Τι γνωρίζαμε εμείς οι κάτοικοι των λαϊκών περιοχών μέχρι τώρα;
Τι ήταν αυτό που μέσα στη γενικευμένη μεταπολιτευτική θολούρα, η αριστερά επέβαλλε στον Πειραιά, στο Κερατσίνι, στη Δραπετσώνα, στα Καμίνια, στον Εύοσμο, στη λησμονημένη Πτολεμαϊδα των εργοστασίων και της ρύπανσης ή στην απομονωμένη Θεσπρωτία και στις εργατικές πολυκατοικίες του Βόλου, της Καβάλας ή του Λαυρίου; Με ποιες παραστάσεις μεγαλώσαμε γενιές και γενιές Ελλήνων στις προλεταριακές, όπως αναφέρονται από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, περιοχές;
Πως η έγνοια για τις λαϊκές συνοικίες, το «νοιάξιμο» που λένε και οι ηλικιωμένες γυναίκες στις γειτονιές της Νίκαιας, η πραγματική αγωνία για τον «λαό» ανήκει δικαιωματικά στην αριστερά.
Πως αυτός ήταν ο πολιτικός χώρος που είχε την αποκλειστικότητα έκφρασης των προβλημάτων των φτωχών στρωμάτων και πως με «αγώνα» ο ήλιος θα γυρίσει και η γη θα γίνει «κόκκινη». Αυτή ήταν η αφήγηση (ή το αφήγημα για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη συριζαϊκή αργκό) των δήθεν προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες όμως ημέρα με την ημέρα, νομοσχέδιο το νομοσχέδιο παρουσιάζονται ολοένα πιο συντηρητικές.
Να όμως που η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Να που η Β’ Πειραιά και όλο το πειραϊκό παραλιακό τόξο στη μεγαλύτερη καταστροφή που γνώρισε ως περιφέρεια τα τελευταία χρόνια, ως σύμμαχο και παραστάτη δεν έχει την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά». Όταν η Σαλαμίνα μαύριζε από το μαζούτ, ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής αντί να γίνει οικολόγος και να περιορίσει τη ζημιά, έγινε …γυρολόγος στο Λονδίνο και κατόπιν στα κανάλια λέγοντας βλακείες κι αποδεικνύοντας πως δεν είχε σχέδιο. Ο κρατικός μηχανισμός διέδιδε ψεύδη περί μικρής ρύπανσης ενώ ο πρωθυπουργός κάτι ψέλλισε περί fake news για να βυθιστεί και πάλι στη νιρβάνα του στο εδώ και δύο χρόνια αποκλεισμένο από τον λαό Μεγάρο Μαξίμου.
Τι είπατε; Αν ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε τη Σαλαμίνα, το Κερατσίνι, το Πέραμα ή τη Δραπετσώνα την οποία και χιλιοτραγούδησαν αριστεροί βάρδοι τύπου Μπιθικώτση; Α πα πα. Που χρόνος για τέτοια πράγματα.
Ο πρωθυπουργός που θεωρεί μονοπώλιο του αυτές τις περιοχές και την έκφραση των λαϊκών στρωμάτων, ο αρχηγός του κόμματος που χλευάζει όποιον τολμήσει να μιλήσει εξ ονόματος του «απλού κοσμάκη» όπως συνηθίζει να τον αναφέρει, παρέμεινε απαθής. Ίσως να σκέφτηκε πως «στη Δραπετσώνα πια δεν έχουνε ζωή» και να άφησε την πετρελαιοκηλίδα να μεγαλώσει κι επιδόθηκε σε αυτό που μονάχα ξέρει: στην φθηνή επικοινωνία και στη μηδενική παρέμβαση.
Τί κι αν οι ζωές των απλών ανθρώπων του μόχθου θάφτηκαν κάτω από το πετρέλαιο; Τί κι αν ολόκληρες περιουσίες καταστράφηκαν; Τί κι αν μια ήδη υποβαθμισμένη περιοχή υποβαθμίστηκε κι άλλο; Ο πρωθυπουργός ήταν τραγικά απών, στα όρια της προκλητικής αδιαφορίας. Παρουσιάστηκε μακριά από τον κόσμο και το πρόβλημα του και είναι εξαφανισμένος εδώ και 20 ημέρες είτε γιατί δεν τον νοιάζει, είτε γιατί φοβήθηκε να έλθει αντιμέτωπος με αυτό που ο ίδιος και ο ανύπαρκτος μηχανισμός κρίσεων του δημιούργησαν.
Αντίθετα, εκείνος που κατηγορείται ως «ελίτ», ως «υπερβολικά αστός» κι ως «αδιάφορος», ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτός ο οποίος «δεν συνομιλεί με το λαό» ήταν εκεί. Βρέθηκε λίγες ώρες μετά το ναυάγιο για να ρωτήσει. Να μάθει. Να κινητοποιήσει. Να δει τι μπορεί να κάνει για να διευκολύνει τον πολίτη που έψαχνε ηγεσία, όμως ηγέτη δεν έβλεπε.
Γιατί ο πραγματικός ηγέτης δεν είναι εκείνος που απλά φωνάζει ότι είναι.
Είναι εκείνος που στο τέλος κάνει και τη «δουλειά».
Όμως ο Κυριάκος – ο «Κούλης» όπως κάποιοι υποτιμητικά τον αποκαλούν για να τον πλήξουν ηθικά – δεν ξέχασε τον λαϊκό κόσμο. Δεν πήγε στη Β’ Πειραιά μια μόνο φορά απλά για τις κάμερες. Όλες τις ημέρες της κρίσης με τη στάση του πίεζε αναδεικνύοντας τα ελλείμματα των μηχανισμών. Και μερικές ημέρες μετά, το Σάββατο που πέρασε, ξαπανήγε στο σημείο του οικολογικού εγκλήματος για να κάνει αυτοψία. Για να «αναστήσει» το θέμα που τείνει να ξεχαστεί, το οποίο όμως κληρονομείται στα παιδιά μας και επιβαρύνει εκ νέου την περιοχή
Σαν να μην έφθανε αυτό, ένας πολιτικός που μπορεί στα λόγια ίσως να μην είναι και τόσο καλός όμως φαίνεται να παράγει έργο, για τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα θα πάει ξανά στη Β’ Πειραιά. Θα ξεκινήσει την Κυριακή πορεία προς το συνέδριο του κόμματος του από τη Νίκαια στέλνοντας μήνυμα πως πρόταγμα του ιδίου είναι οι ρημαγμένες από την κρίση περιοχές. Πως η Β’ Πειραιά, η Β’ Θεσσαλονίκης, οι φτωχοί νομοί και περιφέρειες της Ελλάδος είναι που βρίσκονται στην αιχμή της Νέας – Νέας Δημοκρατίας.
Το είπε εξάλλου και στη ΔΕΘ, όμως λίγοι το κατάλαβαν: «η ΝΔ είναι η μεγάλη λαϊκή παράταξη». Ποιος άλλος λοιπόν αρχηγός κόμματος έχει επισκεφθεί τόσες φορές την ξεχασμένη από Θεό κι ανθρώπους Β’ Πειραιά; Ποιος είναι ο αρχηγός εκείνος που πήρε τόσες πρωτοβουλίες;
Πάντως όχι ο Αλέξης Τσίπρας.