Επιτέλους να τελειώνουμε με αυτή την παραλυτική ακινησία που έχει επιβάλλει, η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να μονοπωλήσει την ευαισθησία για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Επί σχεδόν δυο μήνες άπαντες ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το θέμα και στην πράξη, καθυστερούν τις διαδικασίες να μάθουμε επιτέλους μέσω της δικαστικής διερεύνησης την αλήθεια και να δούμε την απόδοση ευθυνών.

Η αντιπολίτευση κάνει τη δουλειά της μετερχόμενη όλων των μεθόδων θεμιτών και αθέμιτων για να ρίξει τον Μητσοτάκη. Οι πολίτες στο τέλος θα κρίνουν τους πάντες. Θα κρίνουν όμως και την κυβέρνηση και για ένα επιπρόσθετο λόγο κι αυτός είναι ότι ενώ τα δεκάδες προβλήματα της κοινωνίας είναι ενεργά και πιεστικά, αυτή κατέβασε τα μολύβια και έχει χάσει την βηματισμό της, την ώρα που έχουμε τόση ανάγκη από δράσεις και αποφάσεις για να φτιάξουμε την αμυντική μας γραμμή όχι έναντι της αντιπολίτευσης αλλά έναντι των καταιγιστικών διεθνών εξελίξεων που μοιραία μας επηρεάζουν και θα έχουν επιπτώσεις στις ζωές μας.

Να τελειώνουμε λοιπόν και με αυτό τον δύστοκο ανασχηματισμό (αν και δεν είναι από τα ισχυρά ατού του πρωθυπουργού) και να δούμε ξανά την κυβέρνηση, να κάνει αυτό για το οποίο ψηφίστηκε και πήρε ξανά ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Να κυβερνήσει και να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της σε όλα τα μέτωπα της κοινωνικής ζωής.

Να κάνει τη δουλειά της και να αφήσει τους αντιπάλους της να μετρούν μικροκομματικά κέρδη και ζημιές από τις επιλογές τους. Τον άκρατο λαϊκισμό, την εχθροπάθεια, την τοξικότητα και τον μηδενισμό.

Ο λογαριασμός για τον καθένα έρχεται στο τέλος, στην κάλπη. Μέχρι τότε όμως υπάρχει ευρύ πεδίο παραγωγής έργου μετρήσιμου και απτού για το σύνολο της κοινωνίας. Και γι’ αυτούς που βγαίνουν στους δρόμους και ζητούν την παραίτηση του Μητσοτάκη εδώ και τώρα, αλλά και για τους πολύ περισσότερους άλλους που αγωνίζονται καθημερινά για να βελτιώσουν τις προοπτικές γι’ αυτούς και τις οικογένειες τους.

Η κοινωνία στην πλειονότητα της έχει αντιληφθεί πως οι οιωνοί στο διεθνές στερέωμα με την αλλοπρόσαλλη πολιτική Τραμπ, είναι δυσμενείς. Ο εμπορικός πόλεμος με τους δασμούς στην Ευρώπη, η καθημερινή απαξίωση από τον Τραμπ και το περιβάλλον του του ρόλου και της οντότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναθεώρηση της αμυντικής συμμαχίας ΗΠΑ-Ευρώπης, που επιβάλλει στην Ευρώπη να ασχοληθεί μόνη με την άμυνα της, τα κολοσσιαία ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα που αποφασίζονται αυτή την περίοδο και οι επιπτώσεις τους στους φορολογούμενους πολίτες της ΕΕ, είναι μια νέα σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να υποστούμε. Τα κεκτημένα δεκαετιών και η κοινωνική πολιτική που επικρατεί στην Ευρώπη, τίθενται πλέον εν αμφιβόλω.

Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να είναι απούσα γιατί έχει τα δικά της εσωτερικά προβλήματα. Και η ιστορία δεν θα δώσει ελαφρυντικά στον Μητσοτάκη γιατί είχε ένα εσωτερικό πόλεμο με τη Ζωή, το Φάμελλο και τον Ανδρουλάκη, για το μπάζωμα των Τεμπών, την συγκάλυψη και το ξυλόλιο.

Αυτά θα τα κρίνει η δικαιοσύνη, την οποία πρέπει να αποδεχθούμε όλοι πως δεν πρέπει να την εμπιστευόμαστε α λα καρτ και αν μας βολεύουν ή όχι οι κρίσεις και αποφάσεις της.

Επανεκκίνηση λοιπόν για να δοθούν λύσεις στους προβληματικούς τομείς της Δημόσιας υγείας, της ασφάλειας, των οικονομικών, της παιδείας, της καθημερινότητας, των συγκοινωνιών, του κυκλοφοριακού, των δημοσίων έργων, των επενδύσεων, της απασχόλησης, των μισθών, του εκσυγχρονισμού του βαθέως κράτους στο δημόσιο, στην εξάλειψη της γραφειοκρατίας, στην αναβάθμιση του τρόπου λειτουργίας της Δικαιοσύνης και τόσων άλλων στρεβλών παθογενειών που μας ταλαιπωρούν καθημερινά.

Χρόνος υπάρχει. Οι φωνασκούντες τη δουλειά τους και η κυβέρνηση τη δική της. Κι αν δεν μπορεί άλλο, τότε ας ρίξει πετσέτα κι ας πάμε σε εκλογές και γαία πυρί μειχθήτω.