Η σπαρασσόμενη από εσωκομματικές έριδες και πρωτοφανή εσωστρέφεια αξιωματική αντιπολίτευση, δεν μπορεί επί του παρόντος να υποστηρίξει πως είναι κόμμα εξουσίας πολλώ δε μάλλον να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία της Ν.Δ, τουλάχιστον επί του παρόντος. Και επειδή η φύση απεχθάνεται τα κενά κάποια στιγμή το ρόλο αυτό ενδεχομένως να τον αναλάβει κάποιο άλλο κόμμα. Όμως το θέμα μας δεν είναι τι κάνει ή δεν κάνει η αντιπολίτευση αλλά η κυβέρνηση. Κι εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο καταγράφεται από την κοινή γνώμη, η οποία πλέον την κατατάσσει με πολύ χαμηλά ποσοστά και πολύ κάτω ακόμα και από τα χαμηλά των πρόσφατων ευρωεκλογών. Οι καμπάνες που σήμαναν τον περασμένο Ιούνιο μάλλον δεν ακούστηκαν και το καλοκαίρι με τα μπάνια του λαού αντί να εξωραΐσει την εικόνα της, την επιδείνωσε έτι περαιτέρω.
Τι φταίει για τις χαμηλές πτήσεις και δεν της επιτρέπουν να ξεφύγει από την κατάρα της δεύτερης τετραετίας που βίωσαν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου για κάποιους είναι ευεξήγητο και άλλους ανεξήγητο. Και μόνο το γεγονός πως από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα ακούμε κατ’ επανάληψη από τα πλέον επίσημα χείλη πως τώρα η κυβέρνηση ρίχνει όλο της το βάρος στα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά βελτίωση δεν βλέπουμε, δυο πράγματα σημαίνουν. Ή τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι ανυπέρβλητα ή στην πραγματικότητα δεν ασχολούνται όσο θα έπρεπε σοβαρά.
Τα προηγούμενα χρόνια ακούγαμε στην επαφή με τον κόσμο πέρα από τις μικρογκρίνιες, από άτομα που δεν έχουν κομματικές παρωπίδες, πως το «παλεύει ο Μητσοτάκης», «γίνεται δουλίτσα για την επιστροφή στην κανονικότητα», «το προσπαθεί να διορθώσει τα στραβά και τα ανάποδα που κληρονόμησε» , «πήραμε ανάσα» κλπ. Φέτος το καλοκαίρι ακούμε μόνο αρνητικά και στην καλύτερη περίπτωση μουγκαμάρα.
Μια μουγκαμάρα που επί του παρόντος δεν μπορεί να βρει έκφραση σε κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης αφού η σημερινή εικόνα τους δεν εμπνέει και δεν προσφέρει ελπίδα αλλά είναι επικίνδυνη για την κυβέρνηση να την οδηγήσει στην ίδια μοίρα που είχαν οι κυβερνήσεις μετά τη δεύτερη 4ετία. Οι τομείς στους οποίους οι αδυναμίες του κυβερνητικού έργου είναι εμφανείς και δια γυμνού οφθαλμού είναι η συγκράτηση της ακρίβειας, η ανάταξη της Δημόσιας Υγείας, η προστασία από τις φωτιές και τις πλημμύρες και η Δημόσια ασφάλεια.
Και άντε με την ακρίβεια παρ’ όλες τις προσπάθειες να αναγνωρίσουμε κι κάποιους αντικειμενικούς λόγους όπως η χαμηλή παραγωγή κάποιων αγροτικών προϊόντων λόγω κλιματικής κρίσης που εκτοξεύουν τις τιμές ή τα εισαγόμενα ακριβά προϊόντα όπως και τα ενεργειακά προϊόντα. Για το γεγονός όμως πως οι φωτιές μπήκαν στον αστικό ιστό της πόλης και έφθασαν μέχρι το Χαλάνδρι, υπάρχει κάποια δικαιολογία; Γιατί αυτό που μάθαμε, πως οι ομάδες πολιτικής προστασίας από αλλού την περίμεναν τη φωτιά στην Πεντέλη και από αλλού ξέφυγε και κάηκαν χιλιάδες στρέμματα αστικού δάσους μαζί με εκατοντάδες σπίτια, δεν χωνεύεται εύκολα.
Κάποιοι υπηρεσιακοί που έκαναν τον σχεδιασμό και τον συντονισμό τα έκαναν μαντάρα και επειδή ο κόσμος δεν ζητά ευθύνες από τον πυροσβέστη που δίνει με αυταπάρνηση τη μάχη για να σώσει ό,τι σώζεται, λογικό και επόμενο είναι να ζητά ευθύνες από την πολιτική ηγεσία. Έτσι γινόταν κι έτσι θα γίνεται πάντα. Επί Τσίπρα είχαμε την τραγωδία στο Μάτι, επί Μητσοτάκη κάηκε η Εύβοια, η Πάρνηθα, το δάσος της Δαδιάς, η Πεντέλη κοκ.
Η ανικανότητα κάποιων μετατρέπεται σε ανικανότητα όλης της κυβέρνησης, εξ ού και η χαμηλή αποδοχή στην παρούσα φάση του κυβερνητικού έργου.
Προβλήματα της καθημερινότητας είναι και η δημόσια ασφάλεια του πολίτη που τρέμει να φύγει από το σπίτι του ή το χειρότερο να βρεθεί αντιμέτωπος με εγκληματίες διαρρήκτες ή απατεώνες που θέλουν να τον εξαπατήσουν. Προβλήματα καθημερινότητας είναι το κυκλοφοριακό , οι εξαφανισμένοι τροχονόμοι, οι αστυνομικοί που θα κόβουν κλήσεις σε ασυνείδητους οδηγούς που κάνουν δύσκολη τη ζωή των συμπολιτών τους.
Πρόβλημα καθημερινότητας είναι και οι προσφερόμενες υγειονομικές υπηρεσίες ανά την επικράτεια και κυρίως στα επείγοντα του Σαββατοκύριακου . Είναι άραγε τόσο δύσκολος ο καλύτερος συντονισμός και προγραμματισμός αδειών και απουσιών νοσηλευτικού προσωπικού;
Όπως και χιλιάδες άλλα μικρά-μικρά που δυσκολεύουν τον πολίτη κι όταν συμποσούνται βγάζουν αρνητικό λογαριασμό για την κυβέρνηση η οποία δεν πρέπει να επαναπαύεται από την ανυπαρξία αντιπολιτευτικής απειλής γιατί αν συνεχίσει έτσι, η ίδια είναι που θα δημιουργήσει κάποιο ισχυρό αντίπαλο της!