Οι οθόνες μας ξεχειλίζουν από το βίντεο που θέριεψε την οργή μέσα μας, τα pixel μεταφέρουν καρέ καρέ το πώς έπνιξαν έναν άνθρωπος στο κεντρικό λιμάνι της χώρας. Άντεξα να το δω μόνο δυο φορές – στη δεύτερη θέαση το στομάχι μου έγινε κόμπος, τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από την αδικία και τον ανείπωτο θυμό. Την πρώτη φορά έμεινα άλαλος, με την κλασική απορία: «τι άνθρωποι υπάρχουν γύρω μας;».

Είναι γεγονός πως, σύμφωνα με την Εγκληματολογία, για να διαπράξει κάποιος ένα έγκλημα δεν χρειάζεται να είναι ιατρικώς αποδεδειγμένα μια διαταραγμένη προσωπικότητα, ένας πασίγνωστος serial killer. Ταυτόχρονα, οι πιθανοί δολοφόνοι δεν είναι ερημίτες, δεν έχουν πάρει τα βουνά, είναι κομμάτια της κοινωνίας μας. Και τότε, μόλις πληροφορηθείς το αποτρόπαιο που έκαναν, αντιλαμβάνεσαι, για άλλη μια φορά, ποιοι ζουν δίπλα μας, γύρω μας, με πράξεις που απέχουν από τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Στην περίπτωση του 36χρονου που βρήκε αυτόν τον τραγικό θάνατο, η Δικαιοσύνη θα αποφανθεί για τις ποινές των υπευθύνων της τραγωδίας, η Έδρα θα αποφασίσει για το πόσο πρέπει να τιμωρηθεί αυτή η αποκτήνωση. Το βέβαιο είναι πως ίσως να μη μαθαίναμε ποτέ τι έγινε στον Πειραιά, εάν δεν υπήρχε κάποιος που τράβηξε αυτό το βίντεο. Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα στιγμιότυπα της ντροπής, ίσως η όλη υπόθεση να είχε πάρει άλλη τροπή.

Φανταστείτε να συνέβαινε όλο αυτό σε κάποιο νησί της άγονης γραμμής, που τέτοια εποχή δεν σφύζει από τουρίστες. Από τη στιγμή που έγιναν όλα αυτά τα απάνθρωπα στον Πειραιά και το πλοίο αναχώρησε σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι σε κάποια άλλη προβλήτα, στο τελευταίο δρομολόγιο μιας άλλης βάρδιας, δεν θα μαθαίναμε ότι ένας νέος άνθρωπος έχασε τη ζωή του επειδή έπεσε από το πλοίο, ότι ζαλίστηκε, ότι αποφάσισε να πηδήξει στην ανοικτή μπουκαπόρτα ενώ το πλοίο έφευγε κ.λπ.; Άλλωστε, στην αρχή αυτής της υπόθεσης, αυτό άφησαν κάποιοι να διαρρεύσει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Ας ευχηθούμε, λοιπόν, αυτό το βίντεο να αποτελέσει τον αδιασάλευτο καταπέλτη που θα αποδώσει δικαιοσύνη για αυτόν τον άνθρωπο που δολοφονήθηκε με αυτόν τον τρόπο, όπως καταγράφηκε στην κάμερα.

Από την άλλη, όλο αυτό με το «προτιμώ να τραβάω βίντεο και να μην αντιδράσω» -και δεν αναφέρομαι μόνο στο τελευταίο τραγικό γεγονός- πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης κάποιος προτιμούσε να τραβά βίντεο ανθρώπους που παρασύρονταν κυριολεκτικά από τα νερά στον Ευαγγελισμό, στην Αθήνα, από το να τείνει χείρα βοηθείας σε αυτούς που την είχαν ανάγκη, αφού κινδύνευε η ζωή τους, κινδύνευαν να πνιγούν. Αλλά ίσως να είναι και αυτό άλλο ένα δείγμα το οποίο εντάσσεται στην παραπάνω απορία «τι άνθρωποι υπάρχουν γύρω μας;».

Όλα αυτά σε μια κοινωνία όπου, κάποιες φορές, ντροπιάζεται η ντροπή…