Άντε να το ξαναπάρουμε από την αρχή γιατί θα τρελαθούμε.

Μας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πως είναι η δύναμη που θα επιφέρει κάθαρση. Που θα χτυπήσει τη διαπλοκή. Που «είτε θα τους τελειώσει, είτε θα τον …τελειώσουν».

Ακόμα κι όταν ψήφιζε τα Μνημόνια, ένα μεγάλο μέρος του λαού στάθηκε δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα όχι μόνο γιατί τον χρέωσε θετικά με μια έστω μορφή αντίστασης (αν κι ακατέργαστης κι εν τέλει επιζήμιας για τον τόπο) αλλά κι επειδή τον θεώρησε νέο, άφθαρτο και ικανό να χτυπήσει τη διαφθορά. Ορεξάτο και χωρίς …ίχνη χρήματος στα χέρια.

Πόσο όμως αληθινή είναι η εικόνα αυτή του «μαχητή της διαφάνειας» και του ανθρώπου που παλεύει κατά των συμφερόντων; Το πρωθυπουργού – δικαστή που όλους τους κακούς θα τους βάλει στη φυλακή και θα μας σώσει από τους «κλέφτες» μια και δεν μας απάλλαξε από τους …ψεύτες;

Αν θυμάμαι καλά τόσο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, όσο και οι Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και Θωμάς Λιακουνάκος φυλακή μπήκαν επί προηγουμένων κυβερνήσεων και συγκεκριμένα επί κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Που αλήθεια βρίσκονται όλοι αυτοί; Άπαντες αποφυλακίστηκαν στα χρόνια της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως. Μάλιστα στην περίπτωση Λαυρεντιάδη όταν όλοι μιλούσαν για αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, ο επιχειρηματίες θόρυβα έβγαινε έξω ενώ πληθαίνουν εσχάτως οι φωνές που αναφέρονται σε επαφές που έχει με στελέχη κομμάτων. Όλοι τους κυκλοφορούν ελεύθεροι, κάποιοι εξ αυτών όπως ο Άκης προκαλούν μάλιστα ενώ ο κ. Λιακουνάκος μπορεί και να βρίσκεται σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί.

Αν η μνήμη μου δεν με απατά, τη Χρυσή Αυγή την τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί η δικαιοσύνη επί των ημερών και πάλι του Αντώνη Σαμαρά. Τι κάνει τώρα η Δικαιοσύνη – την οποία με μεγάλη χαρά βλέπουμε στο πρόσωπο της κυρίας Θάνου να θωπεύει ο πρωθυπουργός; Χρονοτριβεί επί δυόμιση χρόνια, μη θέλοντας προφανώς να πάρει μια δυσάρεστη για την αριστερή κυβέρνηση απόφαση.

Να πάμε παρακάτω; Προσωπικά ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής είχε καταδικάσει – καταστρατηγώντας κάθε έννοια Δικαιοσύνης και τήρησης των θεσμικά προβλεπόμενων – τον Σταύρο Παπασταύρου. Αυτόν που είδαμε προ ημερών μερικοί από τους σφοδρότερους επικριτές του να ζητάνε συγγνώμη για όσα είπαν κι έγραψαν.

Να θυμίσω τις καταγγελίες κατά της πρώην γενικής γραμματέως Δημοσίων Εσόδων κας. Κατερίνας Σαββαϊδου που απαλλάχθηκε από τις εις βάρος της κατηγορίες με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών; Αθώος επίσης βρέθηκε από το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο και ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Αθανάσιος Ράντος τον οποίο διαπόμπευσε αγρίως η ΑΥΓΗ κατόπιν προφανώς εντολών …άνωθεν για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.

Θέλετε κι άλλο;

Οι περίφημες αποκαλύψεις του προφυλακισμένου Μαρτίνη για το Ερρίκος Ντυνάν ή η υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ προκαλούν γέλιο για να μην πω χασμουρητό καθώς ουδέν τρανταχτό στοιχείο παρουσιάστηκε κι ας διαφήμιζε δεξιά κι αριστερά ο Παύλος Πολάκης πως «θα συνταραχθεί το Πανελλήνιο» από την υπόθεση.

Να πάμε πιο κάτω; Η υπόθεση των λαθραίων τσιγάρων που τα έκλωθαν οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές επί 7 μήνες και που αφορούσαν προϊόντα της εταιρείας ΣΕΚΑΠ έρχεται να θυμίσει το πόσο κούφιες ήταν οι υποσχέσεις περί πάταξης της λαθρεμπορίας κι εύρεσης για αυτού του τρόπου επιπλέον εσόδων. Η υπόθεση του NOOR 1 είναι χαρακτηριστική της αυθαιρεσίας και του τρόπου αντίληψης της εξουσίας από τον Πάνο Καμμένο. Τα «ξεχασμένα» εκατομμύρια στα πόθεν έσχες υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ ή τα δημόσια έργα του εκλεκτού της Χρήστου Καλογρίτσα ο οποίος με τα βοσκοτόπια επιδίωξε να εξαγοράσει τηλεοπτική άδεια, αποτελούν δείγματα πως το έργο «ο πρωθυπουργός Δικαστής» δεν πείθει πλέον.