι πάντες. Αντίθετα, στις υπόλοιπες χώρες, σ’ όλες κοίταξαν πρώτα να φτιάξουν τα οικονομικά τους μεγέθη και ύστερα να στραφούν στις αγορές αιφνιδιαστικά και όχι επειδή διεξάγονται εκλογές. Είναι επίσης παράδοξο να υπάρχουν εσωτερικές οφειλές 105 δισ. ευρώ, οι καταθέσεις να είναι στάσιμες, να μην δίδονται χορηγήσεις σε επιχειρήσεις, και το κράτος να συνεχίζει την μετάθεση χρέους στις επόμενες γενιές.
Υπο αυτές τις συνθήκες, οι Έλληνες δεν μπορούν να ονειρευτούν, να αποταμιεύσουν, να δημιουργήσουν. Ιδιαίτερα, όταν η Επιτροπή Αναταγωνισμού, όπου προίσταται η πιστή συνεργάτης του Τσίπρα, ασχολείται επισταμένα με την αύξηση της τιμής στο σουβλάκι. Απο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις έχουμε ανάγκη και όχι απο σουβλατζίδικα ή τεράστιους μονοπωλιακούς ομίλους που εμποδίζουν την είσοδο νέων επιχειρηματιών.
Δεν αρκεί εξάλλου το ψευδές “τροπάριο” των 120 δόσεων, που μόνο στις λειτουργίες των Εκκλησιών δεν αναγνώστηκε. Για να ζωντανέψει, εκ νέου, το όνειρο της μεσαίας ελληνικής τάξης, χρειάζεται να πιστέψουν όλοι, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί ακόμη και οι Ρουβίκωνες με τα τρικάκια.
Η συνοχή δεν είναι δυνατή όταν καθημερινά καλλιεργείται ο διχασμός . Ιδιαίτερα απο την σημερινή κυβέρνηση που αλλάζει μέχρι και το όνομα της σε “προοδευτική συμμαχία” για να μην συντριβεί. Σε πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπως στις ΗΠΑ έχουν χάσει την συνοχή τους και διευρύνεται συνεχώς το χάσμα πλουσίων- φτωχών εξαιτίας του καθημερινού διχασμού. Πόσοι άραγε πιστεύουν πλέον στο αμερικανικό όνειρο;
Στην Ελλάδα της δεκάχρονης κρίσης σιγά-σιγά οι ταμπέλες δεξιός, αριστερός ξεφτίζουν και οι περισσότεροι σκέπτονται πιο ορθολογικά για την οικονομία. Η μεσαία τάξη, δεν έχει ανάγκη απο ψεύτικα συνθήματα για την ελιτ και τους πολλούς, αλλά πραγματική απαλλαγή απο τα βάρη της για να σταθεί στα πόδια της ξανά.
Kαλή Ανάσταση