Προσπαθώ να φανταστώ τι θα είχε συμβεί εάν αντί για τον Κουφοντίνα, είχε πάρει άδεια 48ωρη για να βγει από τις φυλακές, κάποιος δολοφόνος που δεν είχε σχέσεις με την Αριστερά. Ή κάποιος που είχε σκοτώσει εν ψυχρώ ή εν θερμώ έναν δηλωμένο αριστερό. Προσπαθώ να το φανταστώ:
Πρώτα από όλα, εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, κυρίως όμως η στρατευμένη πλευρά του διαδικτύου, θα είχαν φροντίσει να υπενθυμίσουν το ειδεχθές του έγκλημα, μη τυχόν και οι πολίτες είχαν ξεχάσει κάποια λεπτομέρειά του. Η κοινή γνώμη θα ήταν πλήρως φορτισμένη αρνητικά για το ότι το “τέρας” θα έβγαινε, έστω και συμβολικά, όπως αρέσκεται να λέει η αριστερά, από τα κάγκελα της φυλακής. Ενώ με τον κύριο Κουφοντίνα, τα πράγματα είναι αλλιώς….
Έξω από τη φυλακή, θα είχε στηθεί τρελό πάρτι των “αγανακτισμένων” πολιτών για την “αδιανόητη” απόφαση. Πανό, πλακάτ, φωνές, συνθήματα, Ρουβίκωνες, αλληλέγγυοι, πρώην αγανακτισμένοι και κάθε καρυδιάς καρύδι θα ήταν εκεί, να κάνουν τη ζωή του τέρατος εκτός φυλακής, κόλαση. Κάποιος θα πέταγε ένα αυγό, κάποιος ένα γιαούρτι ή μια ντομάτα προς το “τέρας”, εννοείται σε απευθείας μετάδοση από τηλεοράσεις και διαδίκτυο. Συναυλία διαμαρτυρίας θα είχε στηθεί καταμεσίς του δρόμου (είναι τόση η αγανάκτηση, που ποιος νοιάζεται για την κυκλοφορία των οχημάτων, τώρα;). Όλη η Ελλάδα πρέπει να δει τη διαπόμπευση του τέρατος. Ενώ με τον κύριο Κουφοντίνα, τα πράγματα είναι αλλιώς….
Οι πάντα πρόθυμοι υπερασπιστές των “επαναστατών” της πεντάρας, θα είχαν κτίσει ένα ολόκληρο οπλοστάσιο επιχειρημάτων: Τι άλλαξε και δίνετε άδεια στο τέρας; Να δοθεί στη δημοσιότητα το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου που αποφάσισε την παροχή αδείας. Γιατί τόσα χρόνια δεν δινόταν τέτοιες άδειες στους βαρυποινίτες; Και δωσ’ του ο “θεσμικός μας πολιτικός”, και ξαναδώστου “η πάγια πρακτική” όλα στην υπηρεσία της καταγγελίας της άδειας που πήρε το τέρας. Ενώ με τον κύριο Κουφοντίνα, τα πράγματα είναι αλλιώς….
Ποιο, είναι, λοιπόν, αυτό το περίφημο “συμβούλιο” που πήρε αυτή την απόφαση; Όλα τα ονόματα θα ήταν στη διάθεση κάθε πολίτη, φόρα παρτίδα σε κάθε οθόνη. Ονόματα, φωτογραφίες, να μην μπορεί να ξεφύγει με τίποτα ο ξεφτιλισμένος. Αλλά όχι μόνον τα ονόματα κι οι φωτογραφίες. Και ολόκληρη η διαδρομή καθενός από τα μέλη του Συμβουλίου. Μήπως είχε τίποτα επαφές παλαιότερα με αστούς πολιτικούς; Μήπως πηγαίνοντας στο σπίτι του καμία φορά πέρασε έξω από τα γραφεία αστικού κόμματος; Μήπως η γιαγιά του ανιψιού της πεθεράς του είναι πολιτικοποιημένη; Όλα στο φως! Να μην μπορεί να κυκλοφορήσει ο άνθρωπος που ψήφισε θετικά στην 48ωρη άδεια του τέρατος. Ενώ με τον κύριο Κουφοντίνα, τα πράγματα είναι αλλιώς….
Όποιος “θρασύς” υποτονθόριζε ότι πρόκειται απλώς για μια 48ωρη άδεια, θα στιγματιζόταν ως συνήγορος του τέρατος. Και ομοϊδεάτης. Και συνοδοιπόρος. Και τέρας κι αυτός, εξ αντανακλάσεως. Διότι, παρακαλώ, “τι συνειρμούς ξυπνά” η αποφυλάκιση του τέρατος; Τι μήνυμα στέλνει στους πολίτες; Ότι οι δολοφόνοι κάποια στιγμή περνούν -έστω και με την πρόφαση της άδειας- τις πόρτες των φυλακών προς τα έξω. Μια άδεια τώρα, μια μετά, όλο και στέλνουν το μήνυμα ότι “να, όπου νάναι, επίκειται η αποφυλάκιση”. Είναι δυνατόν η κοινωνία να παίρνει τέτοια μηνύματα, για αποφυλακίσεις τεράτων; Όχι βέβαια! Ενώ με τον κύριο Κουφοντίνα, τα πράγματα είναι αλλιώς….
Αν τύχαινε, δε, όχι να συνομιλήσει, όχι να αγκαλιαστεί, αλλά απλώς να κάνει μια χειραψία το τέρας με το γιο ενός πολιτικού που απλώς δεν ανήκε στην αριστερά, τότε θα γινόταν το σύστριγγλο. Ο πολιτικός αυτός θα καλείτο δημόσια να αποκηρύξει το παιδί του, τις μεθόδους του, την ιδεολογία του, τη χειραψία με το τέρας. Ακόμα κι αν όλα αυτά τα έκανε, ένα τσουνάμι κατηγοριών θα είχε ξεσηκωθεί εναντίον ολόκληρου του κόμματος που φιλοξενεί έναν τέτοιο πολιτικό, του οποίου το παιδί πήγε να συναντήσει το τέρας- δολοφόνο. Κι όλα αυτά θα είχαν συμβεί ακόμα κι αν το παιδί αυτού του μη αριστερού πολιτικού ΔΕΝ είχε καταδικαστεί για ζητήματα κοινού ποινικού δικαίου. Ενώ με τον κύριο Κουφοντίνα, και τον κύριο Βούτση, τα πράγματα είναι αλλιώς….
Να λοιπόν γιατί -σωστά- η ελληνική δικαιοσύνη δεν έδινε την έγκρισή της στις αλλεπάλληλες αιτήσεις αδείας που έκαναν οι έγκλειστοι βαρυποινίτες. Εφαρμόζοντας το δόγμα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή “όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια” μια φράση που είχε διαποτίσει την ελληνική κοινωνία, άρα και εκείνους που αποφάσιζαν για τις άδειες, η ελληνική δικαιοσύνη αρνήθηκε όλες τις αιτήσεις αδείας στον αρχιπραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο, αλλά και σε όλους τους άλλους καταδικασμένους για την χούντα των απριλιανών, που πήγε την Ελλάδα πολύ πίσω και κατέλυσε τη δημοκρατία. Ακόμα και για αμιγώς συγγενικούς λόγους η δικαιοσύνη αρνήθηκε άδεια εξόδου στον αρχιπραξικοπηματία Οδυσσέα Αγγελή, παρά το ότι αυτός απλώς ζήτησε να παραστεί στην κηδεία του παιδιού του.
Αλλά, πώς να το κάνουμε βρε παιδί μου, με τον κύριο Κουφοντίνα, τα πράγματα είναι αλλιώς….