Είναι αναμφίβολα ένα από τα εθνικά μας σπορ η καταγγελλιομανία. Από τον τελευταίο πολίτη έως τους πολιτικούς ηγέτες, επιδιδόμαστε με περισσή ευκολία στο να σηκώνουμε το δάκτυλο και να καταγγέλλουμε τους πάντες και τα πάντα. Δεν έχει σημασία τι καταφέρνουμε στο τέλος, πάντως το «χρέος» μας απέναντι στην ελαστική συνείδησή μας, το επιτελούμε στο ακέραιο. Καταγγέλλουμε τον γείτονα, τον ανταγωνιστή μας, τον συγγενή μας, τον υπάλληλο επειδή θεωρήσαμε πως μας στραβοκοίταξε, τα συμφέροντα γενικώς και αορίστως, το σύστημα που μας καταπιέζει, τους νόμους επειδή θεωρούμε δεν αγγίζουν τους άλλους, τους δικαστές γιατί δεν μας αρέσουν οι αποφάσεις τους, τους πυροσβέστες γιατί δεν κάθονται έξω από την περιουσία μας, τους αστυνομικούς που ποτέ δεν είναι εκεί όταν τους χρειαζόμαστε, τους γιατρούς γιατί δεν ασχολούνται αποκλειστικά με το πρόβλημά μας, τους δασκάλους γιατί δεν βάζουν καλό βαθμό στο παιδί μας και πάει λέγοντας.
Για οτιδήποτε κακό και στραβό γίνεται ποτέ μα ποτέ δεν φταίμε εμείς αλλά οι άλλοι, οι οποίοι άλλοι, κάνουν το ίδιο ακριβώς για εμάς! Όπως ποτέ δεν προβληματιζόμαστε για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς, παρά μόνο τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι.
Φυσικά το παράδειγμα το δίνουν οι ίδιοι οι πολιτικοί μας οι οποίοι άλλωστε είναι και ο καθρέφτης της κοινωνίας μας.
Πάρτε παράδειγμα τον χώρο της υγείας με αφορμή τις προσπάθειες του αρμόδιου υπουργού, να στελεχώσει με γιατρούς νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε νησιά, αφού οι επανειλημμένοι διαγωνισμοί για πρόσληψη γιατρών με ειδικότητες που λείπουν, καταλήγουν άγονοι χωρίς ενδιαφερόμενους αφού προτιμούν να δουλεύουν ιδιωτικώς σ’ αυτά τα νησιά και να συνταγογραφούν για λογαριασμό του ΕΟΠΠΥ! Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης βγαίνουν και καταγγέλλουν τον υπουργό πως πάει να βάλει ιδιώτες από το παράθυρο στο ΕΣΥ! Και το ερώτημα είναι το εξής: ok, να μη δουλέψουν ιδιώτες γιατροί για λογαριασμό των τοπικών δομών υγείας. Εσείς τι ακριβώς προτείνετε; Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ώστε ο κάτοικος ενός νησιού ή ένας επισκέπτης να βρει έναν παθολόγο για παράδειγμα και να μην πληρώσει αφού είναι ασφαλισμένος; Τσιμουδιά επ’ αυτού. Κι αν δεν ήταν το συγκεκριμένο κόμμα στην κυβέρνηση αλλά εσείς, τι ακριβώς θα κάνατε για να προσφέρετε τη δωρεάν ποιοτική υγεία για όλους, όπως επαγγέλλεστε στα προγράμματά σας; Καταγγέλλετε τις ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία. Το βλέπει προφανώς και η κυβέρνηση και προχωρά σε διαγωνισμούς προσλήψεων μέσω του ΑΣΕΠ όπως προβλέπει ο νόμος. Οι διαδικασίες όμως δεν μπορεί να είναι σήμερα ο διαγωνισμός, αύριο πιάνουν δουλειά. Αυτό γίνεται μόνο με τις απευθείας προσλήψεις και την παράκαμψη των απαραίτητων κριτηρίων για τις συγκεκριμένες θέσεις. Αυτό θα κάνατε; Αν είναι έτσι, να μας το πείτε, αφού κάτι τέτοιο θα είναι μια άλλη συζήτηση.
Ένα άλλο παράδειγμα, η πολύπαθη Τράπεζα Αττικής. Μετά από πολύχρονες προσπάθειες και αφού το ελληνικό Δημόσιο αναγκάσθηκε να πληρώσει σχεδόν 800 εκατ. για να μη χρεοκοπήσει και χάσουν οι πελάτες της τις καταθέσεις τους, βρέθηκε ιδιώτης που φέρεται να επενδύει γύρω στα 300 εκατ. για να αποκτήσει το 51% του μετοχικού κεφαλαίου και να αναλάβει εφεξής να τη λειτουργήσει αναλαμβάνοντας αυτός τα ρίσκα. «Σκάνδαλο», φωνάζει ο Κασσελάκης και οι συν αυτώ. Αντιπαρέρχομαι τις ευθύνες (που δεν έχουν παραγραφεί πολιτικά) για την κατάντια της συγκεκριμένης Τράπεζας από το κόμμα τους, όταν ήταν στην κυβέρνηση που την είδαν περίπου ως λάφυρο της νίκης τους! Όπως αντιπαρέρχονται κα οι ίδιοι το γεγονός πως για τη διάσωση των άλλων 4 συστημικών τραπεζών πληρώσαμε και πληρώνουμε μέχρι σήμερα, εμείς οι φορολογούμενοι 50 δισ. προκειμένου να μην κλείσουν και χάσουμε τις καταθέσεις μας όλοι οι Έλληνες. Αν κοιτάμε τη μικρή εικόνα, άδικο. Αν όμως δούμε τη μεγάλη, τότε μάλλον ήταν επιβεβλημένο και μονόδρομος.
Για την Αττικής, λοιπόν, ο καταγγέλλων Κασσελάκης τι ακριβώς προτείνει; Να γίνει bail in ή να κρατικοποιηθεί με δικά μας λεφτά που, σημειωτέον, δεν μας περισσεύουν;
Φυσικά δεν πρόκειται να μάθουμε την πρόταση ούτε του Κασσελάκη ούτε όλων εκείνων που καταγγέλλουν κι ανάμεσά τους κάποιοι με ιδιοτελή κίνητρα που δεν είναι άλλα από το… να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα! Άλλο δημοφιλές σπορ με το οποίο καταγίνονται κυρίως οι μεγαλοεπιχειρηματίες αυτού του τόπου διαχρονικά!