Βιαιοπραγία, μπούλινγκ, επιθέσεις σεξουαλικού χαρακτήρα, ναρκωτικά, κατοχή όπλων, κλοπές, σύσταση συμμοριών -εντός και εκτός εισαγωγικών- και ας το σταματήσω εδώ. Δεν χρειάζεται καν να δεις τα επίσημα στοιχεία με τα καθημερινά περιστατικά βίας από ανήλικους για να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει αλματώδης αύξηση στη νεανική παραβατικότητα. Τα παιδιά στην Ελλάδα έχουν ένταση και τη διοχετεύουν, καθημερινά, με βίαιες συμπεριφορές. Προφανώς και όλο αυτό δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά προτού ενδιαφερθούμε για το τι γίνεται π.χ. στο Οχάιο, ας δούμε το τι συμβαίνει στις γειτονιές μας και μέσα στα σχολεία.
Το ζήτημα προφανώς και απασχολεί την κυβέρνηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφερόμενος στον Νέο Σχολικό Κανονισμό Λειτουργίας και στις πρωτοβουλίες κατά της ενδοσχολικής βίας, δήλωσε: «Είμαι φανατικός υπέρμαχος της πολιτικής η οποία υιοθετήθηκε από το υπουργείο, μιας σχετικής, λελογισμένης αυστηροποίησης του πλαισίου των ποινών. Και νομίζω ότι αν μιλήσετε και στην πλειοψηφία των γονέων και των καθηγητών, θα σας πουν ότι αυτό ήταν κάτι το οποίο χρειάζεται σήμερα το ελληνικό σχολείο». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλιστα, στάθηκε ιδιαίτερα στα περιστατικά καταστροφών εντός των σχολικών μονάδων, επισημαίνοντας πως πλέον τυχόν ζημιές που γίνονται ηθελημένα, θα πληρώνονται από τους γονείς των δραστών: «Έχω μεγαλώσει τρία παιδιά και νομίζω ότι όλοι οι γονείς γνωρίζουμε ότι αυτό το οποίο πρέπει, πρώτα και πάνω απ’ όλα, να κάνουμε με τα παιδιά μας είναι να τους δίνουμε αγάπη αλλά και να τους επιβάλουμε όρια. Τι σημαίνουν τα όρια; Να βάλεις ένα πλαίσιο κανόνων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, το οποίο κάθε παιδί πρέπει να σέβεται. Ακριβώς αυτό επιχειρούμε να κάνουμε και για τις περιπτώσεις της παραβατικής συμπεριφοράς στο σχολείο. Δεν μπορείς να μπαίνεις και να τα κάνεις γης μαδιάμ, να σπας τα πάντα και να έχεις την απαίτηση ότι δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα και ότι αυτό είναι μια αποδεκτή συμπεριφορά».
Αντίστοιχα, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με το ίδιο μείζον θέμα, σημείωσε: «Η βία μεταξύ ανηλίκων υπήρχε πάντα. Εμείς στις μικρές κοινωνίες είχαμε ένα σημείο διαχωριστικό, ένα σημείο μίσους. Από το ποδόσφαιρο μέχρι την καταγωγή μας. Τώρα έχει δύο ξεχωριστά χαρακτηριστικά: Οργανώνονται σε συμμορίες τα παιδιά και η βία είναι πολύ έντονη», είπε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επισημαίνοντας ότι σε λίγες ημέρες, ένα νέο πενταψήφιο νούμερο θα τεθεί σε λειτουργία με ειδικά εκπαιδευμένους τηλεφωνητές στην Υποδιεύθυνση Ανηλίκων Αττικής που θα δέχονται μηνύματα όλο το 24ωρο, για αυτόματη παρέμβαση. Εκτός από το νέο πενταψήφιο νούμερο ο κ. Χρυσοχοΐδης, παρέθεσε και τα εξής μέτρα: Σε κάθε πλατεία υπάρχει «soft» αστυνομική παρουσία, προληπτικά, κυρίως άοπλες γυναίκες αστυνομικοί αλλά και άντρες με πολιτικά. Θα καταγράφονται τα ανήλικα παιδιά που συστηματικά παραβατούν με μικρές ληστείες και κλοπές. Ανά πάσα στιγμή θα αντιμετωπίζεται είτε έκκληση γονέα είτε παιδιού, είτε μαρτυρία με τον νέο πενταψήφιο αριθμό.
Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με τα παραπάνω, αλλά όλα αυτά τα μέτρα θα μπορέσουν να δώσουν λύση στο υπαρκτό πρόβλημα; Αυτό μένει να το δούμε, αν και πολλοί ειδικοί ήδη λένε πως η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί με αποβολές, πλατφόρμες και σχετικές ποινές – «θα συνετιστούν τα παιδιά με τις απουσίες;». Η ΟΛΜΕ έτσι αλλιώς θεωρεί αυτά τα κυβερνητικά μέτρα ως ολίγιστα, χαρακτηρίζοντάς τα συγκεκριμένα ως «πυροτεχνήματα». Η πραγματικότητα είναι, πάντως πως, έτσι κι αλλιώς, σύμφωνα πάντα με την ΟΛΜΕ, υπάρχει ένας σχολικός ψυχολόγος ανά πέντε σχολεία, στις περισσότερες των περιπτώσεων δε, είναι και συμβασιούχος, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Για το θέμα μίλησα με αρκετούς ειδικούς στο πλαίσιο του ρεπορτάζ και όλοι τους συναινούν σε αυτό: «πρέπει να ενσκήψουμε μέσα στον πυρήνα της οικογένειας στην Ελλάδα για να έρθουν οι λύσεις οι οποίες αναζητούνται. Πρέπει να ενεργοποιηθούν οι ψυχολόγοι, οι κοινωνικοί λειτουργοί, να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες για να τονωθεί η ψυχική υγεία του πληθυσμού. Εάν δεν θέλουμε να είμαστε το επόμενο θύμα από βαριά, παραβατική συμπεριφορά ανηλίκου, εάν δεν θέλουμε να απολογηθούμε για τις έκνομες πράξεις του παιδιού μας, εάν δεν θέλουμε άλλα σχετικά ρεπορτάζ από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης», όπως μου επισήμαναν.
Η αλήθεια είναι πως αν γλιτώσει το παιδί -όπως ερμήνευσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος- υπάρχει ελπίδα για το μέλλον της Ελλάδας. Πλέον, όμως, πάρα πολλοί, οι οποίοι ποτέ τους δεν υπήρξαν απαισιόδοξοι, σε όλο αυτό βάζουν ένα τεράστιο ερωτηματικό. «Υπάρχει ελπίδα ενάντια στη βία που θεριεύει (και) από τα νέα παιδιά;». Την απάντηση οφείλουν να τη δώσουν πρώτοι οι γονείς, διδάσκοντας ήθος, ενσυναίσθηση, μπολιάζοντας τα τέκνα τους με αρχές. Ας θυμηθούμε αυτό που είχε πει ο Βρετανός ηθοποιός Πήτερ Ουστίνωφ: «Οι γονείς είναι το κόκαλο πάνω στο οποίο τα παιδιά ακονίζουν τα δόντια τους». Και το κακό είναι πως, αρκετές φορές, δεν γίνονται κοφτερά για να αρπάξουν τη ζωή από τον λαιμό, αλλά για να τα χώσουν σε ανθρώπινες σάρκες, ίσως υπηρετώντας απλώς ένα challenge που μπορεί να έχει γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.