Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί στην ιστορία της Ανθρωπότητος χαρακτηρίζονται λίγο-πολύ από την ίδια ιστορική πορεία που διέγραψαν κατά τη διάρκεια της ύπαρξής τους: Γέννηση, άνοδος, ακμή, παρακμή, κατάρρευση.
Για παράδειγμα, ο αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός γεννήθηκε την εποχή του Ομήρου, ανήλθε με την εμφάνιση των προσωκρατικών φιλοσόφων με σπουδαιότερο τον Ηράκλειτο, ήκμασε κατά τον Χρυσούν Αιώνα του Περικλέους και του Θουκυδίδη, απέκτησε μεγάλη στρατιωτική ισχύ και πολλές αποικίες, γέννησε τον Σωκράτη, και μετά εισήλθε στην φάση της παρακμής και της κατάρρευσης.
Το ίδιο περίπου συνέβη και με τον Ρωμαϊκό πολιτισμό, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου ήταν η στρατιωτική ισχύς και η κατάκτηση όλου του μέχρι τότε γνωστού κόσμου.
Τη Ρώμη διαδέχθηκε το Βυζάντιο, το οποίο αφού ήκμασε στρατιωτικά, κατέρρευσε και αυτό υπό το βάρος της διαφθοράς, της αυτοκρατορικής αιμομιξίας και του περίφημου Βυζαντινισμού!
Και τελικά φθάνουμε στον σύγχρονο μεγάλο πολιτισμό, στον οποίον ζούμε και εμείς σήμερα, τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Αυτός ξεκινάει κατά τη γνώμη μου με την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, και με τρία τεράστια πνεύματα τα οποία άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην Ιστορία του Κόσμου. Τον Βρετανό Ισαάκ Νεύτωνα, και τους δύο Γάλλους φιλοσόφους, Βολτέρο και Ντεκάρτ (Καρτέσιο). Η γερμανική σχολή σκέψης και επιστήμης ακολούθησε αργότερα, με τεράστια συμβολή, αλλά είναι ενδιαφέρον ότι όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες συμμετείχαν στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτιστικού οικοδομήματος.
Η σημαντικότερη μορφή όμως στην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού αλλά και στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος γενικότερα, υπήρξε ο σύγχρονός μας Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος άλλαξε διά παντός και με επαναστατικό τρόπο τόσο την επιστημονική όσο και τη φιλοσοφική επίγνωση της Ανθρωπότητος!
Επειδή το παρόν δεν φιλοδοξεί να προσποιηθεί το φιλοσοφικό εγχειρίδιο, σταματώ εδώ.
Νομίζω όμως ότι αφού ζήσαμε την ακμή του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, σήμερα έχουμε εισέλθει στη φάση της παρακμής του. Και το μεγάλο ερώτημα είναι: Πότε επίκειται η νομοτελειακή κατάρρευση του ευρωπαϊκού πολιτιστικού οικοδομήματος; Και ποια θα είναι η θρυαλλίδα που θα την προκαλέσει;
Το κακό ξεκίνησε κατά τη γνώμη μου με τις απίθανες υπερβολές και την ιδιοτελή τυμβωρυχία που ακολούθησε και γιγαντώθηκε μετά την έκρηξη του κινήματος του περίφημου «me too». Το me too ξεκίνησε σαν μία δίκαιη κραυγή αγωνίας γυναικών που έπεσαν θύματα καταπίεσης και εκμετάλλευσης, και εξελίχθηκε πολλές φορές σε ένα ιδιοτελές και ύπουλο σχέδιο προσωπικής προβολής και ιδιωτικής ανέλιξης και πλουτισμού. Έτσι τον θεσμό και την κρίση της Δικαιοσύνης, αντικατέστησε η διά βοής του όχλου και των πάντα πρόθυμων media, επιβολή καταδίκης και διασυρμού των υποτιθέμενων « ενόχων», τους οποίους η μάζα με αγχώδη προθυμία σπεύδει να ρίξει στην αρένα με τα θηρία για να τους κατασπαράξουν.
Όλα αυτά συνετέλεσαν στην εμφάνιση ενός αντικινήματος, αυτού της λεγόμενης «πολιτικής ορθότητος», ως δειλής απάντησης και άμυνας στις υπερβολές το me too, το οποίον me too στο μεταξύ, είχε γίνει ο κανόνας παρά η εξαίρεση. Έτσι σήμερα τα προπύργια της πολιτικής ορθότητας επιδιώκουν να καταργήσουν ό,τι θεωρούν διάκριση μεταξύ των φύλων, ακόμη και τα ονομαστικά άρθρα, το αρσενικό «ο» και το θηλυκό «η» και να τα αντικαταστήσουν με κάτι ουδέτερο, μη δηλωτικό φύλου όπως το @. Και γιατί όχι λέω εγώ, αφού ουσιαστικά καταργήσαμε τη φυσιολογική διάκριση του ανδρικού από το γυναικείο φύλο, εφόσον νομοθετήσαμε την υποκατάσταση του πατέρα και της μητέρας από δύο πατεράδες ή δύο μανάδες στον ομόφυλο γάμο.
Και έρχομαι εν τάχει σε ένα δεύτερο δείγμα της ευρωπαϊκής παρακμής, που και αυτό έχει λάβει διαστάσεις επικίνδυνης επιδημίας και αφορά την περίφημη «συμπεριληπτικότητα». Συγχωρέστε με αν δεν γνωρίζω όλες τις προεκτάσεις της συμπεριληπτικότητας, ιδίως αυτές που της δίνουν οι εμμονικοί «προοδευτικοί».
Ένα μεγάλο θέμα της σημερινής Ευρώπης είναι η συμπεριληπτικότητα, δια της οποίας νοείται η ενσωμάτωση χιλιάδων λαθρομεταναστών που κατακλύζουν τη γηραιά Ήπειρο, και που θα βαίνουν εκθετικά αυξανόμενοι και είναι κυρίως Μουσουλμάνοι. Είναι το θέμα όμως τόσο απλό όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται, ή είναι αφελώς ρομαντικό και άκρως επικίνδυνο;
Είναι σύνηθες φαινόμενο να διαπράττονται μεμονωμένα εγκλήματα αλλά ακόμη και μαζικές δολοφονίες Ευρωπαίων πολιτών από φανατικούς και έξαλλους ισλαμιστές οι οποίοι εκδηλώνουν τις πολιτισμικές τους διαφορές με αυτόν τον βάρβαρο και κτηνώδη τρόπο. Για ρωτήστε και τους φίλους μας τους Γάλους που τα έζησαν στο πετσί τους.
Και τι θα συμβεί αν αργότερα υπάρξουν μαζικές επιδρομές υπό μορφήν ανεξέλεγκτης εισβολής από στίφη απελπισμένων φυγάδων προς την Ευρώπη είτε λόγω των τοπικών πολέμων, είτε λόγω της κλιματικής αλλαγής; Τι απαντά η περίφημη συμπεριληπτικότης τότε;
Όλα αυτά καταδεικνύουν με βεβαιότητα ότι η Ευρώπη έχει εισέλθει σε περίοδο πολιτισμικής παρακμής και σήψης. Τώρα, αν αυτά οδηγήσουν και στην κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, φυσικά δεν το γνωρίζω. Ο εκφυλισμός όμως άρχισε η δε κατάρρευση, η οποία είναι ούτως ή άλλως νομοτελειακό φαινόμενο, είναι θέμα χρόνου!
Το μέγα ερώτημα είναι πότε αυτή θα συμβεί και πόσο απόλυτη θα είναι. Έχει η Ευρώπη τις δυνάμεις να την επιβραδύνει ή να την αναστρέψει; Κανείς δεν το γνωρίζει αλλά, φυσικά, όλοι το ελπίζουμε.