Υπάρχει ένα αξίωμα στην πολιτική που λέει πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι , όταν έρχεται η ώρα της κάλπης, τελικά αποφασίζουν με την τσέπη τους και κάποιοι λιγότεροι με το συναίσθημα και την ιδεολογία τους. Και πάνω σε αυτό το αξίωμα ποντάρουν και πλειοδοτούν τα κόμματα. Οι απερχόμενες κυβερνήσεις με αυτά που έδωσαν και τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως τάζοντας λαγούς με πετραχήλια . Το πρόβλημα αρχίζει βέβαια, αν πείσουν τους περισσότερους με τις υποσχέσεις τους και όταν στη συνέχεια διαπιστώνουν τη σκληρή πραγματικότητα και το ανέφικτο της υλοποίησης των υποσχέσεων.
Όμως, υπάρχει και μια κοινή διαπίστωση στην ελληνική πολιτική ιστορία πως οι δεύτερες τετραετίες των κυβερνήσεων, είναι χειρότερες από τις πρώτες. Παρατηρείται μια κόπωση στην παραγωγή έργου, έχουν «καεί» κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη και δεν υπάρχει «πάγκος» άξιων στελεχών. Το κυριότερο όμως πως δεν υπάρχουν δικαιολογίες του τύπου, παραλάβαμε καμένη γη από τους προηγούμενους!
Στην παρούσα φάση έχουμε την κυβέρνηση της Ν.Δ. που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας σχεδόν 6 χρόνια και πλέον κρίνεται -και δικαίως- με πολύ αυστηρά κριτήρια καθώς δεν υπάρχουν άλλοθι για τις αβελτηρίες, τις παραλείψεις και τα λάθη.
Την εβδομάδα που πέρασε είχαμε το γνωστό θέμα με την προσπάθεια κάποιου ξενοδόχου να κτίσει σε μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους, στο Σαρακήνικο της Μήλου, μετά από οικοδομική άδεια που του έδωσε νομοτύπως(;) η τοπική πολεοδομία. Μετά την παρέμβαση του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ, σταμάτησαν τα έργα εκσκαφών και μόλις τώρα, ο κρατικός μηχανισμός ανακάλυψε πως το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας με τέτοια χαρακτηριστικά φυσικού κάλους που πρέπει να μείνουν αναλλοίωτα.
Ο αρμόδιος υπουργός που κίνησε τις διαδικασίες για να σταματήσει την εκτρωματική επένδυση, όταν ρωτήθηκε είπε πως αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει εάν υπήρχε το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο για τη συγκεκριμένη περιοχή και πως στο επόμενο διάστημα θα ανατεθεί το σχετικό έργο. Ο απαιτούμενος χρόνος ολοκλήρωσης του, είναι πάνω από 2 χρόνια που θα συμπέσει, αν όλα πάνε καλά, με τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης.
Και το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι το εξής: Και επί 6 χρόνια τι κάνατε; Κι αν δεν υπήρχε αυτός ο επιχειρηματίας που βρήκε τα παραθυράκια των νόμων αλλά και οι όμοιοι του, πότε είχατε σκοπό να λύσετε αυτά τα τεράστια προβλήματα ανά την επικράτεια;
Ή μήπως είναι σοβαρή κατάσταση με τον κ. Cocomat που έκτισε παράνομα δύο επιπλέον ορόφους στο ξενοδοχείο του, στην περιοχή της Ακρόπολης και τώρα μέσα από δαιδαλώδεις δικαστικές διαμάχες, στην πράξη, οι όροφοι αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να γκρεμιστούν!
Όπως ποτέ δεν είδαμε κι ούτε θα δούμε να γκρεμίζονται τα χιλιάδες αυθαίρετα που υπάρχουν πάνω στο κύμα σε όλη τη χώρα. Λες και υπάρχει μια δυσανεξία στις κυβερνήσεις για τις μπουλντόζες και την εφαρμογή των υφιστάμενων νόμων.
Πριν μόλις δυο μήνες και πάλι ο τύπος ανέδειξε τις τεράστιες αυξήσεις(15% ετησίως) στα ασφάλιστρα ζωής που επιβάλλουν τα τελευταία χρόνια οι ασφαλιστικές εταιρείες στους ασφαλισμένους τους. Θορυβημένη η κυβέρνηση έσπευσε να τρίξει τα δόντια στις ασφαλιστικές οι οποίες άρον άρον περιόρισαν τις αυξήσεις στο μισό. Κι αν δεν αντιδρούσε ο τύπος;
Το ίδιο και με τις υπέρογκες τραπεζικές προμήθειες αλλά και τα απρόσμενα υπερκέρδη των ενεργειακών επιχειρήσεων.
Οι δικαιολογίες πως υπάρχει ένα σάπιο κράτος εδώ και δεκαετίες που δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, όταν είσαι 6 χρόνια στην κυβέρνηση, δεν πείθουν. Πολλώ δε μάλλον όταν η λαϊκή εντολή στις κάλπες του ’23 ήταν «Κυριάκο άλλαξε τα όλα».
Κι αυτά τα απλά που μας πληγώνουν όλους και δεν είναι καν μεταρρυθμίσεις αλλά απλή εφαρμογή των νόμων, δημιουργούν τη λεγόμενη φθορά της κυβέρνησης. Κι αν δεν γίνει αυτό αντιληπτό και δεν διορθωθεί η πορεία έστω και τώρα, τότε μοιραία θα καταγραφεί στην ιστορία άλλη μια κακή δεύτερη τετραετία.