Φέτος είναι η χρονιά που η Ευρωζώνη θα πρέπει να αποφασίσει για τους νέους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας. Οι χώρες-μέλη του Νότου και αυτές του Βορρά θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια κοινή συνισταμένη για τους δημοσιονομικούς κανόνες που θα ισχύσουν από το 2023.
Τυπικά η διαδικασία ξεκινά άμεσα με τη διαβούλευση της Επιτροπής με κάθε χώρα μέλος ώστε να καταγράψει τις θέσεις του καθενός. Αφού εντοπιστούν οι κυρίαρχες τάσεις, η Επιτροπή θα κατεβάσει τη δική της πρόταση που θεωρητικά θα πρέπει να είναι ένας συγκερασμός των απόψεων κάθε χώρας. Πάνω στην πρόταση της Επιτροπής θα ξεκινήσει η διαπραγμάτευση, ώστε να καταλήξουμε στην τελική πρόταση που θα υιοθετηθεί.
Δεδομένων των κρίσιμων αποφάσεων που πρόκειται να ληφθούν από την Ευρωζώνη και μέχρι τα μέσα του χρόνου που η Επιτροπή θα ανοίξει τα χαρτιά της, θα εξελιχθούν πολυσχιδείς διαπραγματεύσεις. Θα υπάρξει σειρά επίσημων και ανεπίσημων επαφών προκειμένου να διαμορφωθούν οι βασικές απόψεις που θα δώσουν την κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθούν οι αποφάσεις.
Η Ευρωζώνη θα αποφασίσει ένα πλήρες πλαίσιο δημοσιονομικών κανόνων αλλά για τα ζητήματα που άπτονται της λειτουργικότητας τους συμφώνου, επαναδιατυπώσεις χάριν μεγαλύτερης σαφήνειας, τα τεχνικά και άλλα ανάλογα θέματα δεν θα είναι δύσκολο να βρεθεί κοινός τόπος. Το κεντρικό και φλέγον ζήτημα που θα κληθεί να αποφασίσει η Ευρωζώνη είναι οι κανόνες που θα ισχύσουν για το χρέος.
Μέχρι στιγμής στο τραπέζι υπάρχουν δύο βασικές προτάσεις. Η μια, που χρεώνεται στον Νότο, είναι να επιβληθεί ένα ξεχωριστό όριο χρέους για κάθε κράτος μέλος το οποίο θα συναρτάται με τις ιδιαιτερότητες της οικονομίας του. Η άλλη πρόταση που απηχεί τις απόψεις του ESM κινείται στη λογική της οριζόντιας και ενιαίας αύξησης του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 100%. Απομένει βέβαια να δούμε τη στάση που θα τηρήσει ως προς την αναθεώρηση του συμφώνου η νέα Γερμανική κυβέρνηση, καθώς αυτός είναι ο αποφασιστικός παράγοντας στη διαπραγμάτευση που ξεκινά.