Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί τί ακριβώς συντελέστηκε στις 26 Μαϊου. Δεν παρουσιάζουν ίχνος αυτοκριτικής. Εξακολουθούν να λειτουργούν λες και όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιό τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ με το debate.
Κανένας δεν είπε πως η ανταλλαγή απόψεων δεν είναι καλή. Όλοι συμφωνούν πως οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να καταθέτουν τις προτάσεις τους στο λαό. Αυτό εξάλλου γίνεται εδώ κι δύο και πλέον μήνες. Όλοι μιλούν. Κανείς δεν κρύβεται. Όλα είναι στο φως.
Όμως η εμμονή με το debate αποδεικνύει πως ο Αλέξης Τσίπρας τίποτα δεν έμαθε. Πως εξακολουθεί να θεωρεί εαυτόν ως “άχαστο” και πως αρνούμενος την ίδια τη ζωή, την πραγματικότητα, πιστεύει ότι “έχει του χεριού του” τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Κι όμως.
Σε όλα ηττημένος είναι ο για λίγες ακόμη ημέρες πρωθυπουργός. Όλα τα έχει εκτιμήσει και υπολογίσει λάθος.
Προσωπικά ηττήθηκε υποτιμώντας τον αντίπαλο του και προτιμώντας να μην τοποθετήσει εθνικές κι ευρωεκλογές μαζί. Δική του ήταν η εκτίμηση πως η διαφορά θα είναι διαχειρίσιμη.
Αυτός επέλεξε όλα τα αυτοδιοικητικά πρόσωπα κι ας του έλεγαν άπαντες πως η Νοτοπούλου παραείναι άγουρη ή πως ο Ηλιόπουλος “δεν τραβά”.
Εκείνος πίστευε πως το Μακεδονικό θα ξεχαστεί και πως δεν θα του κοστίσει. Μόνος του επέμενε πως η ΝΔ από αυτό το θέμα θα διασπαστεί. Δικά του λάθη ήταν οι εκτιμήσεις πως η οικονομία αποτελεί το μεγάλου του “ατού”. Κακό υπολογισμό έκρυβε η περίφημη 13η σύνταξη που εκνεύρισε (μιας και αποδείχθηκε επιδόμα) τους συνταξιούχους.
Λάθη, λάθη, λάθη.
Και τώρα, ο “άχαστος” Αλέξης Τσίπρας κρύβεται πίσω από το debate. Μη έχοντας κάτι άλλο να πει, ποντάροντας μονάχα στις ενυπώσεις και την επικοινωνία, δίχως κεντρικό πρόταγμα και σύνθημα, ηττημένος, εξακολουθεί εγωιστικά να υποτιμά έναν αντίπαλο που τον έχει κερδίσει κατά Κράτος. Έναν αντίπαλο όμως που διέπεται από μια διαφορετική φιλοσοφία και στάση ζωής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πανηγυρίζει. Δεν ποντάρει στον ρεβανσισμό. Δεν φωνάζει “είμαι ο καλύτερος”. Κατανοεί τις δυσκολίες. Πατάει στη γη. Είναι μετρημένος και λογικός.
Και αυτοί ακριβώς οι παραπάνω λόγοι είναι που του δίνουν προβάδισμα.
Είναι ακριβώς εκείνο που έλεγε ο μεγάλος Κινέζος θεωρητικός του πολέμου Σουν Τζου: “Προσποιήσου ότι είσαι κατώτερος και ενθάρρυνε την αλαζονεία του εχθρού”.